ตอนที่ 3
1033 Words
เอี๊ยดดดด
เสียงล้อรถครูดไปกับถนน พร้อมๆ กับร่างของพะแพงที่ล้มลงกับกระแทกกับพื้นถนน ก้นของหล่อนเจ็บระบม ขณะมองรถคันสวยด้วยสายตาตื่นตกใจ
ผู้ชายตัวโตใส่สูทสีดำ พร้อมกับสวมแว่นตากันแดดสีเดียวกับเสื้อที่ใส่ก้าวลงมา และตรงเข้ามากระชากหล่อนให้ลุกขึ้นยืนด้วยกิริยาโหดร้าย
“อยากตายหรือไง ออกไปให้พ้น!”
“ขอ...ขอประทานโทษค่ะ”
หล่อนละล่ำละลักบอก ก่อนจะถูกผลักออกจนพ้นทางอย่างไม่ปรานีปราศรัย ร่างของหล่อนล้มลงไปกองกับพื้นอีกครั้ง ซึ่งก็เป็นเวลาเดียวกันกับที่ผู้ชายคนหนึ่งก้าวลงมาจากส่วนกลางของรถคันยาวเฟื้อย
“มีอะไรหรือเชลดอน”
“มีผู้หญิงบ้ามาเดินขวางทางครับนายน้อย”
นายน้อยหรือ?
หล่อนเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายเจ้าของเรือนร่างสูงใหญ่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น และก็ได้เห็นว่าเขาตัวสูงมาก สวมเสื้อสูทสีน้ำตาลไหม้ มีแว่นตาสีดำสวมใส่อยู่ไม่ต่างจากผู้ชายที่โยนหล่อนออกจนพ้นทาง แต่เขาดูดีกว่าล้านเท่า ใบหน้าของเขาสมบูรณ์แบบ มีหนวดเคราล้อมกรอบเอาไว้พอสมควร หล่อนไม่รู้หรอกว่าดวงตาใต้แว่นกันแดดนั้นเป็นสีอะไร รู้เพียงแต่ว่าจมูกของเขาโด่งสวย รับพอดิบพอดีกับริมฝีปากกว้างหยักลึก ที่คางของเขาเป็นสี่เหลี่ยมและมีรอยหยักบุ๋ม และลำคอตั้งตรงของเขามีสีแทนคล้ายกับสีของน้ำผึ้ง
หัวใจของหล่อนสั่นไหว เต้นโครมคราม ดวงตาของหล่อนราวกับถูกทากาวติดเอาไว้กับผู้ชายที่ยืนค้ำศีรษะอยู่เบื้องหน้า และทันทีที่มือใหญ่ดึงแว่นกันแดดออกไปจนพ้นใบหน้า นรกที่ว่าร้อนประดุจไฟกัลป์ก็ยังไม่ร้อนเท่ากับไฟในดวงตาสีฟ้าเข้มคู่นี้เลย
ต่อให้หล่อนตายดับดิ้นไปจากตรงนี้ หล่อนก็คงไม่อาจจะลืมดวงตาสีฟ้าเข้มทรงอำนาจล้างผลาญของผู้ชายตรงหน้า ดวงตาคมกริบตรึงหล่อนเอาไว้อย่างแน่นหนา สมองของหล่อนหมุนติ้วเป็นวงกลม และแทบหยุดหายใจ เมื่อเสน่ห์อันตรายจากเจ้าของดวงตาสีฟ้าเข้มกระแทกเข้าสู่หัวใจสาวเต็มแรง
“เธอเป็นใคร...”
เสียงของเขาดังขึ้น แม้จะแผ่วเบาแต่ทรงอำนาจยิ่งนัก ดวงตาของเขาหรี่แคบมองมา และมันก็ทำให้เนื้อตัวของหล่อนร้อนฉ่าจนน่าประหลาดใจ
“คือ...คือว่า...”
“คนใช้คนล่าสุดที่ป้ามิเชลล์เพิ่งรับเข้ามาครับ” เชลดอนบอดี้การ์ดประจำตัวของเดมอนชิงตอบแทน
“เธอมาจากไหน”
“เอ่อ...”
“หล่อนมาจากเมืองไทยครับ” เชลดอนตอบแทนอีกครั้ง
“เมืองไทย?” เดมอนทวนคำพูดของเชลดอน “มันคือที่ไหนกันหรือเชลดอน”
“ประเทศเล็กๆ ที่อยู่แถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้น่ะครับ ก็อยู่แถวๆ สิงคโปร์ที่นายน้อยไปลงทุนเปิดคาสิโนยังไงล่ะครับ”
“ทำไมฉันไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อน”
เดมอนยังคงนึกภาพไม่ออก ดังนั้นเชลดอนจึงต้องอธิบายให้เห็นภาพมากยิ่งขึ้น
“พัทยาไงครับ ที่ฝรั่งชอบไปเที่ยวน่ะครับ”
“พัทยา?”
