วิมานรักนายหัว

ตอนที่ 4

“คุณแม่!”หญิงสาวรีบวิ่งเข้าบ้านอย่างไม่คิดชีวิต ร่างระหงรีบวิ่งไปที่ห้องนอนของมารดาอย่างเร่งด่วน

ทันทีที่ถึงหน้าประตูห้อง หญิงสาวใช้มือจับลูกบิดพยายามหมุนเพื่อให้ประตูเปิดออก

“คุณแม่! เปิดประตู!”ทว่าประตูดังกล่าวยังคงปิดล๊อกตัวเองอย่างแน่นหนา ท่ามกลางเสียงเพรียกหาของมารดาดังก้องระงม

“ยายหนูช่วยแม่ด้วย!ช่วยแม่ด้วย!”เสียงของคุณดวงตาส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือบุตรสาว

“คุณแม่! คุณแม่เป็นอะไรคะ! เปิดประตูให้ดวงหน่อยสิคะ...เปิดประตูค่ะคุณแม่!”ดวงใจละล่ำละลักบอกมารดาพลางใช้มือตบประตูหน้าห้องเป็นการใหญ่

แอดดดด!!! จู่ๆ ประตูก็ถูกเปิดออกมาจากคนด้านใน

ทันทีที่ประตูถูกเปิดออก ร่างระหงรีบพรวดพราดเข้าไปภายในห้องนอนของมารดาทันที ก่อนจะยืนนิ่งเมื่อพบบุรุษแปลกหน้าใส่ชุดดำทั้งชุดพร้อมคลุมถุงน่องเพื่ออำพรางใบหน้าที่แท้จริงของตนถึง 5 คนด้วยกัน โดยมีร่างของคุณดวงตาที่ถูกมัดมือและเท้าเข้าไว้ด้วยกันกำลังดิ้นรนเพื่อให้หลุดพ้นจากการควบคุมของมัน

“ยายหนูพวกโจรมันเอาโฉนดที่ดินของบ้านเราไป...เจ้านายของพวกมันคือ นะ...”หญิงชรารีบบอกบุตรสาวของตนทันที ก่อนจะถูกปิดปากด้วยสก็อตเทปเมื่อนางกำลังจะบอกประโยคสำคัญให้หญิงสาวล่วงรู้

อู้ววววววว คุณดวงตาพยายามกระเสือกกระสนและทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะบอกบางอย่างกับบุตรสาวของเธอ

“เฮ้ย!อีแก่นี่สงสัยมันคงอยากตายสงเคราะห์ให้มันได้ไปเกิดใหม่เร็วๆ หน่อยเว้ยพวกเรา”หนึ่งในหมู่โจรกล่าวพร้อมยกปากกระบอกปืนจ่อเข้าไปที่ร่างของคุณดวงตาทันที

“อย่า! อย่าทำอะไรแม่ฉัน!”หญิงสาวร้องห้ามจนสุดเสียงพร้อมถลาเข้าโอบร่างแม่ของเธอเอาไว้ในอ้อมกอดและเอาร่างของเธอบังลูกกระสุนของเหล่าโจร

“พวกแกอยากได้อะไรก็เอาไป! อย่าทำร้ายแม่ของฉัน!”หญิงสาวบอกเหล่าโจร ท่ามกลางเสียงหัวเราะขบขันของพวกมัน

“รักแม่เป็นห่วงแม่เสียเหลือเกินนะคุณลูกสาว ถ้าไม่อยากปล่อยให้แม่ของแกตายตามอายุขัยที่ควรจะเป็นแล้วละก็ เซ็นเอกสารที่อยู่ในซองนี้ให้หมดนางคนสวย!”หนึ่งในเหล่าโจรบอกพร้อมโยนซองเอกสารและปากกาให้เธอลงนามในเอกสารทุกฉบับ ท่ามกลางสายตาของสองแม่ลูก

อู้วววววว คุณดวงตาส่งเสียงร้องห้ามบุตรสาวเป็นการใหญ่ เป็นเหตุให้เหล่าโจรเกิดอาการรำคาญขึ้นมาทันที

“อีแก่นี่ส่งเสียงน่ารำคาญจริงๆ เล้ย”หนึ่งในกลุ่มโจรเงื้อปืนหมายจะตบเข้าศีรษะของหญิงชรา

