วิมานรักนายหัว

                “ดวงไม่ได้รักพี่สิงห์!”ถ้อยคำบาดลึกกรีดเข้าไปถึงทรวง หัวใจของบุรุษที่แข็งแกร่งยังต้องแตกสลายไปในพริบตา ช่างเป็นประโยคที่ทำให้คนฟังร้าวรานหัวใจอย่างยิ่งยวด แกร๊ง! แหวนทองคำขาวประดับยอดด้วยไข่มุกเม็ดเขื่องซึ่งเขาหมายใจจะสวมลงบนนิ้วนางข้างซ้ายเพื่อเป็นสักขีพยานแห่งรักร่วงหล่นลงสู่พื้นทันทีที่ได้ยินหญิงสาวสะบั้นรักจากเขา        “ดวงหมายความว่าอย่างไง พี่ไม่เข้าใจแล้วที่ผ่านมาสองปี เราสองคนคบกันมันคืออะไร!”ประโยคสุดท้ายเสียงนั้นเน้นหนักแต่เย็นยะเยียบเข้าไปถึงดวงจิต        “พี่สิงห์คิดไปเองต่างหาก ดวงไม่อยากทำร้ายจิตใจก็เลยยอมที่จะไปไหนมาไหนกับพี่แต่ไม่ได้หมายความว่าจะรักพี่นะคะ”หญิงสาวเอ่ยบอกชายหนุ่มตามตรง        “น้องกำลังจะบอกว่าที่ผ่านมาเป็นเพราะพี่คิดเองเออเองอย่างนั้นเหรอ”ชายหนุ่มถามย้ำกลับไป        แทนการตอบรับหญิงสาวใบหน้าสวยคมลึกซึ้งพยักหน้าขึ้นลงติดๆ กันก่อนจะเอ่ยขึ้น        “ดวงไม่กล้าบอกพี่สิงห์กลัวว่าจะเสียใจ แล้วสิ่งที่คิดมันก็เกิดขึ้นจริงๆ ว่าพี่จะต้องคิดเข้าข้างตัวเอง สู้บอกเสียตั้งแต่ตอนนี้ยังจะดีเสียกว่าปล่อยให้มันคาราคาซังไปมากกว่านี้ อีกอย่างดวงมีคู่หมั้นแล้วและกำลังจะแต่งงานทันทีที่พี่นเรศเดินทางกลับมาจากต่างประเทศ พี่สิงห์เก็บแหวนวงนี้เอาไปให้ผู้หญิงคนอื่นเถอะค่ะ ยังมีคนที่ต้องการแหวนจากพี่แน่นอน ส่วนน้องขอสละสิทธิ์ อีกอย่างพี่สิงห์จะทนได้หรือคะ ถึงแม้ว่าดวงจะแต่งงานกับพี่แต่หัวใจไม่เคยรักเลย”ประโยคหลังย้ำเตือนว่าไม่รักเขาอีกแล้ว        ร่างสูงใหญ่ของสิงหายืนนิ่ง ใบหน้าคมเข้มเงียบขรึมและเรียบเฉยหากแต่หัวใจของเขานั้นแตกสลายไม่มีชิ้นดี หญิงสาวที่เขาหลงรักและเคยคิดว่าเธอก็รักเขาเช่นกัน ทว่ามันไม่เป็นดั่งที่คิดอีกต่อไป ชายหนุ่มก้มลงเก็บแหวนทองคำขาวที่ประดับยอดด้วยไข่มุกน้ำงามเม็ดโตที่ตกอยู่กับพื้นขึ้นมาด้วยหัวใจที่ร้าวรานก่อนจะกำเอาไว้ในมือจนแน่นพร้อมเอ่ยขึ้น        “ในความคิดของดวง พี่ก็เป็นแค่ผู้ชายกระจอกๆ ไม่ได้มีเงินทองคอยปรนเปรอให้ตามที่ต้องการ แต่สักวันหนึ่งเธอจะต้องเปลี่ยนความคิดดวงใจ สักวันหนึ่งจะล่วงรู้ว่า สิงหา นรบดินทร์ คนนี้แท้จริงแล้วเป็นใครและมีดีมากกว่าที่เธอคิด”        