DENIZ P.O.V
Nakaupo kami ni Aziel sa meeting room, tahimik at nakikinig habang nagsasalita ang isa sa mga senior manager tungkol sa bagong proyekto ng kumpanya. Pilit kong pinipilit na manatiling focus sa sinasabi ng ka-meeting namin, pero ramdam ko ang tensyon sa paligid ko. Hindi dahil sa proyekto, kundi dahil kay Aziel—ang presensya niya sa tabi ko ay parang isang apoy na hindi ko kayang isnabin.
Halos kalahating oras na kaming nasa meeting, at sa totoo lang, nawawala na ang atensyon ko. Hindi ko maiwasang mapansin ang bawat galaw ni Aziel mula sa gilid ng mata ko. Tahimik lang siyang nakaupo, mukhang seryoso sa pakikinig, pero alam kong iba ang nasa isip niya. Lalo na’t mas malapit siya sa akin kaysa sa dati. Parang hindi siya komportable hangga’t hindi niya ako nararamdaman.
Nakati
