Mahal Kita Dati Pa {SPG}

Chapter 20

HETO na naman siya sa tambayan nila, napapadalas talaga ang pagpunta niya rito dahil bukon sa naka-ugalian na ay lagi na lamang siyang may pinoproblema buti na nga lang ay to the rescue ang mga kaibigan niya.

"Gano'n naman pala, bakit kailagan magkamartir ka diyan," pangaral ni Irene ng hingin niya ang opinion nito tungkol sa pagpasya niyang 'wag muna silang magkita ni King.

"Oo nga, pinsan, baka isipin ni King pinapaubaya muna siya sa ex-wife niya," singit ni Juliane na bagong dating.

"Alam niyo guys sa tingin ko binantaan noong May na 'yun ang isang 'to! Alam naman nating hindi niya matitiis ang mag-ama na 'yun kung walang mabuting dahilan," seryosong saad ni Janjan habang hinahagod ang tyan na sobrang laki kabuwanan na kasi nito.

"Oo nga ano?" sang ayon ng dalawa sabay tingin sa kanya.

Huminga siya ng malalim at saka pinahayag sa mga ito ang pinag-usapan nila ni May.

"Ano ang gagawin ko? Alam kong seryoso si May sa banta niya. Hanggang ngayon nakokonsensya pa din ako noon na 'di natuloy ang transplant dahil sa akin, panigurado mauulit 'yun kung sasaway ako," hopeless na aniya.

"Kung may taong dapat makonsensya rito...si May 'yun! Imagine anak niya si Kian pero nagawa niyang ilagay sa alanganin ang buhay dahil lang sa inggit at selos sa iyo," naka pameywang na saad ni Irene.

"Oo nga," sang-ayon ni Juliane.

"Korek and worse ginamit niya pa talaga ang anak parang makuha lang gusto, ang sama niya!!" gilgil na angil ni Janjan.

"Oyy!! Buntis 'wag ka ngang magpastress bawal ka ma-stress," saway ni Irene.

"Oy, concern siya. Love-love bukaw," pambubuska ni Janjan kay Irene.

"Ewan ko sa iyo, kung 'di ka lang buntis naku!" bulong ni Irene.

"So, ano plano mo pinsan? Susundin mo talaga?" baling ni Juliane sa kanya.

"Mahirap manghusga na wala naman tayong alam, may dahilan din siguro si May parang gawin 'to," sagot niya

"Natural, alangan wala," pilosopong saad ni Juliane.

"Ewan ko sa iyo Mary. Ang alam ko lang na sa iyo na si King pero pinakawalan mo ulit, ba’t ang hilig mong magkamartir," sermon ni Irene.

"Oo nga naman langga baka makuha ulit siya ni May na 'yun," dagdag ni Janjan.

Natahimik na lang siya, medyo nahilo din siya ng konti, ewan ba niya nitong nakaraan araw hindi palagi maganda pakiramdam niya.

***

PAGBABA ni Mary sa taxi ay natigilan siya sapagkat na tanaw niyang lumalabas mula sa condominium si King, sasalubungin niya sana ang lalaki ngunit napatigil siya nang makitang nakasunod rito si May habang hawak-hawak ang kamay nina Kian and Miguel. Sa pagkataranta niya'y nagtago siya sa gilid ng poste para tanawin ang mga ito. Parang tinamaan ng kutsilyo ang ganiyang dibdib nang makita niya kung paano yumakap sa bewang ni King si May pagkatapos nitong papasukin ang dalawang bata sa backseat.

Kung titingan ang mga ito iisipin mong parang happy family, hindi niya tuloy maiwasang malungkot at makonsensya sapagkat tila siya ang kontrabida sa nais ni May na buoin muli ang pamilya nito. Nag-iwas siya ng tingin nang hinawakan ni King si May sa kamay upang alalayan ito papasok sa front seat. Kinagat niya ang ibabang labi upang mapigilan ang sariling humikbi.

"Hindi ko alam kung ano ang iisipin ko sa nakita ko, King..." bulong niya sa hangin bago tumalikod.

KINAGABIHAN ay inaaliw niya ang ganiyang sarili sa pagsusulat ng mga tula, ito kasi ang ganiyang paraan upang mailabas niya ang ganiyang saloobin. Labing apat na taong gulang siya noong nag umpisa siyang magsulat ng mga nobela, maikling kwento at tula. Hanggang ngayon ay ginagawa niya pa rin ang kaniyang hilig ngunit hindi na madalas dahil na rin sobrang busy siya sa pagtuturo at sa mga side line niya. Napatigil siya sa pagtitipa nang bigla na lamang tumunog ang kaniyang cellphone nang makita niya ang pangalan ni King ay napapikit siya at sinagot ito.

