Fatal Seduction

Chapter Fifteen

ITINUON na lang ni Kylie ang sarili niya sa trabaho at inabala ang sarili maghapon. Wala siyang ibang ginawa pagkatapos na makausap si Rome kundi ang iwasan ito ng tingin. She really like Rome, pero ayaw naman niyang maging mukhang katawa-tawa sa paningin nito. Tama na ang ilang beses na napapahiya siya rito dahil sa pinipilit niyang damdamin. Masakit man aminin pero kung ano man ang nangyari kagabi ay baka dala lang din ng pangangailangan nito bilang lalaki.

Mula sa diary na ginagawa niya ay umangat ang tingin niya sa bumukas na elevator at iniluwa niyon ang magandang babae. Alam niyang nakita na niya ito kung saan pero hindi lang niya maaala.

"Hi, good afternoon. Is Rome there?" anito sa kanya.

"What is your name?"

"Isabella." Matamis ang ngiting ibinigay nito sa kanya.

"For a while, ma'am." Tinawagan niya si Rome mula sa intercom at sinabi niya na na may naghahanap dito.

"Let her in," anito sa kanya bago pinutol ang linya.

"Pwede na kayong pumasok, ma'am," aniya rito.

"Thank you," sabi naman nito bago ito pumasok sa pribadong opisina ni Rome.

Nang mawala na ito sa paningin niya, muli niya inalala kung saan ba niya ito nakita?

"Isabella, Isabella..." Paulit-ulit niyang binanggit ang pangalan nito hanggang sa maalala niya kung saan nga ba niya ito nakita.

Isabella is a model. Pero bakit naman kaya ito nandito? Hindi niya mapigilan mapaisip.

Halos isang oras na mula nang pumasok si Isabella sa opisina ni Rome pero hanggang ngayon hindi pa rin ito lumalabas.

Bumukas ang elevator at lumabas doon ang isang babaeng leader ng isang department at may iniabot sa kanyang folder.

"Kailangan iyang pirmahan ni Sir Rome. Babalikan ko na lang maya-maya," anito bago umalis.

Buntong hiningang tumayo siya at kumatok sa pintuan ng opisina ni Rome. "Sir Rome," tawag niya pero wala siyang sagot na narinig mula sa loob.

Muli siyang kumatok pero wala pa rin siyang nakuhang sagot kaya nagdesisyon na siyang pumasok at baka abala rin ang dalawa sa pinag-uusapan. Pero nang makapasok siya hindi niya inaasahan ang makikita. Isabella was sitting in Rome's lap habang naghahalikan ang mga ito. Ang kamay ni Rome ay nasa loob na ng damit ng babae at ang itaas na polo ni Rome ay nakabukas na.

Napasinghap ang babae nang makita siya nito pero hindi gulat na gulat. Parang sanay na ito sa ganu'ng eksena.

Tinulak ito patayo ni Rome kaya nakita niya na bukas ang zipper ng suot nitong slack.

"Hindi ka ba marunong kumatok?" galit na tanong ni Rome.

Ito pa ngayon ang may ganang magalit? Baka nakakalimutan nitong nasa opisina ito para sa ganitong mga bagay.

"Sorry to interrupt you, Sir. May kailangan lang ho kayong pirmahan," aniya.

"Just leave it there. Next time learn to knock the door."

"Kumatok ako, Sir, pero dahil sa busy kayo, hindi mo narinig. Anyway, iiwan ko na lang dito," aniya na inilapag ang folder sa table nito bago lumabas ng opisina nito.

Dahil sa bigat na nararamdaman, Dumiretso siya sa banyo para doon hayaang pumatak ang mga luha niya. Nakakainis lang, kagabi sa kanya nito ginawa ang mga bagay na iyon tapos ngayon sa Isabella naman na iyon. Bakit? Dahil ba hindi nito nagawang gawin sa kanya lahat kaya naghanap ito ng iba?

Bwisit! Bwisit!

Pagkatapos niyang mailabas ang lahat ng ng sama ng loob niya at mapakalma ang sarili, agad na rin siyang lumabas at bumalik sa lamesa niya at tinuloy ang naudlot na ginagawa.

SINIPAT-SIPAT ni Kylie ang oras na nasa kanyang bisig dahil wala pa ang sundo niya. Naiinip na rin siya at bukod 'dun ayaw niyang makisabay pa kay Rome. Hindi niya makalimutan ang tagpong naabutan niya niya kanina at hanggang ngayon ay naiinis pa rin siya.

Napakunot ang noo niya nang may huminto na kulay itim na BMW sa harap niya at bumaba ang bintana ni'yon. It's Dave. Nginitian siya nito nang tuluyang bumaba ang bintana.

"Good evening, Kylie."

Pilit niya itong nginitian. "Magandang gabi rin, Salamanca."

"Akala ko ba Dave na ang itatawag mo sa'kin bakit bumalik sa Mr. Salamanca?"

