แรงหึง

1424 Words

ทันทีที่รถเลี้ยวเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ของคิมหันต์ ป้าบัวก็รีบออกมาช่วยถือสัมภาระให้ดาริกา “นายหญิงไปหลายวันเลยนะคะ กลับมาหน้าตาสดใสเชียว…..ข่าวดีใช่มั้ยคะ?!” ป้าบัวกระซิบหยอกดาริกาเล่นๆ ทำเอาหญิงสาวเขินหน้าแดงระเรื่อ “ป้าบัวก็..” ยิ่งสาวยิ้มเขินหันไปมองคิมหันต์ที่ยืนกอดอกยิ้มๆ ในท่าทีของหญิงสาว “นายขาาา นายกลับมาแล้ว เย้ เย้! น้ำผึ้งรอทั้งนานแน่ะ ทำไมนายไปหลายวันจังคะ!” ยัยน้ำผึ้งเด็กสาววัย20 แต่การแต่งตัวเปรี้ยวจัดจ้านแก่แดดเกินอายุไปมาก “เนี่ยปิดเทอมน้ำผึ้งรีบกลับมาหานายเหมือนทุกครั้งเลยนะคะ!” “ อ่ะ!!แฮ่ม!!! อือออออ” คิมหันต์กระแอมรีบให้น้ำผึ้งเอามือออกจากตัวเขา เพราะเกรงว่าดาริกาจะเข้าใจผิด “ ดูแลนายผู้หญิงดีดีเดี๋ยวฉันกลับมา”น้ำเสียงเคร่งขรึมของเขาหันไปสั่งการน้ำผึ้ง น้ำผึ้งหันมามองดาริกาทำหน้าตาบึ้งตึง อย่างอยากจะขัดใจคำสั่ง คิมหันต์รีบสะบัดมือน้ำผึ้งออกจากตัวเขา ‘ความน่ารำคาญมาเยือนอีกแล้ว’ คิมหันต์ถอนหายใจเบาๆ ดาริกายืนกอดอกมองท่าทางของน้ำผึ้งก็เข้าใจในอิริยาบททันที เธอเผลอส่ายหน้าในการกระทำอันแก่แดดของเด็กสาว นิสัยท่าทางดูแตกต่างจากผู้เป็นแม่จริงๆ คิมหันต์ หันมาที่ดาริกาเอียงตัวมาโอบกอดหญิงสาว…ก่อนจะกระซิบเสียงเบาหวิว “พี่ไปทำงานก่อนนะดา จะรีบกลับมาหาเมียไวๆ คืนนี้จะจัดให้ทั้งคืนเลย โอเคมั้ย” เสียงทุ้มต่ำกระซิบเบาๆ “พูดอะไรก็ไม่รู้ ไปได้แล้วค่ะ เดี๋ยวคนอื่นได้ยิน ดาอายเค้า” หญิงสาวรีบดันตัวชายหนุ่มให้ขึ้นรถไปทำงาน คิมหันต์อิดออด ทำท่าจะไม่อยากไป ดาริกาโบกมือบ๊าย บาย ก่อนจะชวนป้าบ้วเข้าไปในบ้าน หญิงสาวเข้าไปในห้องนอน เตรียมเอาโทรศัพท์มือถือมาเปิดเครื่อง แล้วโทรหาเพื่อนรัก ตี๊ด!ตี๊ด!ตี๊ด! เสียงโทรศัพท์มือถือของวันนิสาดังขึ้น ปลายสายคือดาริกา วันนิสารีบรับสายด้วยความลุกลี้ลุกลน วันนิสา: อะโหล ยัยดา นั่นแกจริงๆใช่มั้ย!?? ดาริกา: ก็ใช่น่ะสิ ไม่ใช่ผีที่ใหน วันนิสา: แกหายไปใหนมา ฮือๆๆชั้นนึกว่าจะไม่ได้เจอแก อีกแล้ว เป็นห่วงมากรู้มั้ย?! ดาริกา: ชั้นสบายดี คิดถึงแกเหมือนกัน คือแบบว่ามันมีเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้น ชั้นไม่สามารถจะเล่าแกตอนนี้ได้ แกช่วยโทรหาพี่รุจ บอกพี่รุจว่าอีกไม่กี่วันชั้นกลับบ้านนะ!! ชั้นรบกวนแกหน่อยนะวัน! เออ แล้วบอกว่าชั้นจะกลับไปอธิบายอีกทีนึงนะ ไม่ต้องเป็นห่วงใดๆ แกๆๆ แค่นี้ก่อนนะ รักแก! บายๆจุ๊บๆ! ดาริการีบวางสายและปิดเครื่องมือถือ ไม่อยากให้เพื่อนถามอะไรมากไปกว่านี้มันลำบากใจที่จะเล่าจริงๆ หญิงสาวรีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดสบายๆ เสื้อยืดหลวมๆ ใส่ชายเสื้อไว้ในกระโปรงยาว สีครีมอ่อน ผูกผมเป็นหางม้าหลวมๆ ทาลิปมันสีชมพูอ่อน แค่นี้หน้าตาหญิงสาวก็ชวนมองยิ่งนัก หญิงสาวลงมาเดินเล่นไปเรื่อยๆ ก่อนหน้าเธอไม่ได้รับอนุญาตให้เดินไปใหนมาใหน แต่ตอนนี้เธอไปได้ เลยอยากจะเดินสำรวจไปเรื่อย ๆ แถวนี้ส่วนมากจะเปิดเป็นรีสอร์ทเล็กๆ เปิดรับนักท่องเที่ยวที่ชอบเดินป่า ท่องเที่ยวภูเขาน้ำตก อุ้ย!! นั้นสวนดอกกุหลาบของใครนะ หญิงสาวชอบดอกกุหลาบมากๆ เธอรีบเดินไปชมสวนกุหลาบทันที “สวัสดีครับ!” เสียงทุ่มไม่คุ้นหูของผู้ชายทักทายหญิงสาว หญิงสาวหันไปมอง เจอผู้ชายร่างสูงโปร่งคมเข้ม ผิวคล้ำเล็กน้อย หน้าตาคมคายหล่อเหลาเอาการเลยทีเดียว’ทำไมแถวนี้เค้ารวมพลคนหน้าตาดีหรือยังไง’ หญิงสาวคิดในใจ “สวัสดีค่ะ” หญิงสาวยิ้มทักทาย “สวัสดีครับ ผมชื่อ ชนินทร์ เป็นเจ้าของไร่และรีสอร์ทนี้เองครับ มาเที่ยวหรือครับท่าทางไม่ใช่คนแถวนี้” ชายหนุ่มยิ้มทักทายพร้อมแนะนำตัวกับหญิงสาว เขาส่งสายตาเป็นมิตร เหมือนอยากรู้จักมากๆ “ ค่ะ ชื่อดาริกาค่ะ มาจากบ้านคิมหันต์ พอดีเดินเล่นๆมาเรื่อยๆเจอสวนกุหลาบ มันสวยมากๆค่ะดาชอบกุหลาบมากๆๆ” หญิงสาวมองสวนดอกไม้ด้วยนัยตาเป็นประกายสดใส เธอยิ้มกว้าง และทำท่าสูดกลิ่นหอมของกุหลาบเข้าปอด ชนินทร์ยิ้มกับท่าทางเหมือนเด็กสาวเจอของเล่นที่ถูกใจของดาริกา เขายืนมองหญิงสาวตัวเล็กเดินไปชมดอกนั้นดอกนี้ นี่ความสูงของหล่อนน่าจะประมาน165 รูปร่างสมส่วนผิวขาว ดวงตากลมโต ปากนิด จมูกนิด หน้ารูปไข่แต่มีแก้มป่องๆ หญิงสาวออกแนวน่ารักน่าทะนุถนอมมากกว่าสวยงามจัดจ้าน มองแล้วไม่เบื่อ ยิ่งมองนานๆก็ยิ่งถูกใจเขานัก เธอเป็นใครกันนะ คิมหันต์กลับมาถึงไม่เจอดาริกา ป้าบัวบอกดาริกาออกไปเดิน เขาเลยรีบตามไป เธอน่าจะไปเดินเล่นแถวๆรีสอร์ทแถวนี้ เขาเดินไปถึงไร่กุหลาบ ภาพที่เห็นคือดาริกายืนหัวเราะกระซิกๆกับชนินทร์ ชายหนุ่มกบกรามแน่นก่อนจะเดินไปหาหญิงสาว “กลับบ้านได้แล้วค่ะ น้องดา!” ชายหนุ่มรีบเดินมาโอบไหล่หญิงสาว “ ผมขอพาภรรยาผมกลับบ้านก่อนนะครับคุณชนินทร์” เสียงทุ้มห้าวแสดงความเจ้าของ “ พี่คิม เดี๋ยวสิคะ ดากำลังคุยสนุกๆกับคุณชนินทร์เลย” คิมหันต์ทำตาขวางใส่ดาริกาด้วยความโมโหเพราะรู้สึกหึงหวงสุดๆ!! “ ครับ เอาไว้วันหน้าค่อยมาใหม่นะครับคุณดาริกา” ดาริกายิ้มพยักหน้าตอบรับชนินทร์ด้วยความยินดี “งั้นดาไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ” ดาริกาโบกมือลาชนินทร์ คิมหันต์รีบจูงมือดาริกาเดินกลับบ้าน กึ่งลากกึ่งจูงด้วยความโกรธและหึงหวง “ พี่คิมเบาๆสิคะ ดาเดินไม่ทันนะคะ” คิมหันต์หันขวับมาหาเธอ สีหน้าบูดบึ้ง “พี่ไม่อนุญาตให้ดามาหามันอีก พี่ไม่ชอบให้ใครมาคุยกับเมียพี่ตามลำพังแบบนี้ เข้าใจมั้ย.. ดาริกา!” คิมหันต์ตะคอกหญิงสาวด้วยแรงของโทสะ บีบแขนเธอจนเธอรู้สึกเจ็บ “พี่คิมดาเจ็บนะคะ ปล่อยแขนดา” หญิงสาวทำท่าจะร้องไห้ คิมหันต์ตกใจรีบปล่อยมือ “พี่เป็นอะไรไปคะ ดาแค่คุยกับเขาเรื่องกุหลาบดาชอบดอกกุหลาบมากๆพอเจอเยอะๆถึงตื่นเต้นและดีใจแค่นั้นเอง” ดาริการู้ว่าคิมหันต์หึงเธอ เธอเห็นเขาไกลๆทั้งแต่เดินมาแล้วเลยแกล้งหัวเราะดังๆกับชนินทร์ อยากลองใจเขา พอเห็นแบบนี้ต่อไปคงไม่กล้า เวลาคิมหันต์หึงหวงอารมณ์เขาไม่ต่างจากคืนแรกที่เธอโดนเลย “พี่ขอโทษนะคะ พี่หวง พี่หึงมากไปหน่อย พี่รักดามากๆ พี่ทนไม่ได้ที่ดาไปอยู่กับใครๆที่ไม่ใช่พี่” คิมหันต์เอามือสองข้างวางบนบ่าของหญิงสาว ดึงร่างเล็กเข้ามาจุ๊บที่หน้าผากเบาๆ ดาริกาใจอ่อนยวบยิ้มทันที “เพิ่งจะรู้นะคะ ว่านายคิมหันต์เจ้าของไร่ ผู้ดุดันไม่เกรงใจใคร จะมีท่าทีแบบนี้กับภรรยาแสนสวย อิ อิ อิ” หญิงสาวหัวเราะคิกๆๆ ที่แกล้งเขาสำเร็จ เธอย่นจมูกใส่เขาก่อนจะวิ่งหนีกลับบ้านให้คิมหันต์วิ่งไล่ตาม “ จับได้ล่ะก็คืนนี้ไม่ให้พักเลยนะ”คิมหันต์ตะโกนออกไป เผลอยิ้มอย่างหัวเสีย ผู้หญิงคนนี้ร้ายนักความฉลาดเป็นกรด ทำเค้าวุ่นวายไปทั้งจิตใจ เธอช่างเหมาะสมกับฐานะภรรยาเขาที่สุด ผู้หญิงแบบนี้แหร่ะ ที่เค้าเฟ้นหามาเนิ่นนาน ไม่โกรธ ไม่งี่เงา น้อยใจเล็กน้อยแต่ไม่นาน ปั่นหัวเขาได้ตลอดจนเขาไม่เคยตามเกมส์เธอได้ทัน แต่เธอตามเกมส์ คนอื่นได้หมด เข้าใจคนได้อย่างรวดเร็ว แม้แต่เรื่องบนเตียงแทบจะไม่ต้องสอนมากมาย พอคิดเรื่องนี้คิมหันต์ตาเป็นประกาย แล้วรีบวิ่งตามเธอไป

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more