ชายหนุ่มกล่าวคำทิ้งทายให้หญิงสาวที่กลายเป็นอดีตคนรักไปเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา ร่างสูงใหญ่หันหลังเดินกลับและก้าวเดินจากไปทันทีนำหัวใจช้ำรักกลับคืนสู่บ้านเกิด ผืนแผ่นดินที่เขาจากมา ท่ามกลางสายตาของหญิงสาวที่มองตามหลังจนร่างใหญ่ลับสายตาไปจากบริเวณดังกล่าว        “หวังว่าการตัดสินใจครั้งนี้จะคิดถูกนะ!”หญิงสาวรำพึงออกมาเบาๆ ในยามนี้หญิงสาว เฝ้าครุ่นคิดถึงพิธีแต่งงานของเธอกับหนุ่มนักเรียนนอก ซึ่งทำไปทำมากลับกลายเป็นรักสามเส้า เมื่อคุณพ่อคุณแม่ของเธอได้แนะนำให้ได้รู้จัก นเรศ วิกิจธรานนท์ ซึ่งมีดีกรีเป็นถึงหนุ่มนักเรียนนอก และมีอนาคตไกลจะได้นั่งตำแหน่งผู้บริหารระดับสูงของแบงก์ชาติ ช่างแตกต่างราวฟ้ากับเหวเมื่อเทียบกับ  สิงหา นรบดินทร์ ที่มีดีแค่หน้าตาหล่อเหลา แต่ฐานะทางสังคมนั้นเล่า หามีผู้ใดล่วงรู้กำพืดแต่หนหลังของเขาแต่อย่างใด ชายหนุ่มหน้าตาคมคายผู้มีถิ่นกำเนิดแถบทะเลอันดามัน บุรุษหนุ่มผู้มีใจรักมั่นกับหญิงที่ตนรักเพียงหนึ่งเดียว และหล่อนกลับเป็นคนที่ทำให้สิงหาเก็บความรักของเขาที่มีต่อเธอเอาไว้ในก้นบึ้งของหัวใจซึ่งเขารักแสนรัก ยากยิ่งนักที่จะมีใครคาดเดา  หากแต่ใครเล่าจะล่วงรู้ว่าคำตอบจากหญิงสาวที่สะบั้นรักจากเขานั้นมันคือคำกล่าวของดวงใจ  หิรัญญากร ที่กลั่นออกมาด้วยความตั้งใจอันแท้จริงของเธอกระนั้นหรือไร หญิงสาวซึ่งนายหัวสิงห์หลงรักและเธอคือหญิงสาวที่สิงหา นรบดินทร์ แสนจะชิงชัง ทว่าหัวใจรักอันมั่งคงคอยย้ำเตือนนายหัวแห่งหมู่เกาะจันทรา ว่าเขาไม่คิดรักสตรีนางใดอีกเลยนอกจากเธอเพียงผู้เดียว 5 ปีผ่านไป หมู่เกาะจันทรา ท่ามกลางท้องทะเลสีเขียวมรกตแลดูเวิ้งว้างสุดลูกหูลูกตา ปราศจากคลื่นลมแล้งรบกวน หมู่เกาะจันทราตั้งอยู่โดดเดี่ยวห่างไกลผู้คน เกาะที่มีนามประหนึ่งดวงจันทร์ เนื่องจากเกาะนี้เป็นเกาะส่วนตัวที่ถูกตกทอดมาอย่างยาวนานนับจนถึงปัจจุบัน  ทายาทผู้ครอบครองเกาะนี้ตกทอดกันมานับรวมระยะเวลาถึง 213 ปี จนถึงทายาทคนปัจจุบัน สิงหา นรบดินทร์ หรือที่ใครๆ ในละแวกหมู่เกาะจันทราล่วงรู้จักกันดี นายหัวสิงห์ เจ้าของหมู่เกาะที่มีด้วยกันถึง 9 เกาะ กระจัดกระจายเกาะกลุ่มจนกลายเป็นหมู่เกาะจันทรา