บ่วงรัก เล่ห์กามเทพ EP.04 กามเทพเล่นกล (1)
1285 Words
ตระการนั่งมองอาการของชนัญธิดาและมาริษา ด้วยความสนใจกึ่งสงสัย สองคนนี้มีปัญหาอะไรกัน ทำไมชนัญธิดาถึงได้ทำน้ำเสียงเข้มใบหน้าสวยคมถึงได้มีนตึงแบบนี้ หรือว่าจะหึงที่เพื่อนเขาเข้ามาจีบมาริษา
“มีเรื่องอะไรกันหรือครับ มีอะไรไม่เข้าใจถามผมได้เลยนะครับคุณษร ถ้าผมตอบได้ ผมจะตอบ” รัชวินถามในสิ่งที่เขาสงสัย ชนัญธิดาจะถามอะไรกัน ที่แน่ๆ มันเกี่ยวกับสาวน้อยหน้าหวานของเขาอย่างแน่นอน
“ทำไมคุณถึงให้งานเพื่อนฉันเยอะขนาดนั้น คุณรู้ไหมว่าษามันไม่ค่อยได้นอน ได้พักผ่อนเต็มที่เลย อาทิตย์ทั้งอาทิตย์ต้องแบกงานมาทำที่บ้าน แล้วผู้หญิงที่ชื่ออันชิกานั่นอีก คุณรับอันชิกามาทำงานได้ยังไง”
“ทำงานหนัก อันชิกา” รัชวินยังงงๆ กับคำถามที่เขาได้รับอยู่ กำลังนั่งประมวล เรียบเรียงคำถามใหม่อย่างเร่งด่วน “มันเกี่ยวอะไรกับอันชิกา”
“เกี่ยวสิ...เกี่ยวมากด้วย ก็ยัยอันชิกาบังคับให้เพื่อนฉันทำงานส่วนที่เป็นของเธอไง”
“ษรพอเถอะ...ษาขอร้อง ษาไม่อยากมีเรื่องนะ” มาริษาได้แต่อ้อนวอน เพื่อนด้วยน้ำเสียงอ่อนๆ
“เดี๋ยวนะครับคุณษร” รัชวินเบรกคำถามมากมายของชนัญธิดาทันที ก่อนจะตัดสินใจถามกลับไปว่า “อันชิกาบังคับให้ษาทำงาน ส่วนที่เป็นของเขาเหรอครับ”
“ใช่!”
“ไอ้โต...ฉันว่าแกควรคุยกับยายอันให้รู้เรื่องเสียที ปล่อยไว้แบบนี้ ฉันว่าพนักงานคงลาออกจากบริษัท แกหมดแน่” ตระการเริ่มเข้าใจอารมณ์โกรธของชนัญธิดาแล้ว ว่าเพราะอะไรถึงได้แสดงอาการรังเกียจเพื่อนรักเขาขนาดนี้ คงเป็นเพราะเพื่อนรักโดนรังแกนี่เอง เขาหันหน้าไปมองด้านมาริษาที่นั่งเงียบหน้าซีดนั่นอีก เขารู้ได้ทันทีเลยว่าอันชิกาคงแกล้งมาริษาเอาไว้ไม่น้อยทีเดียว แม่ตาโตถึงได้อารมณ์เดือดแบบนี้
“คุณรู้ไหมงานของแม่อันชิกาอะไรนั่น ษาเขาทำเป็นสิบครั้งแล้ว”
“สิบ...เลยเหรอครับ” รัชวินถึงกับพูดอะไรไม่ออก เมื่อได้ยินชนัญธิดาพูดแบบนี้ นี่สรุปว่างานที่ผ่านมาของอันชิกา มาริษาเป็นคนทำหรอกหรือ มิน่าว่าทำไมงานช่วงหลังถึงได้เรียบร้อย ไม่มีอะไรต้องแก้เลย เหตุผลสำคัญมันมาจากสาวน้อยหน้าหวานของเขาเป็นคนทำหรอกหรือ!
ตระการได้แต่นั่งอึ้งมองสองสาวสลับกันไปมาด้วยความแปลกใจหนักเข้าไปอีก เริ่มสงสัยในความสัมพันธ์ขึ้นมาตงิด แต่ยังไม่กล้าถามอะไรมากนัก สงสัยเพื่อนเขาจะอกหักเสียล่ะมั้ง สถานการณ์แบบนี้
“ผมไม่เคยรู้เลยนะครับว่ายายอัน ทำแบบนี้” รัชวินตอบอย่างไม่รู้จะให้เหตุผลที่ดีว่าอย่างไรดี เขาไม่เคยรู้เลยว่าเหตุการณ์มันจะเลวร้ายถึงเพียงนี้ เห็นทีเขาต้องพูดกับญาติสาวเสียที ‘นี่ใช่อาการเฉยชา พยายามหลบหน้าเขา นี่ใช่ไหมความจริงที่เขาควรรู้ ทำไมมาริษาถึงไม่ยอมบอกเขา’
“พอเถอะษร คุณโต เธอไม่รู้เรื่องนี้หรอก อย่าไปโทษเธอเลย”
“เหรอ! แล้วแบบนี้จะมีกฎระเบียบของบริษัทฯ เอาไว้ทำไม”
ชนัญธิดาพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ หันไปมองเจ้านายของเพื่อนรักแล้วก็นึกเซ็ง ดูทำหน้าเข้าสิ ทำไมต้องแสดงอาการผิดหวัง เสียใจขนาดนั้น หรือว่าคุณรัชวินชอบยัยษา ชอบแล้วทำไมไม่ปกป้องคนที่เขารักล่ะ?
