นางบำเรอก้นครัว

ซีรีส์ ชุด นางบำเรอเนื้อหวาน ประกอบด้วย 4 เล่มจบในตอน 1. แม่บ้านสาวพรหมจรรย์ 2. คุณหมอร้ายที่รัก 3. นางบำเรอก้นครัว 4. ภรรยาคั่นเวลา (ทั้ง 4 เรื่องมีตัวละครต่อเนื่องกัน แต่สามารถอ่านแยกเล่มได้ค่ะ) Las Vegas โลกของคาสิโน นักท่องเที่ยวทั่วโลกต่างเดินทางมาแสวงโชคกันที่มหานครอันยิ่งใหญ่แห่งนี้ มหานครที่การพนันคือสิ่งถูกกฎหมาย มหานครที่เต็มไปด้วยความสวยงามของแสงสียามค่ำคืน สถาปัตยกรรมอันวิจิตรตระการตาสร้างออกมาในรูปแบบของโรงแรมหรูหรา เชิญชวนให้มาเยือนสักครั้งในชีวิต นิตยสารฟอร์บสได้จัดลำดับบุคคลผู้ร่ำรวยที่สุดในอเมริกา ซึ่งแน่นอนว่าแชมเปี้ยนสี่สมัยอย่าง เดมอน ลินการ์ด ก็ยังคงรักษาตำแหน่งลำดับที่หนึ่งเอาไว้ได้เป็นสมัยที่ห้าอย่างไม่เกินความคาดหมาย เพราะเขาคือทายาทคนเดียวของอภิมหาเศรษฐีชื่อก้องปฐพีอย่าง ฮันเตอร์ ลินการ์ด ที่ก้าวผงาดขึ้นมากุมบังเ**ยนของ เดอะลาสเวกัส แกรนด์ คาสิโน กรุ๊ป หลังจากที่บิดาและมารดาเสียชีวิตกะทันหัน ซึ่งเดมอนเพิ่งจะอายุเพียงแค่สิบเก้าปีเท่านั้น แต่เด็กหนุ่มก็สานต่อกิจการของครอบครัวได้อย่างยอดเยี่ยม และใช้เวลาเพียงแค่เจ็ดปี เดมอนก็สามารถก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งเจ้าพ่อแห่งคาสิโน (Casino) แทนที่บิดาของตัวเองได้สำเร็จ มันสมองของเดมอนเทียบได้กับบิล เกตส์ ความทะเยอทะยานของเขาสูงส่งยิ่งกว่าพญานกอินทรี ชายหนุ่มไม่ได้หยุดคิดแค่การเป็นเจ้าพ่อบ่อนการพนันเฉพาะในลาสเวกัสเพียงเท่านั้น เพราะเขายังมองการณ์ไกลด้วยการลงทุนสร้างบ่อนคาสิโนขนาดใหญ่ในมาเก๊าและสิงคโปร์อีกด้วย “ขออนุญาตครับนายน้อย” ผู้ชายใส่สูทสีดำหยุดที่หน้าประตูห้องและค้อมศีรษะให้กับเจ้านายหนุ่ม “มีอะไรหรือ” เดมอน ลินการ์ด เงยหน้าขึ้นจากแฟ้มเอกสารที่ตัวเองกำลังอ่านทบทวน ก่อนจะจรดปลายปากกาเซ็นชื่อลงไป ดวงตาคมกริบสีฟ้าเข้มตวัดมองบอดี้การ์ดของตัวเองนิ่ง “ลูกหนี้ของบ่อนส่งลูกสาวมาขัดดอกอีกคนแล้วครับ” ปากกาสีทองในมือหนาสีแทนจิ้มลงกับโต๊ะทำงานไม้ ใบหน้าสมบูรณ์แบบราวกับเทพเจ้าปั้นแต่งมีร่องรอยของความเบื่อหน่าย ริมฝีปากที่มีเคราหนาล้อมกรอบบิดเบี้ยว “อีกแล้วเหรอ” “ครับ” เมื่อคนสนิทตอบรับและก้มหน้าหลบสายตา เดมอนจึงกระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ “ไปเรียกป้ามิเชลล์มาพบฉันเดี๋ยวนี้” “ครับ นายน้อย” บอดี้การ์ดร่างสูงถอยหลังออกไปจากห้องทำงานและปิดประตูให้อย่างนุ่มนวล แต่กระนั้นก็ยังไม่อาจดับความหงุดหงิดที่เกิดขึ้นในอกของเดมอนลงได้ เพียงไม่ถึงสามนาที ร่างของมิเชลล์ แม่บ้านใหญ่ประจำบ่อนคาสิโนก็ก้าวเข้ามาหยุดภายในห้อง หญิงสูงวัยก้มหน้าลงและกล่าวทักทายเดมอน “สวัสดีค่ะนายน้อย” เดมอนตวัดตาจ้องมองแม่บ้านเก่าแก่ซึ่งเคยเป็นคนสนิทของมารดาในสมัยที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ ซึ่งแน่นอนว่าเขาให้ความเคารพมิเชลล์ไม่น้อย “เชลดอนบอกผมว่าป้ารับลูกสาวของลูกหนี้มาขัดดอกอีกแล้วหรือครับ” “ใช่ค่ะ” มิเชลล์เงยหน้าตอบรับด้วยน้ำเสียงแหบแห้งตามอายุที่ล่วงเลยไปตามกาลเวลา เดมอนส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนจะกระแทกลมหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย “ผมเคยบอกป้าแล้วนี่ครับว่าไม่ให้ทำแบบนี้อีก ผู้หญิงพวกนี้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ด้วย ทำไมจะต้องมารับกรรมแทนญาติพี่น้องของตัวเองล่ะครับ” “แต่มันคือความสมัครใจของพวกเธอนี่คะ” ชายหนุ่มผุดลุกขึ้นยืน เท้าแขนกับโต๊ะไม้ใหญ่ และมองคู่สนทนาด้วยสายตาจริงจัง “ป้ารู้ได้ยังไงครับว่าผู้หญิงพวกนี้เต็มใจ” “ก็...” “พวกเธอถูกบังคับมาทั้งนั้น ผมขอยื่นคำขาดว่าผู้หญิงคนนี้คือคนสุดท้ายที่ป้าจะรับเข้ามาขัดดอก เข้าใจนะครับป้ามิเชลล์” “ถ้านายน้อยไม่ให้ป้ารับผู้หญิงพวกนี้เข้ามาทำงานในคาสิโนเพื่อขัดดอก แล้วนายน้อยจะให้ป้าทำยังไงกับลูกหนี้ของเราล่ะคะ หรือว่าปล่อยให้เป็นหนี้สูญ” ศีรษะทุยสวยของเดมอนส่ายไปมา ก่อนที่ริมฝีปากกว้างหยักสวยจะเปล่งคำพูด “ก็ให้พวกมันมาใช้แรงงานในคาสิโนยังไงล่ะครับ งานหนักๆ มีเยอะแยะไม่ใช่หรือครับป้ามิเชลล์” “ก็...ใช่ค่ะ” “งั้นก็ตามนี้ ห้ามรับคนที่ไม่เกี่ยวข้องเข้ามาทำงานในคาสิโนอีก แล้วไอ้คนที่เป็นหนี้เรา ก็ให้มันมาใช้แรงงานผ่อนหนี้จนกว่าจะหมด และระหว่างที่เป็นหนี้ ห้ามให้มันเล่นพนันอีกเด็ดขาด” น้ำเสียงของเดมอนดุดันและจริงจังจนป้ามิเชลล์ไม่อาจจะคัดค้านได้อีก “ค่ะ นายน้อย” ป้ามิเชลล์ตอบรับอย่างจำยอม “งั้นป้าขอตัวก่อนนะคะ” “เดี๋ยวก่อนครับ” ป้ามิเชลล์มองหน้าขึ้นมองนายน้อยของตัวเอง “นายน้อยมีอะไรให้ป้ารับใช้คะ” “เลิกส่งผู้หญิงพวกนี้ขึ้นไปบนห้องผมได้แล้ว