บ้านคิมหันต์
“ชั้นบอกให้เธอดูแลลูกให้ดีไม่ใช่หรอน้ำผึ้ง ทำไมถึงพาออกไปเจอคุณดาริกาได้”
เขาตำหนิน้ำผึ้ง แต่เสียงทุ้มต่ำของเขาแฝงแววทอดถอนใจและหนักใจ
“สรุปเด็กคนนั้นที่อยู่กับนายหญิงวันนี้คือ…”
“ลูกชั้นเอง! ดาริกาท้องตอนที่ชั้นไล่ให้เธอกลับ..วันนั้น”
น้ำเสียงเย็นเยียบของเขาแฝงรอยความรู้สึกผิดต่อดาริกาอยู่เสมอ
“น้ำผึ้งจะไป…อธิบายกับนายหญิงเอง…”
“ไม่จำเป็น!! เธออยู่เฉยๆ ไปเถอะ”
เสียงตวาด!ของคิมหันต์แฝงการยืนกรานห้ามโต้แย้งใดๆ
……………………………………
ลับหลังคิมหันต์น้ำผึ้งแอบยิ้มเยาะหยันออกมา ใช่! เธอยังไม่เลิกในความพยายามที่จะเอาคิมหันต์มาเป็นของตัวเอง
ในตอนนั้นเธอสำนึกผิดเพราะเธอกำลังแย่และเดือดร้อนที่ท้องไม่มีพ่อ พอคิมหันต์ยื่นมือมาช่วยมันทำให้เธอคิดได้ แต่ถึงกระนั้นมันก็เป็นเวลาไม่นาน
พอคลอดลูกออกมาคิมหันต์ดูแลลูกของเธอดีมากเปรียบเสมือนพ่อแท้ๆ ของลูกสาวเธอเลยทีเดียว แต่สันดานเดิมเธอเป็นค
