Dahil sa nangyari ay parang gusto kong tumakbo papalayo.
Gusto ko silang layasan sa coffee shop at huwag ng magpakita sa lahat ng mga kasamahan ko maliban kay Cora at Hydee.
Kung hindi lang talaga ako nangangailangan ng trabaho ay kanina ko pa ginawa.
Nag-isip ako ng gagawin para kahit papaano ay maibsan ang nararamdaman kong hiya.
Pero wala akong maisip kahit isa. Ang alam ko lang ngayon ay magpanggap na walang nangyari.
Marahas akong umiling para mawala iyon sa aking isipan.
Lalo na ang mga bagay na hindi naman makakatulong at magpapalala pa sa aking sitwasyon.
Kailangan kong maging matatag at kinakailangan ko ring balewalain ang mapanghusga nilang mga tingin alang-alang sa aking trabaho.
Mabuti na lamang dahil nilapitan ako ni Cora at kinamusta kung kumusta na ang nararam
