Napadilat ako ng aking mga mata ng may nararamdaman akong nakaupo sa aking gilid.
Matinding pagod ang nararamdaman ko sa aking katawan at ayaw ko pa sanang gumising.
Pero kaagad akong napabalikwas nang bangon ng mapansin kong nasa harap ko ang boss namin.
Ang taong nararamdaman ko sa gilid ko kanina ay mismong boss namin.
Tinititigan niya ako at hindi ko alam kung ilang oras na niya akong hinihintay kung kailan ako magigising.
Siguro kung nakikita ko lang ngayon ang aking sariling mukha ay tiyak na pulang-pula na ang nukha ko na parang isang mansanas.
Hindi ko alam kung paano ko siya kakausapin o kahit kibuin man lang saglit.
Ni hindi ko siya magawang haharapin ngayon.
Walang mapaglagyan ang hiyang nararamdaman ko sa aking sarili.
Ang huli kong naaalala ay nawalan na lang
