ความจริงหรือว่าฝันไป1
1095 Words
การเดินทางมายังปราสาทนอยชวานสไตน์ที่ประเทศเยอรมนีเพื่อถ่ายทำละครฉากสำคัญของคู่พระนาง ตัวร้ายอย่างเธอก็ต้องมาเล่นในฉากนั้นด้วย สายตาที่มองไปยังภูมิดนัยที่กำลังคุกเข่าขอนาถลดาแต่งงานช่างบีบคั้นหัวใจของเธอนัก เพราะมันไม่ใช่แค่การแสดงเท่านั้น สองคนนั่นรักกันจริงๆ มันเป็นเซอร์ไพรส์ที่เธอไม่อาจอยู่ร่วมแสดงความยินดีกับคู่รักคู่ใหม่แห่งวงการได้
ความรักที่เธอมีให้กับภูมิดนัยมาเนิ่นนานหลายปีตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยปีหนึ่ง ไม่เคยได้รับการตอบรับ ที่ผ่านมาเธอเป็นแค่เพียงที่ระบายความทุกข์ใจของชายหนุ่มในยามที่เขามีเรื่องทะเลาะกับแฟนสาวมาเท่านั้น นาถลดาไม่ชอบหน้าเธอ ตั้งแต่หล่อนรู้ว่าเธอแอบมีใจให้กับภูมิดนัย
หลายครั้งภูมิดนัยเมามาย เธอเป็นคนเดียวที่อยู่เคียงข้างเขา ความใกล้ชิดเพิ่มมากขึ้นทุกวัน พอๆ กับที่ภูมิดนัยเริ่มรู้ใจตัวเองว่าเขารักนาถลดาจริงๆ และเขารู้สึกกับเธอแค่เพื่อนเท่านั้น มันช่างเจ็บปวดนัก และเจ็บปวดมากที่สุดก็วันนี้ วันที่เขาขอนาถลดาแต่งงานท่ามกลางดอกหิมะที่โปรยปราย ช่างเป็นภาพที่หวานซึ้งตรึงใจ แสนโรแมนติก แต่น้ำตาของเธอกำลังรินไหล
น้ำใสๆ ยังคลอเบ้ามาจนถึงตอนนี้ ตอนที่เธอกำลังดื่มเครื่องดื่มสีแดงทับทิมรสชาติหวานฉ่ำ บาดคอเล็กน้อยเมื่อกลืนมันลงไป แก้วแล้วแก้วเล่าเพื่อหวังจะลืมใบหน้าใครบางคนที่ทำให้เธอเจ็บปวด
เมื่อคืนหลังจากที่ได้พูดคุยกับเอลิต้า เพื่อนรักของเธอก็พูดเรื่องจะให้เธอไปเป็นผู้หญิงของแวมไพร์อะไรก็ไม่รู้ แต่นาทีนั้นเธอไม่ค่อยได้สนใจ เพราะผู้ชายที่อยู่ในใจของเธอมาโดยตลอดคือภูมิดนัย เธอจึงไม่คิดจะสนใจเรื่องประหลาดๆ ที่เพื่อนรักเล่าให้ฟัง กับคำถามกำกวมที่ฟังดูตลก
“ถ้าสมมุติฉันให้เธอเลือกระหว่างการกลายเป็นผีดูดเลือด กับการเป็นผู้หญิงของราชาแวมไพร์ที่ไม่ดื่มเลือดมนุษย์ เธอจะเลือกอย่างไหน”
ณิชานันท์เอาแต่หัวเราะ แล้วเปลี่ยนหัวข้อไปคุยเรื่องอื่นแทน ช่วงเวลานั้นเธอมีความสุขมาก กระทั่งเอลิต้าพาเธอมาส่งโรงแรมตอนประมาณเกือบห้าทุ่ม หญิงสาวก็ได้เห็นคู่หนุ่มสาวกำลังพลอดรักกันที่หน้าประตูห้องพัก จากนั้นฝ่ายชายก็เป็นฝ่ายขอผู้หญิงแต่งงาน
...มันเจ็บ เจ็บมากเหลือเกิน หัวใจของเธอแทบแหลกสลายกับสิ่งที่ได้รับรู้...