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ! ขืนพวกแกทำอะไรแม่ฉันละก็ อย่าหวังเลยว่าเอกสารพวกนี้ฉันจะยินยอมลงนาม”หญิงสาวข่มขู่กลุ่มโจร

ได้ผลเหล่าโจรหยุดการกระทำของพวกมันทันที

“มึงอย่าตุกติกอีหน้าสวย รีบลงนามในเอกสารให้เสร็จก่อนที่พวกกูจะหมดความอดทนกับมึงสองคนแม่ลูกอีกต่อไป เพราะเท่าที่ผ่านมากูแทบจะทนพวกมึงต่อไปอีกไม่ได้แล้ว อีดวงใจ! อีแก่ดวงตา!”หนึ่งในเหล่าโจรเรียกชื่อของเธอและแม่ราวกับว่ารู้จักหล่อนและมารดาของเธอเป็นอย่างดี

ดวงตาคู่สวยหรี่ตามองผู้ชายร่างสูงที่อยู่ในเสื้อผ้าชุดดำทั้งชุด กิริยาท่าทางของมันช่างคุ้นตาเธอเสียนี่กระไร มือเรียวงามเอื้อมมือไปจับปากกาก่อนจะดึงเอกสารที่อยู่ในซองทุกฉบับออกมาอ่านอย่างละเอียด เธอพลิกกระดาษซึ่งเป็นเอกสารเกี่ยวกับที่ดินทั้งสิ้น เพื่อให้เธอลงนามโอนขายที่ดินนี้ให้กับใครบางคนที่ถูกเว้นชื่อที่เป็นช่องว่างเอาไว้

“นี่พวกแกบังคับให้ฉันเซ็นเอกสารโอนขายบ้านและที่ดินอย่างนั้นเหรอ! มันเท่ากับปล้นกันชัดๆ ซื้อขายในราคาแค่ร้อยล้าน ทั้งๆที่บ้านและที่ดินผืนนี้แค่ราคาประเมินก็ขึ้นหลักพันล้านแล้ว ไอ้พวกโจรสถุน!”ประโยคสุดท้ายหญิงสาวสบถคำด่าออกไปอย่างเหลืออด

ผัวะ!!! ฝ่ามืออรหันต์กระหน่ำลงบนใบหน้าสวยของเจ้าหล่อนอย่างแรง จนเธอถึงกับหน้าหงายซ้ำร้ายริมฝีปากปรากฏเลือดสดๆ ไหลซึมออกจากปากทันที

“มึงกล้าด่ากูเหรอ สวยๆ และปากดีๆ แบบนี้มันต้องโดนจับเอาไปขายซ่องแล้วส่งออกไปตามชายแดน จะได้เข็ด ไม่กล้าต่อปากต่อคำอีก เฮ้ย! พวกมึงจับแม่มันไป!”สิ้นเสียงสั่งร่างของนางดวงตาที่ถูกมัดมือและเท้าและถูกปิดปากอยู่ในขณะนั้นถูกเหล่าโจรกระชากให้ลุกขึ้นจากที่นอนทันที

“อย่า! ฉันยอมแล้ว! อย่าเอาแม่ของฉันไปไหน ยอมทุกอย่างแล้ว”หญิงสาวพูดพร้อมรีบจรดปากกาลงนามในเอกสารทุกฉบับที่มีเครื่องหมายกำกับให้เธอเซ็น

ท่ามกลางอาการดิ้นรนของนางดวงตาที่พยายามร้องบอกลูกสาวของเธอ

“ยายหนูอย่าเซ็นลูก!”หญิงชราพร่ำบอกบุตรสาวทั้งๆที่ถูกมัดปาก

ทันใดนั้นเองดวงตาของหญิงชราที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตากลับเหลือกค้างขึ้นมาทันที ก่อนจะแน่นิ่งไปอย่างไม่รู้สาเหตุ

“คุณแม่!”หญิงสาวร้องเรียกมารดาจนสุดเสียง มือที่กำลังเซ็นเอกสารอยู่ในขณะนั้นหยุดลงโดยพลัน เพื่อจะเข้าไปดูอาการของแม่เธอ