Nakalimutan ko lang, Dave," nakangiwi niyang sagot.

"Bakit nandito ka sa labas? Uuwi ka na ba?

Obvious ba?

"Oo pauwi na ako. Hinihintay ko lang ang service ko."

"Kung gusto mo, ako na ang maghatid sa'yo?"

Tatanggi sana siya nang mahagip ng mga mata niya si Rome at Isabella na palabas ng building at eksaktong tumuon ang mga mata nito sa gawi niya.

"Sure, Dave. Kung gusto mo, kumain pa tayo sa labas," aniya na sumakay sa sasakyan nito. Sinadya niyang bahagyang laksan ang boses para marinig ni Rome.

"Gusto mong kumain sa labas? My treat," tanong nito nang mapaandar na nito ang sasakyan.

"Ikaw ang bahala," aniya na ang mga mata ay nakatuon sa labas ng sasakyan.

"Saan mo gustong kumain?"

"Kahit saan. Ikaw na ang bahala." Hindi na siya nagsalita pa para hindi na rin siya nito kausapin nang kausapin.

Laking pasalamat naman niya nang hindi na ito nagtanong o nagsalita pa. Napilitan lang siyang sumama rito para maiwasan si Rome.

Sa isang mamahaling Restaurant siya nito dinala na hindi pa niya napupuntahan. Agad silang namili ng pagkain at hinayaan niyang si Dave ang gumawa ni'yon dahil alam na nila ang pagkain sa restaurant na 'yon.

"Kylie, can I ask you something?" tanong nito nang nagsisimula na silang kumain.

"Ask away," wala sa mood na sagot niya.

Natigilan siya sa pagsubo ng pagkain at marahan na tumingin sa binata. Alam na niya kung saan patungo ang mga tanong nito.

"You want to court me?" Deretsehan niyang tanong.

"Oo sana."

"Alam mo kung ilang taon na 'ko? Halos pwede mo na akong maging anak. Madaming babae dyan ang nagkakandarapa sa'yo pero bakit sa isang batang katulad ko? Dahil ba akala mo pwede mo na akong uto-utoin?"

"Not like that. Hindi ganyan ang tingin ko sa'yo."

Nagbuntong-hininga siya. "Wala pa sa isip ko ang magnobyo."

"I know kaya maghihintay ako hanggang sa pwede ka nang mag nobyo."

She rolled her eyes. "Ayoko man sabihin 'to but... I have someone I like," pag-amin niya.

"Si Rome ba?"

Lalo siyang natigilan. Paano nito nahulaan na si Rome ang gusto niya?

"Nagulat ka ba na nahulaan ko?"

Buong tapang niyang tinapatan ang tingin nito sa kanya. Walang dahilan para itanggi niya ang katotohanan.

"Oo siya nga," walang takot niyang pag-amin.

Natawa ito. "I know right."

Tumaas ang isa niyang kilay. "Ano naman sa'yo?"

"Paanong nangyaring nagkagusto ka sa stepfather mo?"

Nagkibit siya ng balikat. "Hindi ko alam."

"Don't take it seriously, Kylie. Maaari pa 'yan magbago kapag nadagdagan pa ang edad mo. You're just a kid—"

"And you're hitting a kid, Dave," putol niya sa iba pa nitong sasabihin.

Muli itong natawa. "I'm not hitting you. Honestly, iniinis ko lang si Rome."

"At bakit?"

Nagkibit ito ng balikat. Kilala ko kasi si Rome kapag alam kong interisado siya sa isang babae."

"At sa tingin mo interisado sa'kin si Rome?"

"Hindi ba?"

"Hindi," mabilis niyang sagot.

"Paano ka nakakasiguro?"

"Kasi hindi. Kung interisado siya sa'kin hindi ko siya mahuhulihan na may kandong na ibang babae sa opisina niya."

"Nahuli mo siyang may milagrong ginagawa sa opisina niya?" natatawa nitong ulit sa sinabi niya.

Inirapan niya ito. "Nakakainis 'yang mukha mo. Wag ka ngang ngumiti lalo lang ako naiinis."

Pinunasan nito ng napkin ang sarili nitong bibig. "Let me tell you this. Ang ugali kasi ni Rome, gagawa siya ng paraan para maibaling sa iba ang atensyon niya lalo pa't kapag alam niyang hindi iyon makakabuti sa kanya at sa taong gusto niyang protektahan."

Napakunot ang noo niya. "How did you know?"

"Rome has been my friend since grade school."

Talaga? Bakit hindi sinabi sa kanya ni Rome?

"So, are you telling me, si Isabella ay ginagamit lang niya para iwasan ako at isipin kong tigilan ko na siya?"

"Maybe yes, maybe not."

"Why are you telling me this?"

Nagkibit ito ng balikat. "Ngayon ko lang kasi nakita na umibig sa bata si Rome. Gusto kong makita kung paano niya ito iiwasan lalo pa't anak ito ng namayapa niyang asawa."

