“เอะ!! พูดไม่รู้เรื่อง อัญไม่ได้สนใจเลย คุณจะไป ‘จูบ’ หรือแค่ทักทายกับใคร อัญควรสนใจด้วยหรือคะ...ช่างคุณสิ!! อยากทำอะไรก็ทำอัญไม่มีสิทธิ์ไปห้ามคุณนี่”
“เราหยุดพูดเรื่องนี้ดีกว่าไหมอัญ? เวลาจะพิสูจน์เองว่าผมพูดจริง...ผมจะพยายามไม่ทำให้เธอขุ่นใจอีก โอเค...ไหมล่ะ”
“อย่างที่อัญบอกนั่นแหละค่ะ!! ตัวคุณ เรื่องของคุณ เราไม่เกี่ยวกัน” หญิงสาวตอบเสียงสะบัด...เธอขอไม่ยุ่งเกี่ยวกับเขาทุกกรณี...จะไม่สนอะไรทั้งนั้น (ที่สำคัญไม่ได้หึง!!) นั่นคือสิ่งที่อัญชันพยายามจะท่องจำ เธอปัดความขุ่นใจทิ้งไป พยายามไม่สนใจจะค้นหาความผิดปรกติที่เกิดขึ้นในใจ เลี่ยงๆ หลบๆ เพราะกลัวที่จะรู้ความจริง...เขาเป็นผู้ชายที่อยู่ไกลตัว ไม่ใช่สเปค และเป็นคนที่อยู่สุดเอื้อม...
“สักวันนะอัญ!! สักวันหนึ่ง ระหว่างเธอกับผม จะมีแค่ ‘เรา’ เท่านั้น” เสียงหนักแน่นฟังดูน่าเชื่อถือ...แต่เธอไม่ใช่เด็กสาวที่จะหลงเพียงแค่ลมปาก อายุเกือบแตะเลข
