“Bakit ka ba iwas na iwas? Wala namang mangangagat sa ‘yo ro’n! Wala rin namang kriminal o mamamatay tao ro’n. Mababait ang mga katrabaho ko kaya ‘wag kang mag-alala.” Mahabang pasakalye ni Jerico isang gabi.
Nandito si bakla sa bahay ko para mag-sleep over. Kinabukasan na kasi ‘yong celebration niya at sinisiguro niya na pupunta ako kaya nandito siya sa bahay kahit na bukas pa iyon ng gabi. Kanina ay nagulat na lang ako na bigla siyang nagpakita rito sa harap ng bahay ko nang walang pasabi. Ibang klase talaga!
“Hindi naman sa iwas na iwas. Busy nga ako, ‘di ba? Ikaw ba ang gagastos para sa daily needs ko, ha?” biro ko sa kanya habang nakatanaw sa kalangitan na ngayon ay halos mapuno ng mga bituin.
Sabi ng matatanda, kapag wala raw bituin sa langit, asahan mo nang uulan iyon maya-maya