“เฮ้ย! มึงไม่ต้องทำทีถ่วงเวลาพวกกูเลยอีหน้าสวย เซ็นเอกสารให้ครบ แม่มึงก็แค่สลบเพราะเสียดายสมบัติที่กำลังตกไปเป็นของคนอื่นก็แค่นั้น... รีบเซ็น!!!”เหล่าโจรตวาดใส่หน้าเธอ

ดวงใจไม่สามารถทำอะไรได้อีกเลย มือเรียวจำต้องเซ็นเอกสารทุกฉบับอย่างไม่เต็มใจก่อนจะวางปากกาลงเมื่อเธอเซ็นเอกสารจนครบ

เหล่าโจรรวบเอกสารทุกฉบับยื่นส่งให้กับโจรร่างสูงซึ่งยืนกอดอกมองหญิงสาวลงนามในเอกสารอย่างใจเย็น สายตาสำรวจเอกสารตรงหน้าอย่างละเอียดทันทีที่ได้รับ ก่อนจะพยักหน้าอย่างพึงพอใจเมื่อเจ้าของที่ดินมังกรอันล้ำค่าลงนามในสัญญาซื้อขายและชุดโอนกรรมสิทธิ์เรียบร้อยครบถ้วน ก่อนจะหันกลับไปให้สัญญาณกับบรรดาลูกน้องของตน

ทันทีที่ได้รับสัญญาณ ร่างของนางดวงตาถูกเหล่าโจรช่วยกันหามออกไปจากที่นอนของเจ้าตัวอย่างรวดเร็วก่อนจะถูกนำไปพาดไว้บนบ่ากว้าง ท่ามกลางความตกตะลึงของหญิงสาว

“นี่พวกแกจะเอาแม่ฉันไปไหน เอกสารทุกฉบับก็เซ็นให้จนครบหมดแล้ว ยังจะเอาอะไรกับฉันอีก!”ดวงใจรีบถลาตามร่างของมารดา แต่เธอก็มิอาจเข้าถึงได้เมื่อร่างใหญ่ของพวกโจรก้าวมาขวางหน้าเธอเอาไว้

“จับอีแก่นั้นเอาไว้เป็นตัวประกัน เพราะหมู่เกาะจันทรามีเพียงเธอคนเดียวเท่านั้นที่จะเข้าถึงเจ้าของเกาะนั้นได้ และถ้าทำสำเร็จฉันก็จะได้ทั้งที่ดินมังกรและหมู่เกาะจันทราไว้ในครอบครองแต่เพียงผู้เดียว”หัวหน้าเหล่าโจรบอกกับหญิงสาว

“ฉันไม่เคยรู้จักเจ้าของหมู่เกาะจันทรา แกเข้าใจผิดแล้ว! และไม่มีทางที่จะทำตามวิธีสกปรกของแกเด็ดขาด ในเมื่อแกก็ได้ทุกอย่างของฉันไปแล้ว พวกแกปล่อยแม่ของฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!”หญิงสาวบอกพร้อมพยายามเข้าไปยื้อยุดร่างของมารดาที่อยู่บนบ่าของโจร

“ผัวะ! ผัวะ! ”ฝ่ามือหนากระหน่ำลงบนใบหน้าสวยหวานซึ้งจนแดงก่ำทั้งซ้ายขวา

“อย่าตอแหลมึงรู้จักกับเจ้าของหมู่เกาะจันทราเป็นอย่างดี สิงหา นรบดินทร์ คนรักเก่าหรือว่าผัวเก่าของเธออย่างไงล่ะคือเจ้าของหมู่เกาะจันทรา!”หัวหน้าโจรตะโกนบอกเธอ

“อะไรนะ! พี่สิงห์นะเหรอคือเจ้าของหมู่เกาะจันทรา!”

“ใช่! ในเมื่อรู้แล้วมึงก็เลิกตอแหลทำท่าทางไร้เดียงสาได้แล้ว กูเห็นแล้วจะอ้วก! ถ้าอยากให้แม่อยู่รอดปลอดภัยได้ตายตามอายุขัยหรืออยากให้ตายก่อนเวลาอันควร เลือกเอาระหว่างชีวิตของแม่กับเข้าไปขโมยโฉนดหมู่เกาะจันทรากับคนรักเก่าของเธอ อะไรจะมีค่ามากกว่ากันดวงใจ”

