His Villain Wife (SSPG)

CHAPTER 20

DENIZ P.O.V

Pagpasok ko pa lang sa opisina ni Aziel, ramdam ko agad ang init ng tanghali, pero mas ramdam ko ang bigat ng mga iniisip ko. Kailangan ko ng pahinga, pero higit pa roon, kailangan ko ng solusyon sa mga problema ko. Binuksan ko ang pinto nang tahimik at nakita kong abala si Aziel, nakayuko sa isang pile ng mga papeles na tila ba hindi pa tapos mula noong huli akong narito. Kumikislap ang kanyang mga mata habang seryosong tumututok sa bawat detalye ng mga dokumento.

Huminga ako nang malalim bago ko isara ang pinto. Hindi man niya ako agad napansin, naramdaman kong parang lumuwag ang mundo ko sa sandaling iyon. Si Aziel lang kasi ang taong nagbibigay sa akin ng tunay na pahinga, kahit pa napapaligiran kami ng trabaho at mga problema.

Pag angat ng kanyang ulo, tumama ang mga mata niya sa akin. Agad na napangiti si Aziel, at sa ngiti pa lang niya, alam kong may magandang balita.

"Good news, babe!" bungad niya, bago ako pa man makapagsalita. Nagulat ako, pero hindi ko napigilang ngumiti rin. Sa kabila ng lahat ng nangyayari, si Aziel palaging may paraan para pakalmahin ako. Iyon ang isa sa mga dahilan kung bakit hindi ko siya matanggihan.

"Ano 'yun?" tanong ko, habang lumapit ako sa kanya. Sininyasan niya akong lumapit pa, at hindi ko napigilang sumunod. May kung anong kakaibang init sa paraan ng pagkilos ni Aziel, at gusto ko iyon. Gusto ko ang paraan niya ng kontrolin ang lahat, kasama na ako.

Paglapit ko, hinila niya ako palapit sa kanya, at bago ko pa namalayan, nakaupo na ako sa kandungan niya. Parang automatic na sa amin ito—ang paglapit, ang paghawak, ang pagdikit ng mga katawan namin. Pero sa pagkakataong ito, ramdam ko na may mas malalim pang ibig sabihin.

"Annabelle will be under our company now," bulong niya sa akin, malambing pero may matinding pahiwatig. Halos hindi ko agad naproseso ang sinabi niya.

"Wait, what?" Umikot ang mundo ko ng bahagya sa narinig ko. "Are you serious?"

Napangisi si Aziel at mas hinigpitan ang hawak sa baywang ko. "Yes, babe. Si Annabelle… magiging under ng company ko. Pero guess what? You will have full control."

Napatingin ako sa kanya, hindi makapaniwala. "You're giving me control?" Parang hindi totoo ang naririnig ko. Ilang taon ko nang pinapangarap ang ganting ito, at ngayon, binibigay ni Aziel sa akin ang lahat ng kapangyarihang kailangan ko para gawin iyon.

Tumango siya, seryosong tumitig sa mga mata ko. "Yes. You can do whatever you want. Train her, discipline her... make her suffer if you like. You're in charge now, Deniz."

Hindi ko napigilang mapangisi. Tumawa ako nang mababa, pero puno ng kasiyahan. "Wow, Aziel. You're really giving me a gift."

Hindi siya sumagot agad, pero nakita ko ang kislap sa mga mata niya. Alam niyang matagal ko nang gustong gantihan si Annabelle, at alam niyang ngayon ko na iyon magagawa. Ang tanong na lang ay kung hanggang saan ko siya kayang pahirapan.

"She'll be under the models," sabi niya, habang hinahaplos ang buhok ko. "Ikaw ang magt-train sa kanila. Lahat ng schedules, lahat ng rules… You’ll set everything."

Naglaro sa isipan ko ang mga posibleng mangyari. Annabelle, ang dating modelo na malakas ang loob na agawin si Oliver sa akin, ngayon ay nasa ilalim ng pamamahala ko. At ako ang magdidikta ng buhay niya.

Napahinga ako nang malalim at tinignan si Aziel sa mata. "Babe, this is perfect," sabi ko. "Hindi mo alam kung gaano ko ito pinapangarap. She ruined my life, Aziel. She took everything from me, and now… now, it's my turn."

