เสียงหัวเราะใสๆ แว่วมากระทบประสาทหู ยิ่งเห็นรอยยิ้มของเด็กสาวที่เขาหลงรักแล้ว รัชวินตัดสินใจได้ในทันทีเลยว่าเขาจะไม่มีทางปล่อยให้หญิงสาวหลุดมือไปได้อย่างแน่นอน สายตาเลยมองไปยังสาวสวย ตาคมอีกคน คงเป็นเพื่อนของมาริษานั่นแหละ สาวสวยใบหน้าสวยคม ตาโต ปากเรียว จมูกเล็กนิดเดียว เครื่องหน้าทุกอย่างมารวมอยู่บนใบหน้า ผู้หญิงคนนี้สวยมากทีเดียว แต่เขาชอบผู้หญิงหน้าหวานมากกว่า
“คนไหนวะ สาวน้อยของแกนะ ในโต๊ะมันมีสองคนนะโว้ย” ตระการหันไปมองตามเพื่อนชี้ สายตาคมจ้องมองสองสาวนั้นแล้วก็เข้าใจในทันทีเลยว่า เพราะอะไรเพื่อนเขาถึงได้เป็นขนาดนี้ สองสาวที่เขาเห็นสวยกันไปคนละแบบ คนหนึ่งสวยหวาน อีกคนสวยคม แล้วคนไหนล่ะ ที่เพื่อนรักเขาแอบชอบอยู่
“คนหน้าหวานนะ เขาชื่อมาริษา ส่วนอีกคน รู้สึกจะชื่อ ชนัญธิดา แกเชื่อไหม ตอนแรกว่าคิดชนัญธิดาเป็นแฟนกับมาริษา” ชายหนุ่มบอกเพื่อนอย่างยิ้มๆ
“เฮ้ย” ตระการถึงกับอึ้งๆ กับคำบอกเล่าของเพื่อน ‘ผู้หญิงน่ารักสองคนนั้นนะเหรอเป็นแฟนกัน โอ๊ย...อยากจะบ้าตาย’
“ไม่ต้องมาเฮ้ย เมื่อก่อนฉันก็คิด เพราะพอขอนัดมาริษาทีไร เขาก็จะเอาชนัญธิดามาอ้างตลอด กลัวว่าชนัญธิดาจะว่าอย่างนั้นอย่างนี้”
“แล้วถ้าสองคนนั้นเป็นแฟนกันจริงๆ แกจะทำไงวะไอ้โต”
“ฉันไม่สนหรอกไอ้ต้น ผู้หญิงสวย น่ารักแบบนี้ ถึงเป็นแฟนกัน ฉันก็ไม่สนหรอกวะ ฉันตัดสินใจที่จะขอมาริษาแต่งงานจริง ฉันชอบเขาจริง แกเข้าใจไหม”
“แล้วถ้าเกิดยายชนัญธิดาอะไรนั่นมาขัดขวางล่ะแกจะทำยังไง” ชายหนุ่มยืนมองหญิงสาวนามชนัญธิดาด้วยความกังวล ถ้าเกิดชนัญธิดากับมาริษาเป็นแฟนกันจริงๆ เพื่อนเขาจะทำยังไง จะแย่งมาริษามาจากชนัญธิดาได้ยังไง
“ฉันว่าอย่ามัวพูดกันอยู่เลย เราเข้าไปกันเถอะ ฉันอยากคุยกับมาริษาจะแย่แล้ว” รัชวินพูดได้แค่นั้น ก็เดินลิ่วตรงไปยังโต๊ะของสองสาว
//////////
มาริษาถึงกับหน้าถอดสี เมื่อเห็นว่าใครเดินตรงเข้ามายังโต๊ะของเธอ ส่วน ชนัญธิดายังไม่เห็นเพราะเพื่อนนั่งฝั่งตรงข้ามกับเธอนั่นเอง คุณโตมาทำอะไรที่นี่ หญิงสาวพยายามปรับสีหน้า ส่งยิ้มไปให้เจ้านายหนุ่มที่เดินมาหยุดตรงด้านหลังเพื่อน
