His Villain Wife (SSPG)

CHAPTER 11

DENIZ P.O.V

Pasara na ang mga ilaw ng opisina, at tahimik na ang paligid habang lumalabas na ako ng building. Pagod na pagod na ako mula sa mga nangyari ngayong araw. Ang bigat ng bawat hakbang ko, parang gusto ko na lang umuwi at magpahinga, pero alam kong bukas na naman ay kailangan kong harapin ang bagong araw na may bagong pagsubok.

Pero bago pa man ako makalabas ng pinto ng building, narinig ko ang mga yabag ng sapatos na papalapit sa akin. Nilingon ko kung sino iyon, at nakita ko ang assistant ko na si Erica, hingal na hingal habang tumatakbo papunta sa akin.

"Ma'am Deniz, wait!" sigaw niya, at napahinto ako. Inis na inis na talaga ako dahil tapos na ang trabaho ko, pero alam kong may mahalagang sasabihin si Erica kaya pinigilan ko ang sarili ko na sumimangot.

"Ano 'yon, Erica?" tanong ko habang pinipilit ang sarili na maging kalmado.

"Pinapatawag ka ni CEO sa office niya," sabi ni Erica, na halatang kinakabahan.

Napakunot ang noo ko. "Bakit? Tapos na ang oras ng trabaho. Anong kailangan niya?"

Umiling si Erica. "Hindi ko po alam, ma'am. Wala siyang sinabi. Basta sinabi lang niya na gusto ka raw niyang makausap."

Napalunok ako. Hindi ko maintindihan kung bakit niya ako gustong makita sa ganitong oras, lalo na’t pagod na pagod na ako. Pero wala rin akong magawa kundi sumunod. "Sige, Erica. Sabihin mo na papunta na ako."

Naglakad ako pabalik ng building, pero this time, mas mabagal ang hakbang ko. Hindi ko maiwasang mag-isip ng kung anu-ano habang papunta sa opisina ng CEO. Ano kaya ang kailangan niya? May nagawa ba akong mali? O baka naman tungkol ito sa mga bagong proyekto?

Pagdating ko sa pintuan ng opisina ng CEO, kumatok muna ako bago pumasok. Tahimik lang ang paligid, at para bang nagdadalawang-isip akong buksan ang pinto. Pero wala akong magagawa; kailangan kong harapin ito.

Pagbukas ko ng pinto, nagulat ako nang biglang may humila sa akin papasok sa loob. Bago pa man ako makapagprotesta o magtanong kung ano ang nangyayari, naramdaman ko na lang ang malalakas na braso na yumakap sa akin, at ang mga labi niya na nagdikit sa mga labi ko.

Napaawang ang bibig ko sa gulat, pero bago pa man ako makapag-isip ng maayos, naramdaman ko ang init ng katawan niya na tumatagos sa akin. Tumigil ang oras, at ang tanging naririnig ko na lang ay ang mga t***k ng puso ko na parang sasabog sa kaba at pagnanasa.

Gusto kong magprotesta. Gusto kong itulak siya palayo at sabihin sa kanya na hindi tama ito, pero parang nawalan ako ng lakas. Ang bawat haplos niya, bawat halik niya, parang may sariling buhay na pumukaw ng lahat ng nakatago kong damdamin.

His lips were demanding, hindi nagpapatalo, at bawat galaw niya ay punong-puno ng pagnanasa. Ang mga kamay niya ay gumagalaw na parang alam na alam kung saan ako lalambot. Gusto kong sumigaw, gusto kong sabihin sa kanya na mali ito, pero imbes na mga salita, ungol lang ang lumabas sa bibig ko.

"Deniz..." bulong niya sa tenga ko, at parang may kuryente na dumaloy mula sa balat ko pababa sa mga paa ko. Ang boses niya ay puno ng kagustuhan, na parang matagal na niyang pinagplanuhan ang ganitong pangyayari.

Bago ko pa man mapagtanto ang nangyayari, naramdaman ko na lang ang likod ko na dumikit sa pader. Hindi ko na namalayan na nailock na pala niya ang pinto, at kami na lang dalawa ang nasa loob ng opisina. Ang mga kamay niya ay mabilis na gumapang mula sa bewang ko pataas sa dibdib ko, at ang bawat haplos niya ay nag-iwan ng mga alon ng init sa katawan ko.