"I know," bulong niya, malambing ngunit may halong tapang. "That’s why I’m giving you this. I want you to feel powerful, Deniz. I want you to take control."

Hinawakan ko ang pisngi niya at hinaplos iyon nang marahan. "Thank you. I won’t let you down. And I won’t let her get away with what she did to me."

Nagtagal ang tingin namin sa isa't isa. Sa kabila ng mga ngiti at malambing na paghawak, alam kong seryoso ang sandaling ito. Alam kong hindi ito simpleng laro para kay Aziel. Para sa kanya, ito ay isang paraan ng pag-ayos ng mga bagay, isang paraan ng pagbibigay sa akin ng hustisya na matagal ko nang hinihintay.

“Pero ano nga ulit ang plano mo, Deniz?” tanong ni Aziel habang hinahawakan ang kamay ko. “You have full control, but how will you handle her?”

Napalalim ang iniisip ko. Marami akong gustong gawin, pero gusto kong maging sigurado. Hindi pwedeng basta-basta lang.

“I’ll start with training,” sabi ko, seryosong nakatingin sa kanya. “I’ll make sure she feels like she’s at the bottom again. Magsisimula siya sa pinakailalim, at ako ang magdidikta ng bawat hakbang na gagawin niya.”

Nakinig si Aziel, nakatingin sa akin nang parang hinuhubad ang bawat piraso ng plano ko. “Go on,” sabi niya, hinahamon ako na magpatuloy.

“Magsisimula ako sa mga maliliit na bagay. Schedules, fittings, rehearsals… I’ll make sure na wala siyang pahinga. At kapag nagkamali siya, I’ll make her regret it. I’ll make sure she knows who’s in control.”

Tumango si Aziel, parang inaasahan na niya ang ganitong sagot mula sa akin. “I trust you. Alam kong hindi mo sasayangin ang pagkakataon.”

“I won’t,” tugon ko, mariin. “This is my chance, and I’ll make sure she suffers for what she did to me.”

Nagtagal ang katahimikan sa pagitan namin, pareho kaming puno ng galit at determinasyong makuha ang hustisya. Pero alam kong hindi magtatagal ang tahimik na sandali na iyon. Sa kabila ng mga plano ko, may bahagi ng puso ko na natatakot. Takot na baka hindi sapat ang lahat ng ito. Takot na baka hindi ko pa rin maibalik ang nawala sa akin.

Pero alam ko rin na hindi ko na pwedeng umatras. Nakalinya na ang mga plano ko, at ngayon, kailangan ko nang magsimula.

Hinaplos ni Aziel ang likod ko bago nagsalita muli. “Whatever happens, I’m here for you, babe. Remember that. You don’t have to do this alone.”

“Thank you,” bulong ko, habang inilalapit ang mukha ko sa kanya. “I won’t forget that.”

Sa sandaling iyon, alam kong nasa tamang kamay ang hustisya ko. At sa wakas, ako na ang may hawak ng kontrol.

***********

Dumating ang araw na hinihintay ko. Nasa harap ko ngayon ang mga bagong modelo ng kumpanya ni Aziel, kasama si Annabelle. Nakaayos sila, bawat isa ay nasa tamang pwesto, naka-postura, halatang kinakabahan pero pinipilit itago. Isa-isa silang nakatayo sa harapan ko, tahimik na naghihintay ng kahit anong sabihin ko.

Naglakad ako papunta sa gitna ng silid, tinititigan sila. Alam kong lahat sila ay pinag-aaralan ang bawat galaw ko, lalo na si Annabelle, na ngayon ay hindi makatingin ng diretso sa akin. Gusto kong makita ang takot sa kanyang mga mata. Ito ang simula ng bagong yugto sa buhay ko, at ako na ngayon ang may kontrol.

"Good afternoon," simula ko, malalim ang boses. Tumayo ako nang matikas, ipinapakita ang tiwala ko sa sarili. Hindi ako pwede magpakita ng kahit anong kahinaan. Hindi ngayon. "Ako si Deniz, at ako ang magiging trainer niyo mula ngayon."

Kita ko ang ilan sa kanila na hindi mapigilang magpalitan ng tingin. Gusto kong matawa, pero pinigilan ko ang sarili ko. Hindi nila alam ang hirap na ipapadama ko sa kanila. Lalo na kay Annabelle.

