“จะเปลี่ยนใจก็ได้นะ ฉันจะไปแทนเอง...”
พราวฟ้ายังไม่ทันได้ตอบคำถามของพี่สาว ร่างสูงใหญ่ที่ยืนหันหลังอยู่เมื่อครู่นี้ค่อย ๆ หันกลับมา... ทุกอย่างเหมือนภาพสโลโมชันในละครหลังข่าวไม่มีผิด และเมื่อใบหน้าคมสันหันกลับมาทั้งหมด โลกทั้งใบก็เหมือนจะระเบิดตูมตาม ลมหายใจคล้ายถูกดูดออกไปจากร่างกายจนหมดสิ้น
“พี่ราม!...”
ทั้งพราวฟ้าและแพรวดาวร้องออกมาพร้อมกัน กำนันพลกิจได้แต่ถอนหายใจออกมา ไม่แปลกใจเลยกับท่าทีของลูกสาวทั้งสองคน เพราะครั้งแรกที่เขาเห็นรามิลเดินมาหยุดตรงหน้า เขาก็แทบจะลมจับเหมือนกัน ดีนะที่รามิลไม่ติดใจเรื่องในอดีต ไม่งั้นเขาคงต้องไปเที่ยวห้องกรงตลอดชีวิต
พราวฟ้าตัวแข็งราวกับเป็นอัมพาตไปชั่วขณะ ดวงตากลมโตเบิกกว้างอย่างตกใจสุดขีด ความคาดไม่ถึงโจมตีในอกไม่หยุด
รามิลยังหล่อเหลาเหมือนเดิม... ไม่สิ... เขาหล่อมากขึ้นกว่าเดิมหลายร้อยเท่า ใบหน้าคมสันไม่ต่างจากบุรุษจากเทพนิยาย ผิวสีแทนไม่ได้ทำ
