Pagkatapos ng gabing nakausap ko si Nanay ay hindi ako makatulog nang maayos.
Pasado alas diyes na ng gabi ay hindi pa rin ako tinatamaan ng antok.
Lumabas na nga pang ako ng kwarto at pagtimpla ng gatas para may mainom ako.
Nagbabakasakali na dalawin ako ng antok at makatulog ng mahimbing.
Naiisip ko palagi si Kiran kung ano na kaya ang ginagawa niya.
Naisip ko at hinihiling ng taimtim na sana ay makalimutan na lang niya ako at maghanap na lang ng iba na mas babagay sa kaniya.
Pero sa tuwing nai-imagine kong may kayakap siya at nakakasabay sa paglalakad habang namamasyal sa parke ay tinutubuan ako ng matinding selos.
Pero kailangan kong tiisin para sa katahimikan ng aming mga buhay.
Kahit nahihirapan akong tanggapin ay dapat pa rin akong magparaya at pigilan ang aking saril