"Hello..."

"Mukhang pagod ka... pasensya ka na kung naistorbo ko pa ang pahinga mo—"

"No, ayos lang, King. K-kamusta pala?"

"Heto kinakaya, sa makalawa na ang operasyon ni Kian at umaasa akong pupunta ka—"

"King...alam mo namang—"

"Okay I understand busy ka—"

"Hindi sa gano'n, King," maagap na aniya.

"Kung gano'n bakit, Mary?"

"Ayaw ko lang mawala na naman ang pagkakataon ni Kian gumaling dahil lamang pagseselosan na naman ako ng asawa mo—"

"Hindi ko na siya asawa! Kailang beses ko ba dapat sabihin ikaw na mahal ko, at mananatiling ikaw."

"Eh ano iyong nakita ko kanina?" Gusto niyang isumbat pero tinikom niya ang ganiyang labi.

"Kakausapin ka ni Kian."

Napabalik siya sa katinuan sa narinig. "Sige..."

"Hello, Tita Mary, nasaan ka po ngayon?" matinis ang boses na bukad ng bata sa kaniya.

"Nandito sa condo ko, Kian."

"Gano'n po ba? Miss na po kita, gusto ko sana pumunta diyan kaso sabi ni Daddy bawal ka pong istorbuhin," malungkot na sabi ng bata.

Parang gusto niyang maluha sa narinig. "Miss na rin kita..."

"Kung gano'n po pupunta ka sa araw ng operasyon ko? Pumunta ka po, please," pakiusap nito.

Paano niya hihindian ang batang ito? Kung ang ama nito'y hirap na hirap na siyang hindian mas hindi siya makakatanggi sa bata.

"Bahala na..." bulong ng isip niya.

"Pupunta ako pero saka na pagtapos ng operasyon mo ha? At magpakatatag ka, sweetheart," habilin niya.

"Yehey! Aasahan ko iyan."

Ngumiti siya sa inasal ng bata. "King..."

"Hmmm?"

"Galit ka ba?" mahinang tanong niya nang si King na ang may hawak ng cellphone.

"Hindi ako galit, nagtatampo lang," malumanay na amin nito sabay buntonghininga.

"Sorry..."

"Don't be. Hindi naman kita masisi kung—"

"Shh huwag na lang natin pagtalunan, basta kahit wala ako sa tabi mo, nandito ka pa rin sa puso ko," buong pusong pahayag niya.

"Alam ko, gano'n ka din sa akin."

Napapikit siya nang ibaba na ng lalaki ang tawag, sana lang ay babalik din sa normal ang lahat pagtapos ng operasyon dahil tila mababaliw na siya sa kakamiss sa dalawa.

ILANG ARAW na dumaan ngunit 'di na ulit sila nakapag-usap ni King. Hindi niya makontak ng cellphone nito kaya minabuti niyang puntahan sa condo unit nito at sa bahay ni May kaso wala din doon ang mag-ama. Pinuntahan din niya ang hospital kung saan isasagawa ang transplant ni Kian ngunit wala din room nag umpisa siya kabahan.

Litong-lito na siya, sa biglaang pagkawala ng mag-ama, hindi niya alam kung saan niya mga ito hahanapin, pinabantayan niya rin kay Reynier ang landline niya nagbabasakali siyang tumawag si King roon ngunit wala.

***

Dalawang linggo na ang dumaan ay 'di niya pa rin nakaka-usap si Mary, miss na miss na niya ito alam niyang ganun din ito sa kanya. Nawalan na siya ng kontak sa dalaga dahil kinailangan nilang ipa-examine muli si Kian sa states, at dahil biglaan hindi niya naisabi sa babae na labis niyang pinag-alala baka kasi hinahanap na siya ng babae ngunit hindi naman siya pwede bumalik dahil kailangan siya rito kaya't kailangan niya tiisin. Ilang saglit pa ay bigla tumabi si May sa kanya.

"Iniisip mo ba ang babaing iyun?"

Napatingin siya sa babae. "Ano naman sa iyo kung oo."

"Lolokohin ka lang noon tignan mo, 'di nga niya dinadalaw si Kian noong nakaraan araw saka mukha namang walang siyang pakialam sa iyo," nakangising anito.

"’Wag mo siya itulad sayo, dahil ibang iba siya sa iyo," patuyang aniya sabay tayo.

...

Binibining mary