ซึ่งขึ้นชื่อได้ว่า สวยงามอย่างยิ่งยวด และเต็มไปด้วยความอุดมสมบูรณ์ของแหล่งธรรมชาติที่ครบครัน หมู่เกาะจันทรามีชื่อเสียงในการผลิตรังนกนางแอ่นที่มีคุณภาพสูง ในแต่ละปีทำรายได้ให้กับผู้เป็นเจ้าของมากมายมหาศาล มิเพียงเท่านั้น เกาะเล็กเกาะน้อยที่อยู่ภายในบริเวณเดียวกัน เป็นแหล่งผลิตไข่มุกน้ำงามของท้องทะเลอันดามัน ยากที่จะหามุกน้ำดีจากที่อื่นมาเทียบได้ ด้วยเพราะหมู่เกาะจันทรายังคงสภาพทางธรรมชาติได้อย่างดีเยี่ยม ปะการังที่หาดูได้ยากล้วนอยู่ในบริเวณหมู่เกาะจันทราทั้งสิ้นทั้งปวง รายได้จากธรรมชาติจรรโลงสรรสร้างให้กับนายหัวสิงห์ จนชาตินี้ก็ใช้ไม่หมด ร่างสูงใหญ่ใส่เพียงกางเกงชาวเล เปลือยอกช่วงบนจนเห็นแผงอกใหญ่กำยำรับกับไรขนที่แผ่ขยายเต็มแผงอกจนเลื้อยเข้าไปในขอบกางเกง กำลังยืนท้าแดด ท้าลมทะเล ด้วยความพึงพอใจ เมื่อเหล่าคนงานกำลังลำเลียงลังไม้ที่เต็มไปด้วยรังนกนางแอ่นชั้นดีขึ้นเรือบรรทุกสินค้าขนาดใหญ่ตามออเดอร์ที่ถูกสั่งมาจากประเทศเพื่อนบ้านจนเต็มลำเรือ “เร่งมือกันหน่อยเว้ยพวกเรา ชักช้าเดี๋ยวจะแล่นเรือเข้าเทียบท่าไปส่งสินค้าไม่ทัน เที่ยวนี้ล็อตใหญ่ด้วยพวกมึง”หัวหน้าคนงานตะโกนเร่งบรรดาลูกน้องซึ่งเป็นชายฉกรรจ์ประมาณ 20 คนให้รีบเร่งขนสินค้าขึ้นเรือเป็นการใหญ่ “ไอ้โชค!”เสียงตะโกนดังก้องเรียกหาหัวหน้าคนงานกระหึ่มขึ้นท่ามกลางสายลมกรรโชกแรง “ครับนายหัว!”นายโชคส่งเสียงขานรับตั้งแต่บนเรือ ก่อนจะกระโดดลงน้ำพลางเดินลุยน้ำทะเลขึ้นมาบนฝั่งซึ่งมีร่างสูงใหญ่กำยำของผู้เป็นเจ้าชีวิตของทุกๆ คนในหมู่เกาะจันทราแห่งนี้ สิงหา นรบดินทร์ ในวัย 38 ปี หนุ่มใหญ่วัยฉกรรจ์ผู้ซึ่งครองตัวเป็นโสดมาอย่างยาวนานจวบจนอายุย่างเข้าเลข 3 ตอนปลายก็ไม่มีทีท่าว่าจะมีข่าวดีดั่งเพื่อนพ้องที่ทยอยแต่งงานไปจนหมด   หนุ่มใหญ่มีรักครั้งแรกต่อผู้หญิงชาวกรุงเมื่อครั้งเข้าไปศึกษาต่อในระดับปริญญาโทมหาวิทยาลัยชื่อดังของประเทศ ทำให้ได้พบกับรักแรกของเขา และในขณะเดียวกันก็พกพาความชอกช้ำกลับสู่หมู่เกาะจันทราด้วยหัวใจที่แตกสลาย เพราะคาดหวังในตัวหญิงคนรักเอาไว้มาก คิดว่าเธอจะแต่งงานด้วยทันทีที่สาวเจ้าเรียนจบมหาวิทยาลัย แต่การกลับไม่เป็นเช่นนั้น