คาสโนว่าสะดุดรัก

บทที่1.กามเทพขนฟู ในเช้าวันหนึ่งที่แสนจะเย็นสบาย เพราะเมื่อค่ำคืนฝนพรำทั้งคืน อากาศยามเช้าจึงสดชื่นเป็นพิเศษ มีกลิ่นอายดินลอยกรุ่นและความเย็นฉ่ำลอยปะปนกับอากาศยามเช้าตรู่ อัญชันยืนหน้าประตูบ้าน เธอบิดตัวขับไล่ความเมื่อยล้า อาชีพนักเขียนนิยายที่ต้องทำงานตอนกลางคืนเป็นส่วนใหญ่ แต่ในคืนที่ฝนตก เธอกลับหลับสบายทั้งคืนหน้าจอคอมที่เปิดทิ้งไว้เฉยๆ จนตอนนี้จึงตื่นขึ้นมาด้วยความง่วงงุน เพราะเสียงเห่าง่องแง่งของสัตว์ตัวเล็กๆ ที่กำลังอยู่ในบริเวณสนามหญ้าหน้าบ้านของเธอ และเธอไม่ได้เลี้ยงสัตว์!!? ลูกสุนัขของใคร? สักคนคงหลุดจากกรงขัง และมันคงกำลังสนุกในการคุ้ยเขี่ยกระถางดอกไม้ หยอกเย้าใบหญ้าในสวนหย่อมที่เป็นฝีมือเธอสร้างขึ้นมาด้วยความสนุกสนาน... หญิงสาวเป็นห่วงสวนสวยๆ จะถูกทำลายจนย่อยยับ เธอจึงจำใจต้องลุกออกมาจากท่านอนแสนอบอุ่น “ว้าย!! ตายแล้ว ไอ้จอมยุ่ง หยุดนะ!! หยุดเดี๋ยวนี้น๊า” เธอตวาดเสียงแหลม วิ่งหลุนๆ ตรงเข้าไปห้าม เมื่อสวนไม้ดอกกระจุยกระจายเพราะฝีมือลูกสุนัขสีขาวแซมสีเทาตัวอ้วนพี ดวงตาดำขลับแหงนเงย มันเอียงคอมองหน้าเธอแล้วก็กระดิกหางดุกดิก...เหมือนกำลังออเซาะออดอ้อนเธอ แต่ไม่มีวันเสียล่ะ!! เธอไม่หลงกลสายตาน่าสงสารนั่นหรอก เธอยกตัวอ้วนป้อมของลูกสุนัขขึ้นจากกอดอกไม้ และกำลังจะฟาดฝ่ามือตบลงบนแก้มก้นลูกสุนัขตัวนั้น... ปลายลิ้นสีชมพูสด แลบออกมาเลียปลายนิ้วของเธอ มันซุกใบหน้ากับฝ่ามือ ถูไถใบหน้าเล็กๆ กับขนนุ่มๆ นั่นกับมือของเธอ ให้ตายเถอะน่ะ!! ในที่สุดตัวเองก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับความน่ารักของสัตว์ตัวเล็กขนฟูๆ มือที่ยกขึ้นหมายจะลงโทษ เปลี่ยนเป็นลูบไล้ขนนุ่มๆ นั่นแทน “แกมาคุ้ยสวนฉันได้ยังไงหะเจ้าตัวยุ่ง!! เจ้าของแกเป็นใครกันเหอะ? ทำไมปล่อยให้แกออกมาวิ่งเล่นข้างนอกบ้านได้ล่ะ หากโดนหมาตัวใหญ่กว่ากัด...จะสู้เขาไหวไหมนะ...ซนนักนะเรา ดูสิสวนฉันแหลกยับเลย คุ้ยหาอะไรกันยะ!!” เธอแยกเขี้ยวใส่บ่นยาวเหยียด แต่เจ้าตัวยุ่งมันกลับเห่าใส่ เสียงเล็กๆ นั่นเหมือนกำลังทักทาย จนอดไม่ได้ที่จะก้มตัวลงเล่นกับเจ้าตัวยุ่งในมือ “มาช่วยฉันเก็บเลยนะ ฝีมือแกทั้งนั้นนะนี่ เดี๋ยวเจ้าของแกมาฉันจะต้องดุเสียหน่อยล่ะ ปล่อยแกออกมาตะกุยสวนฉันพังหมดทั้งสวนได้ยังไง” มือเรียวเก็บกระถางต้นไม้ที่ล้มระเนระนาดขึ้นตั้ง เธอวางไว้ยังไม่ทันได้เอาลงดินเพราะมัวแต่ปั่นต้นฉบับหามรุ่งหามค่ำ ที่สำคัญเธอพึ่งย้ายมาอยู่บ้านหลังนี้ยังไม่ทันถึง1 อาทิตย์ เป็นมรดกตกทอดจากคุณย่า ที่ทิ้งไว้ให้หลานสาวไส้แห้งคนนี้ อัญชันมุ่งหน้าเดินตามความฝัน เป็นนักเขียนนิยายประโลมโลก นิยายรักเพ้อฝัน ที่เจ้าตัวยังไม่เคยสัมผัสความรู้สึกพิเศษเช่นนั้นสักครั้งในชีวิต ชายในฝันของเธอต้องเพอร์เฟค!! เหมือนกับพระเอกในนิยาย มันจึงทำให้อัญชัน ต้องเตรียมตัวสร้างคานทองไว้ เมื่อผู้ชายในโลกของความจริง อยู่ห่างจากคำว่าสุภาพบุรุษมากมายก่ายกอง!! เธอสาละวนเก็บเศษซากความเสียหาย จับกระถางน้อยใหญ่ที่ล้มกลิ้งขึ้นตั้ง โดยมีลูกสุนัขสีขาวปนเทาวิ่งวนอยู่รอบตัว เสียงเห่าดังๆ และอาการกระดี๋กระด๋าเหมือนเจอของถูกใจ จนเมื่อเก็บกวาดความเสียหายเสร็จ เม็ดเหงื่อไหลชุ่มเต็มหน้าผากกว้าง ชุดนอนที่ไร้รสนิยมเปียกชุ่ม กางเกงขาสั้นเต่อ เสื้อยืดสีขาวคอย้วยๆ ใส่สบาย ทรงผมที่ขมวดขึ้นไว้ด้วยดินสอแท่งยาว หากหนุ่มๆ มาเห็นอัญชันในช่วงเวลานี้คงเบือนหน้าหนีเพราะสภาพสุดทน ไร้ความเซ็กซี่มีแต่ยิ่งมองเซ็กส์ยิ่งเสื่อม “ป่านนี้เจ้าของแกยังไม่มาตามหาอีก? เป็นเจ้าของแกได้ยังไงวะตัวยุ่ง...หิวยัง ฉันหิวแล้วอะ เมื่อคืนฉันปั่นงานจนดึก ลืมกินข้าวเย็นเลย แกกินกับฉันไหมล่ะ” เธอก้มหน้าลงถามเจ้าตัวยุ่ง เหมือนกับว่ามันรู้ภาษา หางเล็กๆ ส่ายดุกดิก พร้อมทั้งวิ่งตามเธอ เมื่อหญิงสาวเดินกลับเข้าไปในบ้าน เสียงกระดิ่งห้อยคอดังกรุ๊งกริ๊ง เพราะเจ้าตัวยุ่งอยู่ไม่สุข มันวิ่งไปวิ่งมา คาบไอ้นั่นไอ้นี่มาวางกองไว้ เหมือนกับว่าสิ่งที่คาบออกมานั้นเป็นสมบัติของมันแทบทั้งสิ้น อัญชันส่ายหน้า มองลูกสุนัขพลางอมยิ้มแก้มตุ่ย ความเหงาหงอยที่เคยมีกระโจนออกไปทางหน้าต่าง ตั้งแต่โผล่หน้าออกไปเจอตัวยุ่งจอมซนตัวนี้ “ฉันให้เวลาแค่10 โมงเช้านะ ถ้าเจ้าของแกไม่มาตาม ฉันยึดแกจริงๆ ด้วย ตัวยุ่งอยู่กับแม่นะลูกน๊า” เธอก้มลงไปกระซิบใกล้ๆ เจ้าตัวยุ่งที่กำลังกัดแทะปากกาของเธอ มันส่ายหางดุกดิกเหมือนกับยอมรับ ไม่เห็นสนใจที่จะย้อนกลับไปหาเจ้าของเก่าสักนิด กลิ่นทอด ไส้กรอกโชยฟุ้ง และเมื่อไข่ดาวสุกได้ที่ เครื่องปิ้งขนมปังก็ดีดขึ้นพอดี ขนมปังเกรียม 2 แผ่นกับโอวัลตินร้อนๆ ไส้กรอกสีเหลืองทอง ไข่ดาวกรอบนอกนุ่มใน อาหารมื้อเช้าของนักเขียนสุดขยัน ชอบปั่นงานตอนใกล้เดดไลน์ “เอ้า! ตัวยุ่ง...