เผลอใจรักนายซาตาน

คนเจ้าเล่ห์

เช้าวันใหม่….

ดาริกาตื่นขึ้นมาตอนเช้าพบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องนอน ก็นึกได้ว่าเมื่อคืนเธออยู่ในห้องรับแขก

คิมหันต์พามาสินะ แล้วเจ้าตัวหายไปใหนกัน หญิงสาวลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวเดินลงมาข้างล่าง

เห็นชายหนุ่มกำลังจัดอาหารเช้า พอเห็นเธอเดินลงมา ก็รีบมาจูงมือเธอเดินไปนั่งที่โต้ะอาหาร

“มาไม้ใหนอีกนี่” ดาริกาคิดในใจและขมวดคิ้วระคนแปลกใจกับท่าทีของชายหนุ่ม

“ตื่นแล้วหรอ..ผมนอนไม่หลับน่ะเลยลุกขึ้นมาทำอาหารเช้าให้คุณทาน”

คิมหันต์เอ่ยออกมาพร้อมยิ้มกว้างเห็นฟันขาวเรียงสวยรับกับจมูกโด่งเป็นสันใบหน้าของเขาหล่อเหลาช่างน่ามองยิ่งนัก…

หญิงสาวเพิ่งจะสังเกตุเห็นว่าคิมหันต์โกนหนวดโกนเกลาหมดแล้วยิ่งดูเกลี้ยงเกลาสะอาดสะอ้านชวนน่ามองไปอีก

นี่ถ้าแต่งตัวหล่อๆเดินไปตามห้างสาวๆคงแอบกรี๊ดไม่เบา พอคิดได้แบบนั้นเธอก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที ใบหน้าสวยแอบบึ้งตึงเล็กน้อย

“ก็น่าทานดีนะคะ วันนี้เราจะกลับบ้านกันใช่มั้ยคะ?”

หญิงสาวจ้องหน้าเขาด้วยแววตาตัดพ้อ น้ำตาเอ่อล้นขึ้นมานิดนึงอย่างห้ามไม่ได้

“เราคงต้องกลับกันวันนี้ เพราะผมต้องเข้าไปดูโรงงานในตัวเมืองด้วย”

คิมหันต์รู้ว่าหญิงสาวคิดอะไรอยู่แต่ยังไม่อยากพูดอะไร เขาแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เรื่องเมื่อคืน

อยากจะแกล้งเธอเล่นๆ ยามที่เจ้าหล่อนแสดงอาการหน้าบึ้งตึง น้อยอกน้อยใจประชดประชันมันไม่ได้เห็นกันง่ายๆ

ปกติเธอจะยิ้มอารมณ์ดีอยู่ตลอดเวลา

“ดาจะไปเก็บของค่ะ”

หญิงสาววางช้อนแล้วลุกขึ้นเดินเข้าห้องไปตั้งใจจะไม่ช่วยเก็บจานชายหนุ่ม เพราะจริงๆแล้วหล่อนจะรีบแอบไปร้องไห้

อาการเธอตอนนี้เหมือนเด็กน้อยที่ต้องการอะไรแล้วไม่ได้ แต่ไม่ยอมพูดออกไป

คิมหันต์รีบเดินตามเข้าไปในห้อง หญิงสาวเห็นคิมหันต์เข้ามารีบเช็ดน้ำตาแล้วเมินหน้าไปทางอื่น

“เป็นอะไรไป ร้องไห้ทำไมกัน ดาริกา”

คิมหันต์จะเดินเข้าไปโอบกอดเธอ แต่เธอก็ลุกหนีชายหนุ่มคว้าแขนเอาไว้

“มีอะไรทำไมไม่พูด คิดถึงบ้านหรอ ผมขอโทษผมจะรีบไปส่งคุณ”

เขาพูดอะไรออกมาอีกนี่ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย!

“ไม่ต้องรีบขับไล่ ไสส่งดาไปหรอกค่ะ ดาไปแน่ๆ ตอนต้องการคุณก็ไปลักพาตัวมา ตอนที่ไม่ต้องการก็อยากจะไล่ไปไกลๆ ดาก็มีชีวิตมีจิตใจนะคะ รู้สึกรัก รู้สึกเจ็บ ”

หญิงสาวพรั่งพรูออกมาพร้อมน้ำตา คิมหันต์ปวดใจที่เห็นน้ำตาของหญิงสาวไหลออกมาอาบแก้มแบบนั้นรีบเอามือไปเช็ดน้ำตาให้

เขายื่นหน้าเข้ามาไกล้หญิงสาวแล้วเอามือทั้ง2ข้างประคองสองแก้มของเธอเข้ามาหา

จ้องดวงตากลมโตคู่สวยของเธอที่เปื้อนไปด้วยน้ำใสๆด้วยสายตาหวานซึ้ง แล้วพูดด้วยเสียงแผ่วเบา