นายหัวสิงห์ถูกปฏิเสธความรักอย่างไม่มีเยื่อใย เพราะสาวเจ้าเลือกบุรุษที่เพียบพร้อมด้วยทรัพย์สมบัติและปฏิเสธที่จะแต่งงานกับเขาเพียงเพราะเป็นคนบ้านนอก ซึ่งการเรียนต่อในระดับปริญญาโทในมหาวิทยาลัยชื่อดังทำให้เข้ามาใช้ชีวิตในเมืองกรุง โดยสาวเจ้าหารู้ไม่ว่าได้ทิ้งโอกาสอันสุดยอดของเธอไปโดยไม่รู้ตัว เพราะใครๆ ก็อยากเป็นนายหญิงของหมู่เกาะจันทราด้วยกันทั้งสิ้น เฉพาะเกาะจันทรานั้นไซร้มูลค่าของมันมิอาจประเมินเป็นเงินตราออกมาได้แม้แต่น้อย ยังไม่รวมเกาะเล็กเกาะน้อยอีก 8เกาะ มหาศาลจนยากที่จะตีออกมาเป็นตัวเลขเลยทีเดียว “นายหัวเรียกหาผมมีอะไรอย่างนั้นเหรอครับ หรือจะเปลี่ยนใจออกจากเกาะในรอบ 5 ปีไปสำรวจชีวิตความเป็นอยู่ของผู้คนในเมืองกับเค้ามั้งว่าใช้ชีวิตกันอย่างไรบ้างใช่ไหมครับเจ้านาย หรือว่าคิดอยากได้สาวๆ มากอดแก้เหงาขึ้นมาบ้างแล้ว”นายโชคเอ่ยถามเจ้านายของตนทันทีที่เดินมาถึงฝั่ง พร้อมยืนเผชิญหน้ากับนายหัวของตน “ก็ถ้าไม่มีจะเรียกเอ็งมาหาทำพระแสงดาบคาบแก้วอย่างนั้นเหรอวะไอ้โชค! พอมาถึงพูดเป็นต่อยหอยเลยนะเอ็ง วุ่นวายกับชีวิตของข้าเสียเหลือเกินวอนโดนเตะแล้วมึง”นายหัวหนุ่มไม่พูดเปล่า ทำท่าจะตวัดปลายเท้าประเคนลูกเตะให้กับไอ้โชคหัวหน้าคนงานของเขาเข้าให้จริงๆ นายโชคก็ว่องไวปานลิงลมรีบหลบลูกเตะได้อย่างหวุดหวิด ก่อนจะหัวเราะแหะๆ ออกมาเบาๆ “แหม...นายหัว! ไอ้โชคก็กระเซ้าเล่นหรอกหนา ใจคอจะเตะโชคจริงๆ หรือครับ”หัวหน้าคนงานหนุ่มทำเสียงละห้อยพร้อมส่งสายตาชวนน่าสงสาร ทำให้สิงหาได้แต่ส่ายหน้าไปมา “เอ็งนะเอ็ง ตั้งแต่เด็กจนโตและแก่ถึงนาดนี้แล้ว ยังทะเล้นไม่เลิก ไม่ต้องถามหรอกนะว่าลูกๆเอ็งกะล่อนเหมือนใคร”นายหัวหนุ่มบอกหัวหน้าคนงาน ซึ่งเป็นเพื่อนรัก เพื่อนเล่นและเป็นเพื่อนที่ซื่อสัตย์ซึ่งสิงหาไว้ใจมากที่สุด ทั้งสองเติบใหญ่มาด้วยกันจนก้าวเข้าสู่วัยฉกรรจ์ “ถ้าไม่กะล่อนเหมือนพ่อมัน ไอ้ลิงทั้งห้าตัวไม่โดนผมเตะหรอกนายหัวแต่คนโดนเตะจะเป็นแม่มันเสียมากกว่า เพราะเชื้อพ่อมันต้องไม่ทิ้งแถวอยู่แล้ว”นายโชคกล่าวอย่างภาคภูมิใจในสปีชีส์ของตน ทันใดนั้นเอง “ไอ้โชค!มึงว่าใคร! เดี๋ยวนี้มึงกล้าเตะเมียแล้วรึ!”