Ocean's Solitude

Kabanata 8

“I feel okay. Salamat sa pagkarga mo sa akin dito.”

“It’s our responsibility isa pa kahit sino naman ay tutulungan ka kapag nakita ang kalagayan mo.”

“Hmm.”

Inilagay ni Leonardo ang dala sa side table ng dalaga bago pinakaramdam ang noo nito. Ocean instinctively back off at the sudden movement.

Leonardo brushed it off and said, “Bumaba na ang temperatura mo. Magpahinga ka pa para tuluyan ka. A bumalik. Here are the fruits na binili ni Brandon sa bayan.”

“Salamat.”

Kinuha ni Leonardo ang isang mansanas ang binalatan ito.

“You don’t need to do that.” Hindi sanay si Ocean na ginagawan siya ng ganito ng ibang tao. She can do it all alone. Nasanay siya sa gano’n at hindi manghingi ng tulong sa iba.

“Kaya mo ba?” tanong ni Leonardo.

“I can. Salamat.”

The man stood up and silently went outside. Nakakahiya naman kung mag-stay siya doon, eh, gwardiya lang soya ng dalaga. Baka mag-isip ang iba concern lang naman siya.

When he’s going down nakita niya si Brandon na nakatingin ng matalim sa kanya. His eyes stared at him back, not backing off.

“Yow!” Sa lahat ng nakilala ni Leonardo si Glenn na ata ang pinaka-cheerful na guards dito. His aura speaks friendliness at nakakagaan.

“Oh? Ba’t ang seseryoso niyo. Camp fire tayo mamaya!” announce nito. Nagkakaroon talaga sila ng kasayahan hindi lang para mag-enjoy kundi para din maging pamilyar ang mga bagong miyembro sa team.

“Iyan ang gusto ko. Inuman ulit!” sigunda ng isa pang bantay na si Kyro. Seryoso din ito pero hindi magpapatalo sa kalokohan.

Si Brandon, Glenn at Kyro ang pinakamatagal dito sa isla. They are adopted by the late Don Ignacio and trained to be a fighter.

“Well, ihanda ko na ang beer at pulutan mamaya. Sabihan mo na din ang iba pa na magtipon-tipon mamaya sa likod ng alas syete ng gabi,” ani ni Glenn bago inakbayan si Leonardo.

“Tara. Samahan mo ako bumili. Kasiyahan na naman ulit mamaya!”

Nagpatinaod na lamang si Leonardo sa kasamahan. Matagal na din simula noong uminom siya.

-----

“Oh, anak, nadala mo na ba kay Leonardo ang pagkain na niluto mo?” tanong ni Aling Carmen kay Clara nang pumasok ito sa bahay.

“Opo, inay. Ang strikto nga talaga ng bantay sa mansion na iyon, ano? Tinitingnan mo palang sila napapaatras ka na,” komento ni Clara ng maalala ang mga titig nito.

“Syempre naman. Hindi ordinaryong tao ang nakatira doon.”

“Bakit kailangan pa ni Ma’am Ocean ng maraming bantay? Hindi ba pwedeng mga lima lang? Sino ba talaga siya?” nagtatakang tanong ng dalaga at umupo sa upuang kahoy at tinulungan ang ina na mag-ayos ng damit.

“Hindi ko alam. Hindi na natin problema iyon pasalamat na lang tayo na mabait si Ma’am Ocean. At alam mo naman na galing sa mayamang angkan ito kaya hindi na nakapagtataka.”

“Pero bakit dito siya nakatira? Ayaw niya ba sa magandang lugar ng Maynila? Balita ko mataas ang mga building doon at marami ang pasyalan at mas malaki ang makukuhang pera kapag nagtrabaho.” Nangningning ang mata ni Clara habang sinasabi iyon. Gusto niya talagang lumabas ng isla. Baka doon makakuha siya ng magandang oportunidad para maiahon ang sarili at pamilya.

“Malay ba natin kay Ma’am Ocean. Hindi naman kasi pare-pareho ang tao. Ang iba mas gusto ang tahimik na buhay ‘tsaka anong malaki ang pera at maganda? Nako! Malaki nga mahirap naman. Magulo pa ang syudad doon at maingay.”

