ฮูหยินแม่ทัพไม่ง่าย

วี๊ด... กู้เฉียวจิงได้ยินเสียงวี๊ดดังก้องในหัว นางรู้สึกวูบไหวไปมา ภาพในหัวล้วนมัวไม่ชัดเจนแถบได้ยินเสียงครางต่ำ นางรู้สึกล่องลอยมีบางอย่างที่แทรกเข้ามาในร่างกาย มือใหญ่นวดคลึงไปทั่วร่าง คลับคล้ายกำลังมีบุรุษเสพสุขอยู่บนร่างกายนาง สติเริ่มแจ่มชัดขึ้นพร้อมกับความรู้สึกวาบหวามที่เกิดขึ้นทั่วร่างกาย แม้จะยังรู้สึกมึนงงก็รับรู้ถึงความร้อนผ่าวและกระแทกแทรกเข้ามาในส่วนล่างที่กระชั้นถี่ขึ้นเรื่อย ๆ หัวใจหญิงสาวเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ นางรู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น แต่ว่า!! จะเป็นไปได้อย่างไร กระสุนเมื่อสักครู่ ไม่มีทางที่จะยังมีชีวิตอยู่ หรือว่าจะเป็นจิตสุดท้าย หญิงสาวนึกขำ จะตายอยู่แล้วทำไมถึงไปคิดเรื่องนี้ได้ ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยตัวปล่อยกายเสพสุขดีกว่า อีกอย่างบุรุษในอุดมคติของนางแรงเยอะไม่น้อย และส่วนนั้นก็พอเหมาะ แถมยังขยันจูบนวดคลึงไปทั่วร่างความเสียวซ่านไต่ระดับเกินจะทนไหว ร่างอรชนเกร็งตัวชายหนุ่มคนนั้นก็หยุดขยับก้มลงจูบอย่างดูดดื่ม ลิ้นที่สอดแทรกเข้ามากู้เฉียวจิงก็ตอบรับตวัดพัวพัน เหมือนจะเป็นการกระตุ้นบุรุษผู้นั้น แรงกระแทกกระชั้นเร่งจังหวะถี่ขึ้น “อ่า...ฮูหยิน..” นั่นเป็นเสียงที่แจ่มชัดสุดท้ายที่กู้เฉียวจิงได้ยินก่อนจะคล้อยหลับไป แสงตะวันยามอรุณเช้าสาดส่องเข้ามา กู้เฉียวจิงที่คิดว่าตัวเองตายแล้วจึงนอนหลับอย่างปล่อยวางไม่ระวังสิ่งใด ยากนักที่ชีวิตจะมีช่วงไร้กังวลเช่นนี้ ทว่ากลับมีเสียงเรียกเธอมาจากแหล่งโลกาที่แสนไกล “กู้เฉียวจิง” “ใคร ! !” “ไม่ต้องมองหาฉัน ฉันเป็นแค่มวลจิตที่ถูกส่งนำมาพูดคุยกับคุณ ฉันมีข้อเสนอ” “ข้อเสนอ..ข้อเสนออะไร?” “คุณคงรู้ตัว ว่าตอนนี้ได้ตายไปแล้ว...คุณได้เกิดใหม่เข้ามาสู่นิยายที่คุณพึ่งอ่านจบไปเมื่อสักครู่...อยู่ในร่างของกู้เฉียวจิง” ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย? กู้เฉียวจิงที่ชื่อเหมือนเธอแต่เป็นตัวประกอบที่เธอด่าทอว่าโง่เขลาสูญเสียทั้งลูกทั้งสามีและก็เสียชีวิตตั้งแต่กลางเรื่องนั่นเหรอ ตอนนี้คงไม่ใช่ฝันธรรมดาแล้ว “ไม่ใช่ฝัน นี่คือภพชาติใหม่ของคุณ...” กู้เฉียวจิงไม่แจ่มชัดในเจตนาของอีกฝ่าย จึงเอ่ยถาม “แล้วที่บอกว่ามีข้อเสนอคือสิ่งใด?” “เราจะมอบกล่องยาวิเศษให้คุณ ในนั้นจะมียาหลายอย่าง แต่หากคุณต้องการใช้จะต้องทำภารกิจเพื่อปลดล๊อคมัน” “เท่าที่ฟัง มีแต่ฉันได้ประโยชน์พวกคุณจะได้สิ่งใด” “เรื่องนั้นคุณไม่จำเป็นต้องทราบ...ตอนนี้ฉันจะให้คุณดูตัวอย่างกล่องยาเพื่อตัดสินใจ” ทันใดในจิตก็เกิดจอภาพมีขวดคล้ายวางบนชั้นเรียงราย คล้ายรายการขายสินค้าในหน้าจอมือถือ เมื่อเพ่งมองเข้าไปก็จะมีสรรพคุณของตัวยา บางขวดมีภารกิจที่ต้องทำ บางขวดไม่มีหยิบใช้รักษาตามอาการได้ทันที กู้เฉียวจิงขมวดคิ้ว อย่างงวยงง เมื่อเห็นภารกิจบางขวด เข้าร่วมงานชมบุปผา ทำไมภารกิจบางอย่างดูไร้สาระสิ้นดี “ได้เวลาคุณตัดสินใจแล้ว หากรับเสนอทำภารกิจแรกกล่องยานี้จะเป็นของคุณทันที แต่ถ้าไม่...