BAD FRIEND 7

1280 Words

ห้าง ZONE “ซิน..” เสือเอ่ยเรียกซินจากด้านหลัง “หืม?” ซินหันกลับมาหาเสือ แชะ! เสียงกดชัตเตอร์ดังขึ้น “กินอะไรดี? ..” เสือเอ่ยถามซินอีกครั้งระหว่างเดินอยู่ ในมือก็ถือดูรูปที่ถ่ายเมื่อครู่ เขายกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนเอ่ยออกมาเบาๆ คนเดียว “..น่ารัก” “เสือ! ทำอะไรเนี่ย? ไหนเอามาดูเลย จะถ่ายก็บอกกันดีๆ สิ เราจะได้ทำหน้าให้มันดีกว่านี้..” ซินหน้ามุ่ยเอ่ยขึ้นกับเสือ เธอรีบเดินเข้ามาหยิบมือถือยกขึ้นดู “..อะไรอ่า..ถ่ายก็ไม่ชัดไม่สวยเลย” Line! เสียงไลน์มือถือดังขึ้น “เอามือถือมา” เสือชักสีหน้านิ่งทันที เขาแบมือแล้วเอ่ยกับหญิงสาว ซินไม่ได้เอ่ยอะไร เธอล้วงหยิบมือถือ แล้วยื่นมันส่งให้กับเสือด้วยท่าทีเฉยๆ เพราะเสือชอบดูมือถือของเธอบ่อยจนเธอชินกับการกระทำเขาไปเสียแล้ว เสือรับมือถือจากซิน เขายกยิ้มขึ้นเล็กน้อย กดเล่นมันอยู่สักพัก ก่อนส่งคืนให้ซิน พลางยกมือขึ้นโอบคอของซิน แล้วพาเธอเดินไปยังร้านอาหารทันที อย่างอารมณ์ดี “กินชาบูละกัน มึงชอบหนิ” เสือเอ่ยขึ้น ก่อนบังคับร่างของซินที่โอบคออยู่ให้เดินตามเขา ‘พูดเอง เออเอง ก็ได้เหรอ..’ ซินพลางคิดอยู่ในใจ เธอรู้ว่าเธอชอบกินชาบู แต่มีอย่างที่ไหนที่เจ้าตัวพูดเองเออเอง เอาแต่ใจชะมัด แต่อย่างน้อย เธอก็รู้สึกดีนะที่เสือจำได้ว่าเธอชอบกินอะไร เสือตอนนี้ดูอบอุ่นเหมือนตอนก่อนไม่มีผิด :) ระหว่างรอพนักงานมาเสิร์ฟ ซินนั่งเล่นมือถือของเธออยู่ เธอกดเข้ามาดูไอจีของตัวเองเพราะมีการแจ้งเตือนเด้งขึ้นมา SINS : น่ารัก? #S Windy : เหม็นความรักค่ะชะนี! QQ11 : น่ารักที่สุดนางฟ้าของคิว>.< Tebee : น่ารักมากซิน FAIFAI : ไม่ชวนเลยอะ : ( ซินถึงกับลอบยิ้มขึ้น เหลือบมองคนตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ เธอไม่คิดว่าเสือ จะแอบเอารูปของเธอมาลงแบบนี้ เพราะเสือนอกจากเขาชอบแสดงด้านอารมณ์หงุดหงิด ดิบเถื่อนแล้ว เขามักไม่ค่อยแสดงโมเมนต์ๆ อะไรแบบนี้ออกมาสักเท่าไหร่ จนเธอเคยคิดว่าคนอย่างเสือ นั่นไร้หัวใจ.. ผู้ชายอะไร? ปากร้ายและเอาแต่ใจที่สุด ยิ่งคิดเธอก็หุบยิ้มไม่ได้เลย “เป็นอะไร? ยิ้มปากจะฉีกอยู่ละ” จนเสือเห็นท่าทางของซินดูผิดสังเกต เขาจึงเอ่ยถามเธอขึ้น “เปล่า..ก็แค่มีความสุข” “หืม? จำเป็นที่มึงต้องนั่งยิ้มเหมือนคนบ้าป้ะ” “เชอะ! ใครบ้า เสือนั่นละ..ลงรูปไม่บอกเราสักคำ” ซินเอ่ยขึ้นกับเสือ เธอปากยู่ใส่ชายหนุ่ม จนเสือเห็นแล้ว อดหมั่นไส้ไม่ได้ เขาเอื้อมมือบิดปากบางเบาๆ อย่างมันเขี้ยว “โอ้ย! เจ็บนะเสือ!” “หึ! สม! เดี๋ยวไปเข้าห้องน้ำก่อน นั่งรอตรงนี้ ห้ามยิ้ม ห้ามคุย ห้ามมองตัวผู้ เข้าใจไหม?” เสือยกยิ้มขึ้นมุมปาก เขาชี้นิ้วเชิงสั่งซินว่าห้ามทำเด็ดขาด “เฮ้อ..รู้แล้ว พูดเป็นพันครั้ง จนท่องตามได้หมดละ” ซินถึงกับกรอกตามองบน ให้กับความขี้หวงของผู้ชายตรงหน้าเธอ เขาสั่งห้ามเธอแบบนี้ทุกครั้งเวลาที่อยู่ด้วยกันข้างนอก จนเธอนั้นท่องจำได้ขึ้นใจ เมื่อเสือเดินออกไป ซินนั่งกินขนมหวานต่อตามเดิม มืออีกข้างพลางเล่นมือถือไปด้วย อย่างอารมณ์ดี เพราะวันนี้เสือดูอ่อนโยนกับเธอมาก และเธอเองชอบเวลานี้ที่สุด ^__^ Line! Line! เสียงไลน์ดังขึ้น ร่างบางชะงัก เธอเหลือบไปเห็นมือถืออีกเครื่อง ก็พบกับมือถือของเสือที่วางเอาไว้อยู่บนโต๊ะ “ลืมไว้เเหรอ? ..” ซินเอื้อมหยิบมือถือขอเสือ เธอกดเข้าดู ก่อนคิ้วบางถึงกับขมวดเข้าหากันเมื่อเธอเห็นข้อความที่ขึ้นแสดงบนหน้าจอ FAsai : คิดถึงพี่เสือจังเลย FAsai : เราจะ...