เสียงตวาดดังกระหึ่มขึ้นอยู่ทางเบื้องหลัง นายโชคหันกลับไปต้นเสียงทางเบื้องหลังของตนทันที ก่อนจะรีบยกมือไหว้ขอโทษเมียบังเกิดเกล้าของตนที่กำลังยืนเท้าสะเอวทั้งๆที่กำลังตั้งท้องลูกคนที่หกได้ 7 เดือนแล้ว “โอ๊ยแม่มาตั้งแต่เมื่อไรจ๊ะแม่จ๋า แม่คุณทูนหัวของพี่โชค ชะแม่มาได้ยินผัวพูดอะไรออกไปก็อย่าไปสนใจเลย ผัวพูดตามลมตามแล้งไปนั้นเองแต่ใจผัวมีชะแม่อ้อยใจเพียงคนเดียว มิเคยมีผู้หญิงหน้าไหนในดวงจิตแม้แต่น้อย”นายโชคพร่ำบอกเมียรักเป็นการใหญ่ “มึงลองมีสิไอ้โชค กูจะเจี๋ยนพวงมึงเอาไปใส่เครื่องปั่นให้ละเอียดแล้วโยนให้หมามันกิน!”อ้อยใจขู่ผัวรักก่อนจะหันกลับไปมองนายหัวของเธอพร้อมยกมือไหว้ “ขอโทษจ๊ะนายหัวที่แสดงกิริยาไม่ดีต่อหน้าแบบนี้” นายหัวหนุ่มได้แต่หัวเราะเบาๆ อยู่ในลำคอพลางส่ายหน้าไปมา “ชินแล้ว! เห็นทะเลาะกันแบบนี้ทุกวัน แต่ลูกกลับดกเอ้าดกเอา หัวปีท้ายปีไม่เว้นเลยนะอ้อย” คำกล่าวของผู้เป็นนายทำเอาอ้อยใจขวยเขินเป็นการใหญ่เมื่อได้ยินเช่นนั้น ก่อนจะนึกขึ้นมาได้ว่าเธอมาเพราะต้องรีบเอาข่าวมาแจ้งให้นายหัวของตนได้ล่วงรู้ “นายหัวค่ะ! เมื่อกี้มีเรือมาเทียบท่าตรงหน้าเกาะ เขาบอกว่ามาจากกรุงเทพต้องการพบกับนายหัว เรื่องขอเจรจาเข้าทำประโยชน์ในหมู่เกาะจันทรา เห็นพวกเขาบอกว่าเจ้านายใหญ่ของเขาลงมาคุยด้วยตัวเองเลยค่ะนาย” คิ้วเข้มเรียงตัวได้รูปสวยขมวดเข้าหากันทันทีครั้นเมื่อได้ยินเช่นนั้น “เจ้านายใหญ่ของพวกคนกรุงลงมาด้วยตัวเองอย่างนั้นเลยเหรอ มาคราวนี้จะหาเหตุอะไรมาโน้มน้าวอีกล่ะน่าเบื่อเสียจริงคนพวกนี้ ก่อนหน้านั้นก็ตามตื้อเพื่อขอซื้อที่ดิน มาคราวนี้จะมาขออะไรอีก พวกมันคิดว่าคนอย่างสิงหา อยากได้เงินของพวกมันกระนั้นสิ”หนุ่มใหญ่บ่นพึมพำด้วยความรำคาญ “พวกคนกรุงมีแต่คนโลภนายหัว นอกจากโลภมากแล้วยังขึ้นชื่อว่าขี้โกง ไว้ใจไม่ได้เลย”นายโชคกล่าวซ้ำย้ำเตือนแสดงความคิดเห็นของตนออกมา “ไอ้โชค! เดี๋ยวเอ็งออกไปหน้าเกาะบอกคนพวกนั้นว่า ให้กลับไปซะ! ไม่ว่าจะเสนออะไรมาก็ตามอย่าได้เสียเวลาอีกต่อไปเลยเพราะไม่มีประโยชน์ที่พวกเขาจะมาเสนอเงื่อนไขอะไรกับคนอย่างนายหัวสิงห์และตระกูล นรบดินทร์ไม่มีวันขายหมู่เกาะจันทราให้กับใครหน้าไหนทั้งนั้น”ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยียบ แววตาลุกโชนเต็มไปด้วยรังสีอำมหิตแอบแฝง