“Ah! Basta ako inay, gusto kong pumunta ng Maynila— oo nga pala, gusto ko po sanang mamasukan bilang katulong sa Vasquez baka po may kakilala kayo inay na pwedeng tumulong sa akin?”

“Ano? Bakit gusto mong mamasukan?”

“Para po makatulong din ako sa inyo sa pagbabayad.” At para rin makaipon soya ng pera paluwas ng isla.

“Hmm. Titingnan ko at baka may bakante sila pero huwag kang aasa na agad kang makakapasok doon.”

Gumuhit sa labi ni Clara ang isang malaking ngiti. “Opo, inay. Salamat!”

-----

Alas syete ng gabi ay nakapalibot ng ang Vasquez guards sa camp fire. Kumuha na din ng kanya-kanyang beer at pulutan ang miyembro at nagsimulang mag kwe tuhan at tawanan.

“Teka! Teka! Isang shot naman d’yan sa bago natin team!” Pinuno ni Glenn ang baso ni Leonardo.

“Shot! Shot Shot!” sigawan ng mga tao doon habang itinataas ang kanilang baso.

Of course, Leonardo took the challenge and drank the beer in one shot kasabay ng pagsigawan ng mga tao doon. Parang ganito lang din sa kampo. Kamusta na kaya ang mga team niya doon?

“Wait! May gusto lang akong itanong sa’yo,” singit ni Kyro at ngumisi.

“Go on.”

“Nagka-girlfriend ka na ba?”

“Hindi.”

“Weh?”

“Eh, sino daw ‘yong babaeng pinuntahan ka kanina? Ikaw, ah? Tinatago mo pa.”

Si Clara?

“Kaibigan ko lang iyon. Wala pa naman ako plano makipag-relasyon.”

“Ano bang type mo?”

Napaisip si Leonardo.

“Gusto ko simple at marunong umintindi. Kalmado at may pinaglalaban.” Gusto niya ‘yong hindi lang palagi magde-depende sa kanya lalo na sa linya ng trabaho niya na minsan lang umuwi. Kaya karamihan sa kampo ay pinapa-blind date ng magulang nito. She wants a woman who can stand firm and wise to her decision.

His eyes unconsciously drifted to the second floor of the mansion and saw Ocean watching them on the terrace.

Kalmado itong nagmamatyag. Her eyes were like a moon, shining so bright in a midst of darkness.

Umiwas siya ng tingin nang gumalaw ang gulo nito. Bakit ito ang naisip niya? Lasing na ba siya? Malayo. Malayong maging sila.

She was just helping him.

“Cheers, guys! Sulitin na natin ang gabing ito dahil pang malakasang training ang gagawin natin sa susunod na araw!”

“Cheers!”

-----

The next day.

Gumising si Ocean na ayos na ang pakiramdam. Wala na ang lagnat niya at nakakahinga na siya ng maluwag pero bawal s’yang mabinat. He took a half bath and change into a long wide pants and sleeveless crop top.

Bumaba siya sa kwarto at pumunta ng kusina. Nakahanda na roon ang pagkain niya at umalis na din ang mga maid doon.

Tahimik s’yang umupo at kumain. Parati naman. Nasanay na lang siya. Doon sa pamilyang Lopez itinuturing s’yang outcast kaya kumakain siya ng mag-isa sa kwarto niya. Alam niya kung gaano siya hindi gusto ng pamilyang iyon pero wala itong ginawa para pag maltratuhin siya dahil naroon si Don Ignacio, ang guardian niya.

She was an adopted child of the Lopez family. Kinamumuhian siya ng pamilyang iyon dahil malaking basura daw sa reputasyon nila kapag nalaman ito ng publiko. She never wished to be there in the first place but she was thankful for Don Ignacio bringing her home and necessities. Kaya naman sinuklian niya ito ng kabutihan at sinunod ito. She learn martial arts and swordsmanship. Hindi iyon alam ng karamihan at akala nila ay simple lamang siya.

Ang hindi alam ni Ocean ay talagang hindi simple ang buhay niya.

-----

A/N: Sini nga ba si Ocean?