"I have a few rules," patuloy ko, seryosong tinitigan ang bawat isa. "And trust me, you don’t want to break them."

Tahimik silang lahat. Walang gumalaw, walang nagsalita. Alam kong takot sila, pero alam ko rin na may mga magmamatapang dito. Kaya mas lalo kong hinigpitan ang mga plano ko.

"Rule number one," sabi ko, itinaas ang isang daliri. "I expect perfection. Sa bawat training, sa bawat photoshoot, sa bawat event, you will give your best. Anything less than that, at hindi ko kayo papalampasin."

Nakita kong may ilang nag-aalangan, pero wala pa ring nagsalita. Kinuha ko ang pagkakataong iyon para magpatuloy.

"Rule number two," dagdag ko, tumingkayad nang kaunti para makita ko silang lahat nang maayos. "You follow my schedule. Lahat ng oras na nakalaan para sa trabaho, strictly for work. Walang excuses, walang late. Kung may kailangan kayong gawin, you make sure na hindi iyon makakaapekto sa schedule ko."

Napatingin ako kay Annabelle, na parang nanginginig na sa kinatatayuan niya. Alam kong sanay siya sa pagiging special, pero ngayon, ako ang magdidikta ng buhay niya. Hindi na siya ang reyna sa harapan ko, at gagawin kong malinaw iyon sa kanya.

"Lastly, rule number three," nagpatuloy ako, mas malambing ang tono pero puno ng lamig. "I’m in charge. Ako ang susundin niyo. Ako ang gagawa ng desisyon para sa inyo. At kapag may hindi nasunod sa mga patakaran, expect na may kapalit iyon."

Ngumiti ako, pero hindi iyon ngiti ng kasiyahan. Alam kong ramdam nila ang bigat ng banta sa mga salita ko. Hindi ko sila hahayaang maglaro sa trabaho ko. Lalo na si Annabelle.

Tumahimik ako sandali, binibigyan sila ng oras para isapuso ang lahat ng sinabi ko. Nakita ko ang ilang mukha na nagpupumilit magmukhang kalmado, pero kita sa mata nila ang kaba. Alam kong nasusukat ko na ang lakas ng loob nila, at iyon ang gusto kong mangyari.

"In this training, you’ll learn discipline," dagdag ko, lumapit nang kaunti sa gitna para mas lalo akong marinig. "This isn’t just about modeling. It’s about proving yourself. You have to earn your spot here."

Napatingin ako kay Annabelle. Alam kong nahihirapan siyang makipagsabayan, lalo na ngayon na hawak ko ang lahat ng kapangyarihan. Sinusubukan niyang magpakatatag, pero alam kong nakikita niya sa mga mata ko ang intensyon kong pabagsakin siya.

"Annabelle," tawag ko nang direkta, kaya't napatingin siya sa akin. Tumigas ang katawan niya, alam niyang hindi siya pwedeng tumanggi sa akin. "You’re not special here. You will follow the same rules as everyone else. Is that clear?"

Tumango siya nang marahan, pero halatang hindi niya gustong gawin iyon. Gusto kong magpatuloy pa, gusto kong iparamdam sa kanya ang bawat piraso ng hirap na ipinadama niya sa akin noon. Pero hindi pa ngayon. Kailangan kong laruin ito ng tama.

"Good," sabi ko, pagkatapos ay lumingon ako sa lahat. "Starting tomorrow, you’ll be on my schedule. Be ready, and make sure na handa kayo, because I don’t tolerate laziness."

Tumayo ako ng tuwid at naglakad palabas ng silid, pero bago ko pa tuluyang iniwan ang mga modelo, lumingon ako sandali. Napansin ko ang bigat sa mga mata nila, lalo na kay Annabelle. Ngumiti ako nang bahagya, pero hindi para sa kanila—para sa akin.

Alam kong magtatanim ako ng takot sa kanila, pero alam ko rin na ito ang kailangan ko para makuha ang hustisya na matagal ko nang hinahanap. Ang gantimpala ko ay ang pagdurusa ni Annabelle, at sisiguraduhin kong makakamtan ko iyon sa bawat araw na lilipas.

"Welcome to my world," bulong ko, bago tuluyang umalis ng silid.