“ใหนบอกพี่คิมมาสิคะ ดารักใคร”

หญิงสาวไม่ตอบเมินหน้าหนี สายตาคู่นั้น

“ไม่บอกพี่ พี่ก็รู้ว่าดารักใคร เมื่อคืนนี้ตอนพี่ไปอุ้มเด็กน้อยขี้แยคนนึงที่นอนหลับไม่รู้เรื่องอยู่ห้องรับแขก เด็กน้อยคนนั้นแอบเผลอละเมอด้วยว่า… รักพี่คิม…รักพี่คิมหันต์”

หญิงสาวตกใจหน้าแดงเรื่อที่เขารู้หมดแล้ว แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้ทำหน้านิ่งแบบไม่รู้สึกอะไร ดาริกาอายจนอยากแทรกแผ่นดินหนี

แต่คงไม่ได้เพราะวงแขนแข็งแรงของเขาตรึงเอาไว้

“คุณว่าอะ..อะไรนะคะ..”

“เรียกพี่คิมสิคะ พี่คิมอย่างที่ดาอยากเรียก รู้มั้ยพี่ดีใจแค่ใหนที่ดาบอกว่ารักพี่คิม ต่อไปนี้ดาคือเมียพี่ ดาไม่ใช่เมียบำเรอ แต่ดาคือตัวจริงของพี่ เราจะแต่งงานกัน…แต่พี่คงต้องไปสารภาพผิดและรับผลการกระทำกับพ่อตาแม่ยายก่อนไม่รู้ว่าท่านจะให้อภัยหรือเปล่า” คิมหันต์ดึงร่างบางมาโอบกอด

“แล้วเรื่องความแค้น พี่..เอ่อ..พี่คิมให้อภัยพี่รุจแล้วหรอคะ?”

ดาริกาถามอย่างไม่แน่ใจว่าคิมหันต์จะอภัยให้ง่ายๆแบบนี้ เธอกลัวว่าเขาจะมาไม้ใหนอีก ก็เขาเจ้าเล่ห์นัก จะให้เธอไว้ใจเขาหมดใจก็ไม่ได้

“ไม่มีความแค้นอะไรทั้งนั้น..พี่อยากให้ชาไปอย่างไม่ห่วงอะไรอีก พี่มารู้ทีหลังว่าชาเป็นโรคซึมเศร้าขั้นรุนแรง เรื่องทั้งหมดไปโทษวรุจคนเดียวก็ไม่ได้ รู้มั้ยพี่ได้เรียนรู้การให้อภัยจากดามากจริงๆ พี่ขอโทษกับเรื่องทั้งหมด แต่พี่ไม่เสียใจที่วันนั้นพี่พาดามาอยู่ที่นี่ พี่เสียใจอยู่เรื่องเดียวที่ทำร้ายทั้งร่างกายและความรู้สึกดาไปด้วยความขาดสติ พี่ปล่อยให้ความแค้นเกาะกุมจิตใจ แต่ในวันนี้ดาคือของขวัญที่ดีที่สุดของพี่ ให้อภัยพี่..อยู่กับพี่แต่งงานกับพี่นะ…ดาริกา..”

น้ำเสียงสั่นเครือของเขาแฝงไปด้วยความรู้สึกสำนึกและเจ็บปวดสะเทือนใจปนด้วยอารมณ์รักใคร่และเว้าวอน

“ไม่ใช่ว่าดาไม่โกรธหรือเสียใจกับการกระทำของพี่ แต่ดาไม่อยากใช้ชีวิตอยู่กับความแค้น ดาให้อภัยพี่ไปหมดแล้ว ขอให้เรื่องของเราต่อไปนี้มีแต่สิ่งดีๆ เถอะนะคะ พี่ก็สูญเสียมามากแล้ว ดาไม่อยากให้พี่ต้องอยู่กับความสูญเสียอีก ดาเชื่อว่าพี่เป็นคนดีมากๆ ดาได้เห็นสิ่งที่พี่ทำกับคนรอบข้างแล้ว ทุกคนรักพี่ แต่ต่อไปนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พี่ต้องมีสติ ดาจะอยู่ข้างๆคอยปลอบประโลมพี่เสมอค่ะ ทิ้งอดีตแล้วมาเริ่มต้นใหม่ที่ปัจจุบันกันนะคะ”

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นไปจุมพิตที่ริมฝีปากของชายหนุ่ม แต่คิมหันต์ไม่ปล่อยให้เธอถอนริมฝีปากไปง่ายๆ เขาจูบเธออย่างดูดดื่มอย่างหิวกระหาย

ก่อนที่ทุกอย่างจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ดาริการีบถอนริมฝีปากออกมาอย่างนึกเสียดาย

“พี่คิมต้องไปทำงานค่ะ…ถ้ามีอะไรกันตอนนี้ ดาเกรงว่าจะไม่ได้ไป”

หญิงสาวยิ้มหน้าแดงเรื่อ รู้ดีว่าบทรักของเขานั้นมัน.. เนิ่นนานแค่ใหน

คิมหันต์ทักตวงจากเธอแค่ใหนก็ไม่เคยพอ หญิงสาวหน้าแดงซ่านเมื่อนึกถึงบทบาทในการทำหน้าที่บนเตียงของเขา….