ผมไม่ชอบ” “แต่นายน้อยจะได้ไม่ต้องไปซื้อกินข้างนอกนะคะ แถมผู้หญิงพวกนี้ป้าก็ให้คุณหมอประจำคาสิโนตรวจภายในอย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้วทุกคน รับรองปลอดภัยค่ะ” “ไม่ใช่สเปกผม เข้าใจนะครับ” ป้ามิเชลล์ที่อ้าปากจะแย้งจำต้องหุบปากลงทันที “ค่ะ นายน้อย ป้าจะทำตามคำสั่งค่ะ” “ไปได้แล้ว” “ค่ะ” ร่างท้วมของป้ามิเชลล์เดินหายออกไปจากห้องทำงานแล้ว แต่เดมอนก็ยังคงถอนหายใจไม่หยุด เพราะมิเชลล์ทำหน้าที่เป็นมารดาคนที่สองของเขาได้อย่างน่ารำคาญ “ไบโอนี เข้ามาหาผมหน่อย” เดมอนกดเรียกเลขาฯ ส่วนตัวให้เข้ามาหา เพียงไม่ถึงหนึ่งนาที ร่างของไบโอนีก็ก้าวเข้ามาหยุดตรงหน้าโต๊ะทำงานของเจ้านายหนุ่มหล่อ “นายน้อยมีอะไรให้ดิฉันรับใช้เหรอคะ” “ทำจดหมายแจ้งเลื่อนประชุมเซลล์ไปวันพรุ่งนี้” “เอ่อ นายน้อยมีธุระด่วนเหรอคะ” “ใช่ ทำตามที่ผมบอกก็พอ” เมื่อถูกสายตาสีฟ้าเข้มตวัดมองอย่างตำหนิที่บังอาจสอบถาม ไบโอนีก็จำต้องก้มหน้า และตอบรับเสียงสั่นเทา “ค่ะ นายน้อย” “ออกไปได้แล้ว” ไบโอนีเดินหายออกไปจากห้องทำงานเรียบร้อยแล้ว เดมอนจึงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดโทรออก “ผมเลื่อนประชุมตามที่คุณต้องการแล้วนะ วิคกี้” วิคกี้ หรือ วิคตอเรีย อดัมส์ สาวเซ็กซี่ผมสีบลอนด์ นัยน์ตาสีฟ้ากระจ่าง พ่วงตำแหน่งนางแบบชุดชั้นในสุดเซ็กซี่รั้งท้ายมาด้วย หล่อนคือลูกสาวของเจ้าพ่อคาสิโน ดอนเน่ อดัมส์ ซึ่งเป็นพันธมิตรของ เดอะลาสเวกัส แกรนด์ คาสิโน กรุ๊ป นั่นเอง เขากับวิคตอเรียคบหากันมาร่วมสิบปี ตั้งแต่เรียนไฮสคูลด้วยกัน ความสัมพันธ์ของพวกเรานับวันก็แยกไม่ออกว่ามันคือความสัมพันธ์ฉันท์ชู้สาว หรือว่าเพื่อนสนิทกันแน่ เพราะการคบหาระหว่างกันถูกเปิดกว้างไร้การหึงหวง เขาไม่เคยสนใจว่าคู่หมั้นสาวจะไปนอนกับผู้ชายคนไหนในระหว่างที่เขาทำงาน และวิคตอเรียเองก็ไม่เคยตามหึงหวงเขาเลย ไม่ว่าเขาจะมีข่าวว่าลากผู้หญิงคนไหนขึ้นเตียง ความสัมพันธ์ที่เต็มไปด้วยอิสระนี่ไง ถึงทำให้เขากับวิคตอเรียคบหากันมาได้อย่างยาวนาน “น่ารักที่สุดค่ะ เดมอน” วิคตอเรียส่งเสียงจูบมาตามสาย เดมอนระบายยิ้ม เอนกายพิงกับพนักงานเก้าอี้ตัวใหญ่อย่างผ่อนคลาย “เราไม่ได้เจอกันเกือบสองอาทิตย์แล้วนี่ครับ ผมคิดถึงตอนที่คุณดูดให้ผมใจจะขาด”