“เป็นอะไรไปยายษา” ชนัญธิดามองอาการแปลกๆ ของเพื่อน สีหน้าอ่อนหวานเริ่มแดงระรื่น แปลกใจกับสายตาของเพื่อน หันหลังกลับไปมอง ก่อนจะเข้าใจว่าสาเหตุอะไรเพื่อนเธอถึงได้มีอาการแบบนี้
“สวัสดีครับคุณชนัญธิดา คุณษา” รัชวินเอ่ยทักสองสาวอย่างดีใจ วันนี้ถือเป็นโชคของเขา ที่ดันชวนตระการมาเดินที่ห้างฯ แห่งนี้
“สวัสดีค่ะเจ้านาย” มาริษาเอ่ยทุกเสียงสั่น ไม่ใช่เธอไม่รู้ว่าเจ้านายหนุ่มคิดยังไงกับเธอ แต่เธอไม่อยากมีปัญหากับอันชิกาต่างหาก พยายามอยู่ห่างเท่าไหร่ก็เท่า เจ้านายหนุ่มผู้นี้ก็ยังวิ่งตามเธอไม่ยอมหยุด ขนาดบอกว่าเธอไม่ว่าง มีนัดแล้วทุกอาทิตย์ ก็ยังไม่ยอมเลิกรา จากนั้นก็ก้มลงมามองชนัญธิดาเพื่อขอความเห็น แต่ดูเหมือนว่า เพื่อนเธอกำลังคิดจะทำอะไร แน่ๆ ไม่อย่างนั้น คงไม่ส่งยิ้มแปลก ๆมาแบบนี้หรอก
“ จริงๆ ษามากับผมก็ได้ ผมนึกว่าษามีนัดกับคนอื่นเสียอีก ถึงไม่ยอมให้ผมมาด้วย”
มาริษาถึงกับอึ้งพูดไม่ออก เจ้านายเธอกำลังจะพูดอะไร ละสายตาจากชนัญธิดาเงยใบหน้าหวานขึ้นไปสบตาคมเข้ม เธอถึงกับพูดไม่ออก เมื่อเห็นสายตาเจ้าเล่ห์นั้น
“ค่ะ” ชนัญธิดาตอบรับคำขอนั้น เล่นเอามาริษาถึงกับหน้าซีด เธอรู้เหตุผลของเพื่อนแล้ว ว่าทำไมยอมให้เจ้านายหนุ่มนั่งร่วมโต๊ะแบบนี้เห็นทีเรื่องที่เธอขอร้องมันจะไม่จบลงง่ายๆ อย่างที่เธอเข้าใจเสียแล้ว เก้าอี้ถูกเลื่อนออกมาถึงสองตัว ทั้งชนัญธิดาและมาริษาถึงกับหันมองหน้ากันสลับไปมา
“เฮ้อ...นี่เพื่อนผมเองครับ”
“สวัสดีครับ ผมตระการ วีรกิจ” ตระการแนะนำตัวเองกับสองสาว ขณะนั่งลงข้างชนัญธิดา ส่วนรัชวินนั่งลงข้างๆ มาริษา
“สวัสดีค่ะคุณตระการ” มาริษาเอ่ยทักอย่างเกรงใจ เธอรู้ดีว่าตระการเป็นใคร มีชื่อเสียงแค่ไหน ทั้งข่าวดีและไม่ดี ส่วนเพื่อนเธอนั้นไม่ต้องสงสัย คงรู้จักกันอย่างแน่นอน เพราะชนัญธิดาเป็นพนักงานของบริษัทของตระการนั่นเอง
“สวัสดีครับคุณษา นายโต พูดเรื่องคุณให้ผมฟังบ่อย” เขาส่งยิ้มให้สาวน้อยหน้าหวาน แต่ตาแอบชำเลืองมองอีกหนึ่งสาวที่นั่งยิ้มให้เพื่อนเขาอยู่ สายตาคม จ้องมองเพื่อนเขาอย่างโกรธ หรือว่า สองสาวนี่จะเป็นมากกว่าเพื่อนกันอย่างที่เขาคิด
“ อ่อค่ะ...” หันมองมองเพื่อน “ เอ่อ...คุณตระการ...เจ้านายค่ะ นี่ชนัญธิดา เพื่อนสนิทของษาเองค่ะ” หญิงสาวหันไปแนะนำชนัญธิดาให้สองหนุ่มรู้จัก
“สวัสดีครับคุณชนัญธิดา!”