ดังนั้นแทนที่หญิงสาวจะกลับเข้าห้องพักของตนเองแล้วนอนพักผ่อน จึงกลายเป็นว่าคืนนี้ เธอกลับชวนซันนี่ เพื่อนสาวประเภทสองมาดื่มที่บาร์ชื่อดังแห่งหนึ่ง
“หยุดดื่มเถอะณิชา เธอเมามากแล้วนะ” ห้าม พลางแย่งแก้วคริสตัลทรงสูงมาจากมือญาติผู้น้อง ที่ยังดื้อรั้นแย่งกลับคืน
“เอาแก้วของฉันมานะเจ๊ ฉันยังไม่เมา คนเมาที่ไหนจะยังรู้สึกเจ็บในอกอยู่แบบนี้เอามา...ฉันจาดื่มต่อ” เสียงหวานเริ่มอ้อแอ้ แย่งแก้วสีสวยมาจากมือญาติผู้พี่ขั้วเดียวกันจนได้ แล้วก็จัดการรินเครื่องดื่มสีแดงทับทิมบริการตนเอง ก่อนจะจรดที่ริมฝีปากเล็กสีแดงสดให้แอลกอฮอล์มันไหลลงคอไปจนหมดแก้ว
คืนนี้เธอจะดื่มให้เมา ดื่มให้ลืมเขา แม้จะรู้ว่าวันมะรืนต้องไปเจอกับสองคนนั่นที่กองถ่ายอีกเพื่อถ่ายทำฉากจบที่ ‘คฤหาสน์จันทรา’ วิมานของมหาเศรษฐีคนหนึ่งแห่ง ‘แคว้นบาวาเรีย’ แต่ขอสักราตรีที่เธอจะปลดปล่อยตนเองออกจากความเจ็บปวด ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอไม่เคยเจ็บปวดเท่านี้มาก่อนเลย ครั้งนี้เธอเจ็บมาก เพราะรู้สึกได้ว่ากำลังสูญเสียคนที่เธอรักไปแล้วจริงๆ เสียแบบไม่มีวันหวนกลับ
พวกเขาสองคนกำลังจะแต่งงานกันในเร็วๆ นี้ แล้วเธอจะดำเนินชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไรโดยไม่มีเขา
“ดนัย ทำไมคุณถึงทำกับฉันแบบนี้ ทำไม” คนเมาเริ่มโวยวาย จนโต๊ะข้างๆ หันมามอง
“ณิชา กลับดีกว่านะ เดี๋ยวฉันจะไปส่งที่อพาร์ทเม้นท์เอง”
“ม่าย...ฉันยังไม่กลับ ฉันอยากออกไปแดนซ์ พาฉันออกไปแดนซ์หน่อยสิเจ๊ นะๆ” ทำเสียงออดอ้อน แต่ไม่รอฟังคำตอบ ร่างบางในชุดเสื้อโค้ทขนมิ้งค์สีขาวที่สวมทับชุดเดรสรัดรูปสีดำอีกที ลุกขึ้นออกไปยังฟลอร์เต้นรำที่มีฝูงผีเสื้อราตรีพากันโยกย้ายส่ายสะโพกกันอย่างเมามันสนุกสนานไปกับจังหวะฮิบฮ็อบ
ซันนี่พยายามจะดึงญาติสาวที่กำลังเมาได้ที่กลับมาที่โต๊ะ แต่แรงของคนเมาก็เยอะมากจนต้องยอมแพ้ ปล่อยให้เธอได้แดนซ์ตามอำเภอใจ
“ยัยณิชาเอ๊ย ดูท่าเต้นหล่อนสิ” พูดพลางส่ายหน้าอย่างระอา แล้วคนที่กำลังแดนซ์กระจายแบบหลุดโลกก็หลุดเข้าในฝูงชนที่เบียดเสียดกันแน่นจนแทบมองไม่เห็นสาวสวยลูกครึ่งไทย-ฝรั่ง แต่ฝรั่งชาติไหนก็ไม่ทราบเช่นกัน เพราะเรื่องครอบครัวของเธอมันซับซ้อนเกินกว่าที่เจ้าตัวจะสืบเสาะหาความจริงได้
ซันนี่พอรู้ว่า ครอบครัวของภูมิดนัยค่อนข้างมีฐานะ และไม่ยอมรับณิชานันท์ที่เป็นเพียงดาราประกอบจนๆ คนหนึ่ง และเขาก็ยังรู้อีกว่าภูมิดนัยเองก็ไม่ได้มีใจให้กับณิชานันท์มากกว่าคำว่าเพื่อน เขาชอบนาถลดานางเอกที่เขาเพิ่งเล่นละครคู่กับหล่อนเป็นเรื่องที่สาม
นาถลดารู้ว่าภูมิดนัยรวยมาก หล่อนจึงหว่านเสน่ห์ หาทางผูกมัดใจพระเอกหนุ่มจนสำเร็จ หล่อนไม่ชอบหน้าณิชานันท์ หล่อนจึงแอบสะใจที่สามารถแย่งภูมิดนัยมาจากคู่อริของหล่อนได้
“ไฮ่ ซันนี่ ดีใจจังที่เจอยูที่นี่ ยูยังจำไอได้ไหม ไอ แกรี่ไงล่ะ”
“โอ แกรี่ ยูจริงๆ ด้วย ยูหล่อขึ้นมากเลย หล่อจนไอจำเกือบไม่ได้แน่ะ”
“ตั้งสองปีที่ไม่ได้เจอกัน ไปดื่มกับไอนะ” ชวนพร้อมกอดประคองคู่ขาคนสวยออกไปจากความอึดอัดรอบๆ ตัว แต่ซันนี่ก็ขืนตัวเอาไว้
- Writer