“ใช่ครับ”
แล้วเชลดอนก็หยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมากดสองสามครั้งและยื่นให้กับเดมอน
“นี่ไงครับ นายน้อย”
ดวงตาสีฟ้าเข้มจ้องมองที่หน้าจอโทรศัพท์มือถือที่ลูกน้องยื่นมาให้ ก่อนจะตอบรับด้วยการพยักหน้า
“เป็นอย่างนี้นี่เอง”
“ใช่ครับ”
สายตาของเดมอนที่มองพะแพงเปลี่ยนแปลงไปเป็นดูแคลนในทันที ริมฝีปากกว้างหยักลึกแค่นยิ้มหยัน
“ที่นี่ห้ามซื้อขายบริการทางเพศ เธอรู้ใช่ไหม”
หล่อนเผยอปากค้างยิ่งกว่าเดิม ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงพูดกับหล่อนแบบนี้
“ค่ะ...ดิฉันทราบค่ะ”
เสียงของหล่อนสั่นเทาจนน่าสงสาร แต่ไม่ใช่เพราะความหวาดกลัว แต่มันเป็นเพราะอำนาจการทำลายล้างแห่งแรงดึงดูดทางเพศจากบุรุษตรงหน้าต่างหาก
“ถ้าทำผิดกฎ เธอคงรู้ใช่ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
“เอ่อ ค่ะ”
“ไปได้แล้ว”
น้ำเสียงของบุรุษผู้เป็นเจ้าของดวงตาสีฟ้าเข้มตรงหน้าช่างเย่อหยิ่งและถือตัวเป็นที่สุด และมันก็ยิ่งทำให้หล่อนรู้สึกว่าตัวเองต่ำลึกลงไปใต้ผืนดินยิ่งขึ้น
“ไปสิ นายน้อยไล่แล้ว”
บอดี้การ์ดของเขาขับไล่หล่อนเสียงกระด้างไม่ให้เกียรติ หล่อนต้องกัดฟันข่มความเจ็บระบมที่บั้นท้ายเอาไว้อย่างสุดความสามารถเพื่อลุกขึ้นยืน แต่แล้วก็เสียหลักจะล้มหงายหลัง โชคดีที่มีมือใหญ่ทรงพลังมาคว้าเอาไว้ได้ทัน
“ขะ...ขอบคุณค่ะ”
ผู้ชายที่ถูกเรียกว่านายน้อยคว้าร่างของหล่อนเอาไว้ แต่แรงกระชากนั้นทำให้ร่างของหล่อนปลิวเข้าไปปะทะแผ่นอกกว้างโดยไม่ได้ตั้งใจ หล่อนเผยอปากค้าง เบิกตากว้าง ยิ่งได้มองเขาใกล้ๆ แบบนี้ ก็ยิ่งรู้ว่าเขาอันตรายมากแค่ไหน
“เอ่อ...”
หล่อนบิดตัวเล็กน้อย และเขาก็ยอมปล่อยหล่อนออกจากอ้อมแขนแต่โดยดี หล่อนก้มหน้างุด แก้มแดงก่ำ
“เดินระวังด้วย”
เสียงกระด้างดังมาเข้าหู ก่อนที่เจ้าของกลิ่นตัวเซ็กซี่ที่บ่งบอกถึงรสนิยมทางเพศอันแสนดุดันจะเดินจากไป
“อย่าคิดนะว่าฉันไม่รู้ ว่าเธอกำลังคิดจะทำอะไร” เชลดอนหันมาพูดเสียงไม่พอใจ “ไม่ต้องอ่อย เพราะถ้านายน้อยอยากมีเซ็กซ์กับเธอ เธอจะถูกเรียกขึ้นไปหาเอง เข้าใจมั้ย?”
หล่อนทำได้แค่เพียงยืนกัดปากแรงๆ และหลบสายตาเหยียดหยามของคู่สนทนาลงมองพื้นดินเพียงเท่านั้น ในอกก็เต็มไปด้วยความอดสูทรมาน
ศักดิ์ศรีของหล่อนถูกเหยียบขยี้จนหมดสิ้น ตั้งแต่เดินหิ้วกระเป๋าเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์หลังนี้ น้ำตาเอ่อล้นคลอสองหน่วยตา ก่อนจะรีบกะพริบตาถี่ๆ เพื่อขับไล่มันให้กลับเข้าไปภายในอก เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองต้องไปพบมิเชลล์แม่บ้านใหญ่
- Writer