คิมหันต์ตัดใจผละออกจากตัวหญิงสาวอย่างยากเย็น…

เจ้าหล่อนช่างเย้ายวนปลุกกระหายจิตใจเขายิ่งนัก แต่ถ้าต้องทำอะไรตอนนี้เขาคงต้องยกเลิกประชุมแน่นอน !

“โอเค ไปกันครับ กลับบ้านเรา เดี๋ยวพี่ไปส่งดาที่บ้านแล้วพี่ออกไปประชุมที่โรงงาน หรือว่า ดาจะไปกับพี่ พี่จะได้พาไปแนะนำเลยทีเดียว”

คิมหันต์พูดอย่างเอาจริงเอาจัง น้ำเสียงทุ้มของเขามีร่อยรอยสะกดกลั้นอารมณ์ใคร่อยู่

“ไม่ได้ค่ะ…ดาต้องการให้ทุกอย่างเรียบร้อยอย่างเป็นทางการก่อน ไม่อยากไปแสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของให้สาวๆของพี่เสียใจ”

“แน่ะดูพูดเข้า พี่ไม่มีใครที่ใหนนอกจากเมียพี่คนเดียวเท่านั้นครับ”

เขาทำท่าจะดึงร่างบางเข้าไปโอบกอดอีกครั้งแต่ดาริการีบดึงมือเขาให้ลุกขึ้นออกจากห้อง ทั้งคู่สบสายตากันอย่างแสนรัก

ดาริกาแอบหนักใจอนาคตในตอนนี้อยู่เหมือนกัน เธอจะอธิบายอย่างไรกับพ่อแม่ดี

ถึงแม้คิมหันต์ให้บอกไปตามความเป็นจริงเธอเกรงว่าพ่อของเธอจะเอาคิมหันต์เข้าคุก

เพราะมีความผิดทางกฎหมายแต่เธอคงไม่ยอมถ้าเป็นแบบนั้นเธอคงอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเขา

เอาเถอะมันต้องมีทางออกอย่างแน่นอนพ่อแม่คงไม่ขัดใจความสุขของเธอและ

อีกอย่างถ้าคิมหันต์โดนดำเนินคดีมันจะทำให้ชื่อเสียงและวงตระกูล 'วสุธารา' เสียหายแน่นอน

ซึ่งข้อนี้บิดาของเธอคงยอมไม่ได้ ตอนนี้คิมหันต์คืนโทรศัพท์มือถือของเธอมาแล้ว

เธอยังไม่กล้าเปิดเครื่อง กลัวทุกคนที่บ้านรู้ว่าตอนนี้เธออยู่ที่ใหน คงต้องหาวิธีรับมือกับครอบครัวของเธอก่อน

คิดแล้วเหมือนเป็นลูกอกตัญญูที่ติดผู้ชายไม่ยอมกลับบ้าน หญิงสาวแอบขำเล็กๆในใจที่ตัวเองเป็นไปได้ถึงขนาดนี้

ตอนนี้เธอต้องติดต่อไปที่เพื่อนสนิทให้ส่งข่าวให้ท่านก่อนว่าเธอปลอดภัยดี จะกลับบ้านเดือนหน้านี้แน่นอน และจะกลับไปอธิบายทุกอย่างเอง……

ถ้าเป็นอย่างในละครดาริกาคงหนีพระเอกกลับไปให้พระเอกตามไปง้อตัวเธอกลับมาอีกที แต่เธอไม่ใช่ เธอเสียความสาวไปแล้วเธอก็ต้องพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส ผู้ชายอย่างคิมหันต์หาได้ง่ายที่ใหนในยุคสมัยนี้ ใครจะยอมเสียตัวฟรีๆ เขาต้องรับผิดชอบด้วยการเป็นสามีเธอตลอดไป นึกว่าจะมีพี่คนเดียวหรอคะที่เจ้าเล่ห์ ดาเองก็ใช่ย่อยนะคะ เหนือฟ้ายังมีฟ้าเสมอนะคะพี่คิมหันต์ หญิงสาวยิ้มออกมากับความคิดของตัวเอง สมกับเป็นลูกสาวนักธุรกิจคนเก่งจริงๆ