รณนดีดตัวตั้งตรง ก่อนจะเอนไปหาสาวน้อยที่หน้าแดงก่ำอย่างตั้งใจยั่วโมโห ทำท่าจะแกะกระดุมที่เหลือออกจริง ๆ
“คุณณนจะแกล้งมุกให้อายไปถึงไหน สนุกนักหรือไงเนี่ย กลับไปเลยคนใจร้าย มุกไม่ไปทำงานด้วยแล้ว...”
สะบัดหน้าหนี จะลุกขึ้นแต่ก็ถูกมือหนาใหญ่ยื่นมาคว้าเอวคอดเอาไว้เสียก่อน และแค่ออกแรงดึงเบา ๆ ร่างอรชรในชุดอยู่บ้านน่ารักก็ล้มลงบนตักแกร่งของเขาแต่โดยดี
“เห็นเก่งทุกเรื่องไม่ใช่หรือ... ทำแค่นี้ทำไมต้องอายด้วยล่ะ” ชายหนุ่มก้มหน้าลงไปหา สาวน้อยเบี่ยงตัวหนีพัลวัน ได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากลมหายใจของรณน
“คุณณนดื่มเหล้ามานี่ ปล่อยมุกนะ”
“นิดหน่อยน่า... แค่ดื่มคลายเครียด แต่มุกอย่างดิ้นนักสิ ฉันไม่ทำอะไรมุกหรอก แค่อยากจะคุยให้รู้เรื่องเท่านั้น”
ชายหนุ่มฝังปลายจมูกลงบนแก้มนวลแผ่วเบา ก่อนจะเริ่มเลื้อยลงไปซุกไซ้ที่ซอกคอหอมกรุ่น สาวน้อยสะท้านไปทั้งตัวกับสัมผัสมหัศจรรย์นั้น แต่เพียงไม่นานมันก็หยุดลง เมื่อ