ประโยคสุดท้ายหัวหน้าโจรย้ำชื่อของเธอเน้นหนักและนั้นทำให้หญิงสาวล่วงรู้โดยพลันว่าแท้จริงแล้วหัวหน้าเหล่าโจรนั้นเป็นใคร

“พี่นเรศ! นี่พี่จริงๆ หรือนี่”หญิงสาวเอ่ยชื่อออกมาทันทีที่จำได้ เป็นเหตุให้เจ้าตัวเกิดอาการหัวเสียขึ้นมาโดยพลันเมื่อหญิงสาวตรงหน้าจดจำได้อย่างแม่นยำ

“ระยำ! เสือกมีความจำแม่นอะไรหนักหนาวะ”คำด่าสบถออกมาพร้อมถุงน่องที่ใช้อำพรางใบหน้าถูกดึงออกจากศีรษะทันที

“จำได้แบบนี้ก็ดีจะได้ไม่ต้องปิดบังอำพรางกันอีกต่อไป แล้วจำใส่สมองกลวงๆ ของเธอเอาไว้เลยนะว่าจากนี้ไปจะต้องมีหน้าที่อะไรบ้าง ถ้าไม่ทำอีแก่แม่ของเธอมันได้ไปเฝ้ายมบาลแน่”ชายหนุ่มกล่าวคำข่มขู่หญิงสาวด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยียบ

“ไม่คิดเลยว่าคนที่มีหน้าตาทางสังคมทุกอย่างแต่กลับทำตัวต่ำตม ยิ่งกว่าสถุนก็เพิ่งเคยเห็นนี่แหละ เลวได้ใจ ชั่วได้โล่ห สันดานโจรในคราบคนรวย ไอ้สารเลว!”หญิงสาวก่นด่าออกมาเป็นชุดๆ

ทันใดนั้นเองใบหน้าสวยหวานถูกมือหนาตรงเข้าบีบปากก่อนจะออกแรงบีบจนหญิงสาวเจ็บปวดไปทั้งใบหน้าอย่างยิ่งยวด

“มึงด่าใครไม่ได้หรอกอีดวงใจ ต้องด่าตัวมึงเองที่เล่นตัวผลัดวันประกันพรุ่งไม่ยอมแต่งงานกับกูเสียที ความอดทนของกูมันไม่ทนรอมึงตอบตกลงแต่งงานกับกูอีกต่อไปแล้ว กูเลือกที่จะใช้ในแบบวิธีที่ถนัดมันถึงได้ทุกสิ่งทุกอย่างแบบนี้ไง!อีหน้าโง่! และมึงก็ต้องทำตามคำสั่งของกู! ถ้ากูไม่ได้โฉนดของหมู่เกาะจันทราจากคนรักเก่าหรือถ้าจะเรียกอีกทีอดีตผัวเก่าของมึงมาให้กูแล้วละก็ มึงเตรียมรับศพอีแก่นี่ได้เลย แม่มึงได้ลาโลกนี้แน่นอน”นเรศตะคอกเสียงพร้อมข่มขู่หญิงสาวตรงหน้าสารพัด ก่อนจะปล่อยเธอเป็นอิสระพร้อมเอ่ยสำทับขึ้น

“รอรับโทรศัพท์จากฉันว่าเธอจะต้องทำตามแผนอย่างไงบ้าง พยายามเป็นเด็กดีหน่อยดวงใจ ถ้าทำตามทุกอย่างสำเร็จนอกจากจะได้แม่กลับคืน ฉันจะแถมเงินให้อีกร้อยล้านเพื่อให้แม่และเธอได้ประทังชีวิตสำหรับเป็นต้นทุนอยู่ต่อไปบนโลกใบนี้”

สิ้นเสียงกล่าวชายหนุ่มเปล่งเสียงหัวเราะด้วยความสะใจพร้อมกับเสียงของเหล่าโจรเริ่มเปล่งเสียงหัวเราะพากันประสานเสียงกับหัวหน้าของมันอย่างพร้อมเพรียงกัน

หญิงสาวได้แต่นั่งสะอื้นไห้ไม่สามารถทำสิ่งใดได้เลย น้ำตาเอ่อล้นคลอเบ้ามองตามร่างของมารดาที่อยู่บนบ่าของพวกมันกำลังพากันเดินออกจากบ้านของเธอ

“คุณแม่!!!”ดวงใจร้องเรียกมารดาของเธอจนสุดเสียง