“สวัสดีค่ะ คุณรัชวินเรียกษรก็ได้ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักเจ้านายของยายษาเป็นทางการนะคะ” น้ำเสียงหวานชักเริ่มเขียว เมื่อคิดว่ารัชวินใช้งานเพื่อนเธอหนักจนเกินไป ก่อนละสายตาจากเจ้านายเพื่อน หันมาสบตากับท่านประธานผู้ยิ่งใหญ่ของเธอ “ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะท่านประธาน”
ตระการฟังชนัญธิดาเอ่ยทักเขาว่า ท่านประธานเหรอ ผู้หญิงคนนี้ทำงานที่บริษัทเขาด้วยเหรอทำส่วนไหน ทำไมเขาไม่เคยเจอเธอเลย “คุณเรียกผมว่าท่านประธานเหรอ!”
“นั่นสิครับ คุณษร ทำงานบริษัทไอ้ต้นหรือครับ” รัชวินเองก็แปลกใจไม่น้อย ไม่คิดว่าเพื่อนของคนที่เขาชอบจะทำงานที่เดียวกับเพื่อนรักเขาเสียด้วย
“ค่ะ...ฉันทำงานที่บริษัทท่านประธานมาตั้งแต่เรียนจบ...”
“คุณทำงานในตำแหน่งอะไร ทำไมผมไม่เห็นรู้เลย” ตระการอดแปลกไม่ได้ ทำไมเขาไม่รู้ว่าบริษัท เขารับพนักงานเพิ่ม หรือว่าจะเป็นช่วงที่เขาไปเที่ยวต่างประเทศ แล้วให้มินตรา น้องสาวคนเดียวของเขามาดูแลแทน
“แล้วแกหายไปไหนวะไอ้ต้น ถึงไม่รู้ว่าบริษัทรับพนักงานเพิ่ม”
“สงสัยยัยมี เป็นคนรับเข้ามาทำงาน”
“ค่ะ...คุณมินตรา เป็นคนรับดิฉันเข้ามาทำงาน อย่างที่ท่านประธานเข้าใจนั่นแหละค่ะ”
“งั้นก็คนกันเองนะสิ แบบนี้” รัชวินพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี ทำไมโลกถึงได้กลมแบบนี้ สองสาวทำงานอยู่ใกล้ๆ พวกเขาทั้งนั้นเลย แบบนี้ก็ค่อยน่าลุ้นหน่อย รัชวินคิดหาทางกำจัดชนัญธิดาออกจากมาริษาได้แล้ว ที่เหลือก็แค่ขอความช่วยเหลือเพื่อนเขาก็เท่านั่น
“เจ้านายมีธุระอะไรหรือเปล่าค่ะ คือษากับยัยษร...”
“คุณรัชวินค่ะ ฉันขอคุยกับคุณเป็นการส่วนตัวหน่อยได้ไหม” เอาแล้วไง น้ำเสียงเขียว ไม่ค่อยพอใจของชนัญธิดา ทำเอามาริษาถึงกับหน้าเสีย สบตาเพื่อนอย่างขอร้อง เธอไม่ต้องการให้รัชวินรู้ว่าเธอโดนอันชิกาแกล้งอะไรบ้าง
“อย่าเลยษร ษาว่าเรากลับกันเถอะ”
////////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...