เราจะได้ไปหาคนอื่น” ในเมื่อตายไปแล้ว หากมีอันตรายถึงชีวิตก็ถือว่าตายอีกรอบ ชาติที่แล้วเป็นนักฆ่ามาตลอดทั้งชีวิตทำหน้าที่รับภารกิจโดยไม่ถามไถ่ต้นสายปลายเหตุมาตลอด และยานับได้ว่าเป็นสิ่งสำคัญในการดำเนินชีวิตไม่จำเป็นต้องทำภารกิจก็สามารถหยิบใช้ได้ กู้เฉียวจิงจึงตัดสินใจรับโดยไม่ไตร่ตรองมากนัก “ยินดีต้องรับสู่ระบบยาวิเศษ ขอให้คุณประสบความสำเร็จในครั้งนี้” เหมือนเสียงนั้นจะหายไปแล้ว ส่งให้กู้เฉียงจิงได้สติ ลืมตาขึ้นมา เธอกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้องนอน ความรู้สึกคุ้นเคยพร้อมกับความทรงจำหลากหลายอย่างกรูเข้ามาในหัว จนทำให้เธอต้องรู้สึกตื่นตระหนก ข้ามีความทรงจำของกู้เฉียวจิง เธอนั่งตัวตรงขึ้น อยู่ ๆ จอภาพยาต่าง ๆ ก็ผุดขึ้น เธอมองไปยังขวดยาลำดับแรก ภารกิจแรก แลกกับตู้ยา “ยาฟื้นฟูความทรงจำให้เสิ่นเยี่ยหง” ความทรงจำ กู้เฉียวจิงทวนคำนี้อยู่หนึ่ง แล้วพยายามทบทวนเกี่ยวกับเนื้อหานิยาย เสิ่นเยี่ยหงสามีของเธอเป็นหงอี้โหว แม่ทัพบูรพาที่บาดเจ็บจากการตามหาสมุนไพรตกลงแม่น้ำ ถูกพัดพาเข้ามาในหมู่บ้านอี้หลาง ครอบครัวนางได้ช่วยดูแลจนกระทั่งเขาหายบาดเจ็บ ทว่าเขาไร้ความทรงจำไม่รู้ว่าตนเองชื่ออะไรเป็นใคร เวลาผ่านไปเนินนาน จึงปักหลักอยู่ที่นี้และสร้างครอบครัวกับนาง ...หากจำไม่ผิด เสิ่นเยี่ยหงฟื้นคืนความทรงจำหลังเธอคลอดลูกสาว ตอนนี้เธอพึ่งมีลูกชายเพียงคนเดียว เดี๋ยวก่อน หากฟื้นความทรงจำเร็วกว่าเดิมเนื้อหานิยายก็จะเปลี่ยน นั่นหมายถึง จะต้องกลับเมืองหลวงไปช่วยองค์รัชทายาทต่อสู้กับศัตรูกลการเมืองเร็วขึ้น สิ่งนี้คือสิ่งที่มวลจิตก้อนนั้นต้องการหรือ? เหตุการณ์หลายอย่างสอดคล้องกันแบบมีแบบแผน เช่นทันทีที่เธอเข้ามาในนิยายก็เข้าสู่ฉากที่หลังจากนี้เธอจะยอมรับการเป็นภรรยาของเสิ่นเยี่ยหงโดยไม่ตะขิดตะขวางใจและการตัดสินใจก็ง่ายขึ้นเป็นสามีภรรยาก็ต้องช่วยกัน ฮึ ! มิใช่เพียงแค่นั้น เหตุการณ์เธอถูกชัดนำตั้งแต่ที่หยิบนิยายขึ้นมาอ่านมันไม่สอดคล้องกับนิสัยของเธอสักนิด หลังเธอเสียชีวิตก็ส่งเธอมาเกิดใหม่ที่นี่เพื่อช่วยชะตาชีวิตผู้หนึ่งทางอ้อม คงเป็นใครสักคนที่สวรรค์โปรดปรานแต่ไม่สะดวกใจทำอย่างโจ่งแจ้ง นี่สินะที่เขากล่าวถึง ชีวิตดั่งฟ้าประทาน กำลังจะคาดเดาต่อพลันก็รู้สึกตาพร่ามัวขึ้น เธอเอามือนวดคลึงระหว่างคิ้วไปมา คงเป็นเพราะใช้สมองตึงเครียดมากจนเกินไป ร่างกายของกู้เฉียงจิงหาได้แข็งแรงเท่าไรนัก ยิ่งเมื่อคืนถูกสามีต้อนรับด้วยการเคี้ยวกร่ำทั้งคืนตอนนี้แทบจะสิ้นเรี่ยวแรง ช่างเถอะ คนที่สวรรค์ต้องการดูแลพิเศษจะเป็นผู้ใด ตรึกตรองไม่นานคงได้รู้ ตอนนี้เธออ่อนล้าเหลือเกินขอพักเสียก่อน ในช่วงเวลานั้น ที่สถานการณ์ลึกลับงดงามตระการตา ปรากฏหญิงสาวสูงศักดิ์งามล้มเมืองผู้หนึ่ง ดวงตาหงส์หรี่มุมปากยิ้มพราย “มิเสียแรงที่เลือกเจ้า กู้เฉียวจิงอย่าทำให้ข้าผิดหวังเชียว”