Nakikita niya sa mga mata nito na nasisiyahan ito sa nangyayari at hindi niya alam kung dapat ba niyang ikainis iyon o hindi dahil pinagkakatuwaan nito si Rome.

"Gusto mo bang malaman kung hanggang saan ka kayang iwasan ni Rome?"

Tinaasan niya ito ng kilay. "Sa paanong paraan?"

"Let me take care of that. Sigurado ako sa mga oras na ito ay hindi na siya mapakali dahil kasama mo 'ko."

"Dapat ba niyang ikatakot na kasama kita?"

"Dahil kilala niya ako na pagkatapos ko dalhin sa mamahaling restaurant ang babaeng kasama ko ay dinidiretso ko ito sa isang hotel."

"Really?"

"I'm just a man, Kylie. May pangangailangan ako," proud pa nitong sabi.

"So, iisipin niya na dadalhin mo 'ko sa hotel?"

"Yep. Kaya siguradong umiinit na ang puwitan nun at hindi mapakali."

Pinag-ekis niya ang nga braso niya sa tapat ng kanang dibdib. "Wala akong pakialam sa iisipin niya."

"So, are you in or out?"

"Anong kapalit kapag pumayag ako?"

"Kapalit? No need. Makita ko lang na mahihirapan si Rome sapat na sa'kin."

May paghihinala niya itong tinitigan. Kung mabuting kaibigan ito bakit gugustohin nitong makitang nahihirapan ang kaibigan nito

"Why are you looking at me like that?"

"Naisip ko lang ang sama mo pa lang kaibigan."

"I know. So, are you in or out?"

Gusto niyang tumanggi pero gusto rin niyang malaman kung totoo nga ba ang sinasabi nito.

"I'm in."

EKSAKTONG alas-onse siya hinatid ni Dave sa mansion. Pagkatapos nilang kumain ay inaya siya nitong manood ng sine at aminin man niya sa hindi ay nag-enjoy din siya sa company nito.

Bumaba ito sa sasakyan at umikot sa gawi niya para pagbuksan siya ng pinto. "Sana nag-enjoy ka sa date nating dalawa," naka ngiti nitong sabi.

Sinadya nitong bahagyang laksan ang boses para marinig ni Rome at nakuh na niya iyon.

"Of course. Nag-enjoy ako. Salamat sa time mo, Dave."

Kinuha nito ang kamay niya at hinalikan ang likod ng palad niya. "No worries."

"Don't overdo it," mahina niyang sabi."

"Just let me. Trust me may may magandang kahihinatnat 'to."

"Ewan ko sa'yo."

"Kylie!" sigaw ni Rome mula sa front door.

"Here we go," anito na pumihit paharap kung nasaan si Rome.

"Good evening, Rome."

Galit na tiningnan ni Rome si Dave bago siya tinapunan ng tingin. "Bakit ngayon ka lang? Uwi pa ba ito ng matinong babae?"

Hindi niya pinansin ang galit nitong boses. "Inaya kasi akong manood ni Dave ng movie," aniya.

"Then you should text me, para naman alam ko."

Tinaasan niya ito ng kilay. "Bakit kailangan kong sabihin sa'yo?"

"Because I'm your stepfather!"

"Ay! Oo nga pala. Sorry, stepfather. Don't worry next time I will tell you so you don't have to wait."

Hinarap niya si Dave. "Sige na, Dave umuwi ka na. Salamat ulit."

"Bye, Kylie. Sige, Rome, una na ako," paalam nito bago ito sumakay ng sasakyan at minaniobra iyon paalis sa lugar na iyon.

"Next time? There's no next time," anito nang tuluyang makaalis si Dave.

Tinaasan niya ito ng kilay. "At bakit?"

"Dahil minorde edad ka pa lang at habang nasa puder kita ako ang masusunod."

"Okay," aniya na nilagpasan na ito.

"Don't turn back on me while I'm still talking to you!" sigaw nito sa kanya.

Napahinto siya sa paghakbang at marahan na pumihit paharap kay Rome. "Ano bang kinakagalit mo?"

"Talaga bang tinatanong mo ko niyan? Hindi ba obvious kung bakit ako nagagalit?"

"Nagagalit ka dahil kasama ko si Dave o dahil gabi na ako umuwi?"

"Both. Sinabihan na kita na lumayo ka sa kanya pero hindi mo sinusunod ang mga sinabi ko!"

Nakuyom niya ang kamao. "Wag mo kong sigawan." Ang pinakaayaw pa naman niya ay iyong sinisigawan siya.

"Sisigawan kita kapag gusto ko! At dahil nasa pamamahay kita!"

"I hate you!" sigaw niya rito tsaka tumakbo paakyat sa kwarto niya at pagkatapos ay ini-lock niya ang pinto.

Padapa niyang ibinagsak ang katawan sa ibabaw ng kama at doon hinayaang tumulonang mga luha niya. Ang inis na nararamdaman niya ay lalong nadagdagan.