แกกินอันนี้ได้ไหม? ถ้าไม่มีคนมาตามกลับ เดี๋ยวแม่ออกไปซื้ออาหารเม็ดมาให้นะ” มือเรียวบิไส้กรอกวางในจานใบเล็กให้ลูกสุนัข มันส่ายหางดุกดิก ก้มลงกินหงุบหงับ โดยมีหญิงสาวนั่งมอง เธอเริ่มติดการมีเพื่อนเสียแล้วสิ... หากมีตัวยุ่งแสนซนวิ่งวนอยู่รอบตัวเช่นนี้ มันก็ช่วยให้คลายเหงาดีเหมือนกันนะ อัญชันเดินเข้าห้องนอนเพื่อจัดการอาบน้ำล้างตัว หลังจากวุ่นวายอยู่กับเจ้าตัวซนแสนน่ารักอยู่อีกกว่าครึ่งชั่วโมงก็ยังไร้วี่แววเจ้าของสุนัข... ‘หลังอาบน้ำเสร็จคงต้องออกไปหาซื้ออาหารเม็ดเสียละมั้ง ถึงมันจะมีปลอกคอห้อยไว้ แต่หากเจ้าของไม่รีบมาแสดงตัว ยึดจริงๆ นะ’ อัญชันคิดในใจ... หญิงสาวจัดการอาบน้ำสระผม เธอเกือบลืมไปเลยว่าไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวเหมือนทุกวัน จนกระทั่งได้ยินเสียงเห่าบ๊อกแบ๊ก ของลูกสุนัข “อุ้ย!! ลืมตัวยุ่งเลย ซนอะไรเปล่าหว่า” เธอพึมพำ แล้วจึงรีบเปิดประตูห้องนอนออกมา ในสภาพที่มีผ้าเช็ดตัวหลังอาบน้ำผืนเดียวห่มตัว ข้างในว่างเปล่า... แถมหน้าสด ไม่มีการแต่งเติมใดใด “ตัวยุ่งเห่าอะไรลูก เห้ย!!” หญิงสาวผวา ถลาไปซุกอยู่หลังโซฟา ชะเง้อมองผู้ชายแปลกหน้าที่นั่งเอกเขนกอยู่ในห้องรับแขก ในอ้อมแขนของเขามีลูกสุนัขที่เธอเรียกว่าตัวยุ่งอยู่ เขาเบิกตากว้างกวาดตาขึ้นลงมองตรงมายังเธอแบบไม่อยากเชื่อตา อัญชันกะพริบตาถี่ๆ มองตามสายตาของเขา ก่อนจะกระโจนผลุบกลับเข้าไปที่เดิม แม่เจ้า!! เธอเกือบโป้ให้คนแปลกหน้าดูฟรีๆ แถมยังเป็นผู้ชายหุ่นโคตรแมน ขนาดเห็นชั่วแวบเดียว หัวใจยังสั่นได้ขนาดนี้มอง ภาพติดตาที่จำได้ไม่ลืม...ไรเครารางๆ ที่ปลายคาง จมูกโด่งแหลม ดวงตาสีน้ำตาลอมทอง กับริมฝีปากสีสดแดงก่ำ นั่นมันเทพบุตรชัดๆ ลูเซียโน่ เดราโร (เทพพิทักษ์) อ้าปากค้าง!! นางฟ้าชัดๆ ที่โผล่ออกมาจากบานประตูตรงหน้า ดวงตากลมโตหวานฉ่ำ ริมฝีปากอิ่มสีสดเหมือนกับผลเชอรีสุก ผิวขาวราวกับน้ำนมบริสุทธิ์ เนินอกอวบอิ่มที่เห็นแวบๆ กลมกลึงและอวบอัด เรียวขาเพรียวสวยนั่นอีกมันสวยเสียจนอยากใช้มือตนเองลูบไล้ และจะให้ดี หากได้ขาคู่นั้นมาโอบรอบสะโพกสอบของตนเอง ลูเซียโน่สัญญาจะพาเธอเที่ยวทุ่งเสน่หาให้สุดกู่...อารมณ์หนุ่มเริ่มเดือดพล่าน หลังจินตนาการถึงบทรักถึงพริกถึงขิงระหว่างเขากับสาวแปลกหน้าคนนั้น ร่างกายของเขาเริ่มมีปฏิกิริยา จนชายหนุ่มต้องขยับตัวให้ช่วงล่างรู้สึกผ่อนคลาย เป้ากางเกงตึงเปรี๊ยะ!! จนเกือบฉีกขาด เมื่อไอ้ลูกชายตัวดีมันขยับเนื้อขยับตัว อยากจะออกมาอภิรมย์ร่วมด้วยช่วยกัน... “ไอ้เวรลูเซียน...มึงก่อเรื่องให้กูอีกแล้วไหมล่ะ” เขายกสุนัขตัวจ้อยขนฟูขึ้นเสมอหน้า แยกเขี้ยวขู่เมื่อมันหาได้รู้สึกรู้สา ปลายลิ้นเล็กๆ นั่นแลบเลียใบหน้าหล่อเหลาของเจ้านายหนุ่ม พร้อมทั้งเห่า บ็อกๆ แบ็กๆ ตามประสาลูกหมาน้อยที่แสนจะอารมณ์ดี