"Aziel..." bulong ko, pero ang pangalan niya ay tila mas lalo pang nagbigay ng apoy sa loob ko. Hindi ko alam kung saan nanggagaling ang ganitong pakiramdam, pero parang gusto ko siyang sabayan, gusto ko siyang halikan pabalik at iparamdam sa kanya na kahit paano, mayroon akong kontrol sa sitwasyong ito.

Ang bawat kilos namin ay parang sayaw na sabay-sabay, walang ibang iniisip kundi ang init ng katawan ng isa’t isa. Ang bawat halik, bawat haplos, bawat dampi ng mga labi namin ay tila nagpapalalim ng koneksyon na hindi ko alam na posible. Ang mga labi niya ay muling bumaba sa leeg ko, at bawat hagod ng dila niya ay nag-iiwan ng marka na para bang gusto niyang tandaan ko kung sino siya at kung ano ang nangyayari sa pagitan namin.

Naramdaman ko ang mga kamay niya na kumakalas sa mga damit ko, at bago pa man ako makapagprotesta, naramdaman ko na lang ang malamig na hangin na dumadampi sa balat ko. Pero hindi malamig ang pakiramdam ko, kundi nag-aalab. Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko; ang tanging nasa isip ko lang ay ang damhin ang bawat sandali, ang bawat paghawak niya sa akin.

"Deniz," bulong niya ulit, at sa pagkakataong ito, naramdaman ko ang boses niya na puno ng pagnanasa. Ang mga labi niya ay bumalik sa mga labi ko, at this time, hindi na ako nagpigil. Tumugon ako sa bawat halik niya, bawat paghaplos, na parang ito na ang huling pagkakataon na gagawin namin ito.

Ang init ng katawan namin ay tila sumabog sa bawat sulok ng opisina. Ang bawat galaw namin ay puno ng pagkasabik, na para bang matagal na naming inaasam ang ganitong pagkakataon. Hindi ko na mapigilan ang sarili ko; ibinuhos ko ang lahat ng damdamin ko sa bawat halik, bawat yakap, bawat ungol na lumalabas sa bibig ko.

Naramdaman ko na lang na unti-unti na kaming nawalan ng kontrol. Ang mga kamay niya ay naglakbay pababa, at naramdaman ko ang init ng balat niya na dumidikit sa akin. Ang bawat sandali ay tila walang katapusan, na para bang gusto naming sulitin ang bawat segundo na magkasama kami.

At sa mga oras na iyon, wala akong pakialam sa mundo. Wala akong pakialam sa kung ano ang tama o mali. Ang tanging alam ko lang ay ang damdamin ko para sa kanya, ang pagnanasang hindi ko kayang pigilan. Hinayaan ko ang sarili ko na madala sa agos, hinayaan ko ang katawan ko na tumugon sa bawat galaw niya.

Pagkatapos ng ilang sandali, naramdaman ko ang pagod na bumabalot sa katawan ko. Pareho kaming humihingal, pero hindi pa rin nawawala ang init ng pakiramdam namin. Ang mga kamay niya ay dahan-dahang bumitaw, at naglakbay pababa sa mga braso ko.

"Deniz," bulong niya ulit, pero this time, may kakaibang lamig sa boses niya. "This doesn’t change anything. I still have plans for you."

Napapikit ako sa sinabi niya. Alam kong hindi pa ito ang katapusan. Alam kong mas marami pang mangyayari sa pagitan namin, at hindi ko alam kung paano ko haharapin ang mga susunod na mangyayari.

Pero sa ngayon, gusto ko lang damhin ang init ng katawan niya, ang bawat haplos at halik na ibinigay niya. Alam kong sa kabila ng lahat ng ito, may mas malalim pang koneksyon na hindi ko pa kayang intindihin.

Wala na akong pakialam kay Oliver, total nagloko naman siya, So I am, kung kinaya niyang lukuhin ako kaya ko rin.