ราตรีแรกกู้เฉียวจิงนอนพักในวัดชิงเยี่ยงอย่างว่าง่าย เมื่อถึงใกล้ตะวันทอแสงนางก็เรียก อี้เหมย อี้หลิงมาปรนนิบัติล้างหน้าล้างตา ทานมื้อเช้าบริเวณศาลาบริเวณหน้าผาดูวิวหมอก แสงแดดทอประกายระยิบระยับ กู้เฉียวจิงยกชาขึ้นจิบเบา ๆ
อี้เหมยปรายตามองดูกู้เฉียงจิง ใบหน้าของหญิงสาวสดใสไร้ความกังวล ดูท่างานที่ฮูหยินสั่งความคงจะผ่านพ้นไปด้วยดี แม่นางกู้เฉียวจิงคงจะยินยอมจะอยู่ที่นี่หลายวัน
“ข้าควรจะนั่งภาวนาในวัดสักชั่วยามหรือไม่”
อี้เหมยถูกถามโดยไม่ทันตั้งตัว พลันสะดุ้ง ตอบอย่างตะกุกตะกัก
“เอ่อ...ถ้าแม่นางกู้ต้องการข้าจะไปเตรียมสถานที่สักครู่เจ้าค่ะ” กู้เฉียวจิงพลันยิ้มขำ ๆ
“เอาล่ะ ข้าไม่ล้อเล่นแล้ว เรามาคุยกันตรงๆ เจ้ากับข้าต่างก็รู้ว่าเหตุใดข้าถ้าถึงได้มาพำนักที่นี่ เจ้าไม่ต้องกังวลข้ารู้ฐานะตนเองดี ข้าจะอยู่จนกระทั่งทางโน้นเรียบร้อย ที่ข้าเอ่ยพูดยาวมาขนาดนี้ จะเป็นไปได้หรือไม่หากข้าอยากจะไป