เสียงเพลงดังขึ้นมาขัดจังหวะ มาริษาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมามองดู ว่าใครเป็นคนโทรฯ เข้ามา มาริษาก้มลงมองเบอร์ แล้วเงยหน้าขึ้นมองชนัญธิดาอย่างขอความเห็น
“ษร พี่เน็ตโทรฯ มา ทำไงดี” เสียงหวานบอกอย่างกังวล
“ไม่ต้องรับ ปล่อยให้มันดังไปแบบนั้นแหละ” ชนัญธิดาพูดขึ้น ยิ่งสร้างความแปลกใจให้สองหนุ่มที่นั่งฟังการสนทนาของเธอกับมาริษา
ตระการสบตารัชวินอย่างสงสัย สองสาวนี่มีอะไรกันอีก โทรศัพท์ดังก็ไม่ยอมรับ นี่มันเกิดสงครามเย็นกันหรือยังไง
รัชวินเข้าใจความหมายในดวงตาของเพื่อน เขาก็ได้แต่ส่ายหน้าอย่างไม่รู้คำตอบเหมือนกัน เห็นทีเขาจะอกหักเสียแล้วก็ไม่รู้ บางทีสองสาวนี่อาจจะเป็นอย่างที่เพื่อนเขาว่าก็ได้
“ษร...พี่เน็ตโทรฯ มาอีกแล้ว เอาไงดี ฉันไม่อยากคุยกับเขา”
“เฮ้อ...” ชนัญธิดาปวดหัวกับปัญหาของมาริษาจริงๆ ชิรวุธก็แปลกเป็นคน บอกเลิกเพื่อนเธอเอง แล้วยังโทรฯ มาทำบ้าอะไรอีก เพื่อนเธอยิ่งหัวอ่อนอยู่ด้วย ใครพูดอะไร ให้ทำอะไรก็ทำหมด แบบนี้ไงถึงได้โดนหลอกอยู่บ่อยครั้ง “เอามาเดี๋ยวฉันจัดการเอง เอาแบบว่าไอ้พี่เน็ตของแกจะไม่มีทาง โทรฯ มากวนประสาทแกได้อีก” แล้วชนัญธิดารับโทรศัพท์จากมาริษาอย่างอ่อนใจ “คุณโตค่ะ” ถ้าชิรวุธยังโทรฯ มาแบบนี้เห็นที เพื่อนเธอก็ยอมใจอ่อนให้อภัย แล้วกลับไปคบกันอีกแน่นอน
“ครับ...” รัชวินตอบรับสั้น
“คุณชอบเพื่อนฉันหรือเปล่า”
“ษร” มาริษาอึ้งไปกับคำถามของเพื่อน
“อะไรนะครับ...” ทันทีที่คำถามหลุดออกจากชนัญธิดา ทั้งรัชวินและตระการถึงกับอึ้งๆ แปลกใจแกมสงสัย “ครับ ผมชอบษา”
“โอเค ฉันถามคุณแค่นี้แหละ” หญิงสาวตอบพลางกดตัดสินใจกดรับสายชิรวุธ “ว่าไงคุณเน็ต โทรฯ มาหาษาทำไมมิทราบ” น้ำเสียงเอ่ยถามปลายสายไม่ค่อยแสดงความเป็นมิตรเท่าไรนัก
“ผมขอคุยกับษาเขาหน่อย” ปลายสายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเช่นกัน
ชนัญธิดากำโทรศัพท์เอาไว้แน่น อาการดังกล่าวหาได้รอดสายตาของรัชวินและตระการเลย สองหนุ่มหันไปมองกันไปมองกันมา ก่อนจะหันไปสนใจชนัญธิดา “ษาเขาคุยกับแฟนอยู่นะ เห็นว่าจะไปซื้อของทำอะไรกินกันตอนเย็น คุณเน็ตมีธุระอะไรกับเพื่อนษรหรือคะ นึกว่าหมดธุระกันไปแล้วเสียอีก”
“อย่ามากวนนะษร ผมขอคุยกับษาเขาหน่อย” ชิรวุธถึงกับเลือดขึ้นหน้า กับอาการของชนัญธิดา หลายครั้งหลายคราแล้วที่เขาโทรฯ หาอดีตคนรัก แต่คนที่รับกลับเป็นผู้หญิงปากเสียคนนี้เสมอ
“ษร ไม่ได้กวน ยัยษามันกำลังจะไปซื้อของทำกับข้าวกับแฟนมันจริงๆ ษรว่าคุณเน็ตเลิกวุ่นวายกับเพื่อนษร สักที คุณเน็ตบอกเลิกเพื่อนษรเองไม่ใช่หรือคะ แล้วจะมาโวยวายเรียกร้องอะไรมิทราบ”
“ชนัญธิดา”
“ที่ไม่อยากให้คุย เพราะษามันนั่งคุยกับแฟนมันอยู่ หรือคุณเน็ตไม่เชื่อ ว่าผู้หญิงที่คุณว่าโง่ ไม่สวยอย่างเพื่อนษร จะมีใครมาขอแต่งงาน” ชนัญธิดาถึงกับเลือดขึ้นหน้ามาพอนึกมาถึงประโยคนี้ ‘ผู้หญิงที่คุณว่าโง่ ไม่สวยอย่างเพื่อนษร จะมีใครมาขอแต่งงาน เขามองไม่เห็นความขี่เหร่ ไม่สวยของมาริษา’
////////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- Writer
