ในขณะที่จวนตระกูลเสิ่นกำลังวุ่นวายกับการจัดเตรียมงานแต่งของเสิ่นเยี่ยหง กู้เฉียวจิงกลับกำลังอิ่มเอิมกับธรรมชาติป่าและภูเขา
หญิงสาวยืนอยู่บนภูผาและชำเลืองมองไปเบื้องหน้าแล้วพูดขึ้น “เย็นนี้เราจะไปเที่ยวในเมืองดู”
“แม่นางกู้ คงมิใช่จะเข้าไปเพียงลำพังนะเจ้าค่ะ” ซูซูเอ่ยถาม
“ก็ต้องเป็นเช่นนั้น แล้วใครจะปลอมตัวเป็นข้าอยู่ที่นี่เล่า”
ซูซูลังเลเล็กน้อยก่อนจะกล่าว “แม่นางกู้เหตุใด ท่านไม่เอ่ยขอองค์รักษ์เพิ่มจากคุณหนูกัวสักจำนวนเล่าเจ้าคะ”
กู้เฉียวจิงหลุบตาต่ำลง กล่าว
“ข้ายังไม่แน่ใจ...เอ่อ อีกอย่างก็ตั้งใจจะหาคนเพิ่มเอง เอ่ยปากขอคนอื่นบ่อย ๆ ก็ละอายปากอยู่บ้าง”
สีหน้าของซูซูดูโล่งอก แล้วพูดต่อ
“แม่นางกู้ ท่านดูถูกตัวเองเกินไป..ยาของท่านช่วยบรรเทาอาการของผู้สูงศักดิ์ยิ่งกว่าโอสถเซียน ฐานะท่านย่อมสูงส่ง ข้าขอกล่าวตามตรงท่านจะเอ่ยปากขอคนอีกสิบคน ท่านผู้นั้นก็ไม่ขมวดคิ้วอย่างแน่นอนเจ้าค่