กันอีกไหมน๊าาาาา กึก.. “...” ร่างบางชะงักนิ่ง ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ ซินวางมือถือของเสือไว้ตามเดิม หัวใจดวงน้อยเต้นแรงปวดหน่วงขึ้นมาทันที เธอมีคำถามอยู่ในใจมากมาย ว่าผู้หญิงที่ส่งข้อความมานั้นคือใคร? แล้วข้อความที่เธอส่งมามันหมายความว่าอะไร? “อึก..” ซินกลั้นน้ำตาเอาไว้ สายตาเหลือบมองไปข้างหน้าเห็นว่าเสือเดินกลับมาพอดี ก่อนที่เธอจะทำสีหน้าให้เป็นปกติ “อิ่มยัง กูไปเช็คบิลมาละ กลับเลยไหม?” “อืม” ซินเอ่ยตอบเธอไม่มองหน้าเสือแต่อย่างใด ก่อนจะดันตัวลุกขึ้นแล้วเดินออกจากร้าน เสือได้มองซินที่หญิงสาว มีท่าทีเปลี่ยนไปก่อนคว้ามือถือขึ้นมาตัวเอง หยิบยัดเข้ากระเป๋ากางเกง แล้วเดินตามเธอออกไปทันที ทั้งคู่เดินออกมาจากร้านชาบู เตรียมตัวกลับจะคอนโด แต่มีเสียงเรียกจากได้ทางด้านหลังดังขึ้น “ซิน!” ซินกับเสือต่างพากันหันกลับไปมองดู ก็พบกับร่างระหงของหญิงสาวอีกคน “ซิน..ซินใช่ไหม?” เธอเดินเข้ามา พร้อมกับยกยิ้มขึ้นเอ่ยถามอีกครั้ง “เฮ้ย! เจน..เจนจริงๆ ด้วย กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่? คิดถึงจังเลย” ซินเมื่อเห็นหญิงสาว คนที่เธอรู้จักดี เธอยกยิ้มออกมาอย่างดีใจ ก่อนเดินไปโอบกอดเพื่อนสาวของเธอที่ไม่ได้เจอกันนานนับหลายปี “งื้อ..ขี้อ้อนเหมือนเดิมเลยนะ.. ฉันกลับมาได้หลายเดือนแล้ว รอให้อะไรหลายๆ อย่างลงตัวก่อน แล้วย้ายหน่วยกิตมาลงเรียนที่ไทยน่ะ” “เฮ้ยจริงดิ! แล้วมาเรียนต่อที่มอไหนอ่า?” “มหาวิทยาลัย H น่ะ” “เฮ้ย! จริงอ่อ? เรียนที่เดียวกันเลย อย่างนี้ก็ดีดิจะได้กอดให้หายคิดถึง” ซินกอดเจนแน่นมเอ่ยขึ้นกับเพื่อนสาวด้วยน้ำเสียงออดอ้อน “จะกลับยัง?” แต่ไม่นานเสียงทุ้มก็เอ่ยดังขึ้น เสือที่ยืนอยู่นาน เริ่มจะไม่ค่อยสบอามรณ์เท่าไหร่ เพราะเขาไม่ชอบยืนอยู่กับที่นานๆ “เอ่อ..เสือ นี่เจน..เพื่อนสนิทซินเอง” ซินกันไปหาเสือ เธอแนะนำเจนให้เสือนั้นรู้จัก ก่อนหันกลับมาแนะนำเสือให้เจนได้รู้จักเช่นกัน “ยินดี..ที่ได้รู้จักนะเสือ” :) “อืม” เจนส่งยิ้มหวานให้กับชายหนุ่มอย่างเป็นมิตร แต่กลับถูกชายหนุ่มเมินใส่ แถมยังตอบกลับเธอด้วยเพียงประโยคสั้นๆ จนทำให้ซินถึงกับทำตัวไม่ถูก เธอจึงเอ่ยขึ้นกับเจนอีกครั้ง “เอ่อ..แกเอามือถือมา...อะ นี่เบอร์โทรกับไอดีไลน์ ยังไงไว้ไลน์มาคุยกัน เดี๋ยววันนี้ขอตัวกลับก่อนนะ โคตรง่วงเลย อยากกลับไปนอนกอดไอ้เน่าที่ห้องแล้วอ่า” ซินส่งยืนมือถือคืนให้กับเจน หลังจากที่เธอรับจากหญิงสาวมากดพิมพ์แอดไลน์ “นี่แก ยังติดไอ้เน่าอยู่อีกเหรอยัยขี้เซา..” “ติดเหมือนเดิมแหละ แฮะๆ " “ฮ่าๆ งั้นไว้เจอกันวันหลังนะยัยบื้อ!” เจนลั่นขำออกมาก่อนเอ่ยแซวซิน “อืม เจอกันนะ” ซินยกมือขึ้นโบกลาเพื่อนสาว “อืม..เราไปก่อนนะเสือ ไว้เจอกัน” เธอพยักหน้าเบาๆ ให้กับซิน ก่อนหันไปหาชายหนุ่มแล้วเอ่ยขึ้นกับเขา ก่อนจะเดินแยกออกไปอีกทางทันที

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more