BAD FRIEND เพื่อนเลว NC20+

“ไปไหนมา? ..” เสียงทุ้มร่างสูงที่นั่งรอร่างบางอยู่ที่โซฟานานนับสองชั่วโมง เอ่ยขึ้นมาอย่างเยือกเยียบ สายตาจ้องมองไปร่างบางที่หน้าประตูห้องอย่างไม่ละสายตา “กลับไปบ้านมา” ซินเอ่ยพูดกับชายหนุ่มตรงหน้าเธอด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “มึงแน่ใจ? ..” เสือเอ่ยขึ้นพร้อมก้าวสามขุมเข้าหาหญิงสาว สายตาราวดั่งคนโรคจิตไม่มีผิด.. หมับ! “เอ่อ..เสือ โอ้ย!” แต่ซินยังไม่ทันได้เอื้อนเอ่ยอธิบาย เธอก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เมื่อร่างสูงเดินเข้ามาจิกเข้ากุมผมท้ายทอยของเธออย่างแรง ทั้งที่เธอยังไม่ทันได้ปริปากพูด.. “กูบอกมึงแล้วใช่ไหม!? ว่าไปไหนให้บอกกู!” ซินมองผู้ชายตรงหน้าด้วยความหวาดกลัว เขาทำแบบนี้กับเธออีกแล้ว เขาที่เคยเป็นเพื่อนที่แสนดีกับเธอแต่ตอนนี้ ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอกับไม่ใช่.. “ซินขอโทษนะเสือ ซินแค่ไปเอาของกับแม่มา ซินโทรหาเสือแล้วแต่โทรไม่ติด” ซินเอ่ยอธิบายเหตุผลด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เธอพยายามกุมมือหนาที่จับกุมผมเธอเอาไว้แน่น พรึ่บ! “โอ้ย!” ร่างบางฟุบลงกับพื้นอย่างแรง จนซินร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด “ถ้ากูรู้ว่ามึงออกไปหามัน กูจะฆ่าทั้งมันทั้งมึง!” เสือตะคอกใส่ร่างบางเสียงดัง จนเธอสะดุ้งกระเถิบตัวหนีไปนั่งข้างประตูด้วยความหวาดกลัว “เข้าใจไหม?! " “ขะ..เข้าใจแล้ว” ซินเอ่ยออกไปทั้งน้ำตา “ดี..เพราะถ้ามึงไม่เข้าใจ มึงจะได้รู้ว่าความเจ็บปวดก่อนตายมันเป็นยังไง!” เสือพูดกับซิน เขามองร่างบางที่นั่งกอดเข่าหน้าประตูด้วยสายตาเยือกเยียบ เดินเลี่ยงไปยังริมระเบียงหยิบมวลบุหรี่ออกมาสูบ ให้ตัวเองนั่นผ่อนคลายเพื่อระงับอารมณ์คุกรุ่น ย้อน 3เดือนก่อน.. CONDO SUEA “เสือเมามากแล้วนะ” ซินประคองชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนชายคนสนิทขึ้นคอนโด เธอพาเขาเดินเข้าไปภายในห้อง ก่อนพาร่างสูงวางลงบนโซฟาหรู “เฮ้อ! หนักชะมัด.." “มึงจะคบกับมันใช่ไหม? ..” เสือเอ่ยออกมาเหมือนคนไร้สติ เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไป “ใคร? ..” ซินมองหน้าคนเมาอย่างงุนงง “ก็ไอ้เหี้ยรุ่นพี่คนนั้นไง!” เสือตวาดใส่ซินดังลั่น เขากระชากร่างบางเข้าหาตัวอย่างแรง จนข้อมือของเธอบวมช้ำไปหมด “พี่คินน่ะเหรอ? โอ้ย!” “อย่าเอ่ยชื่อมันให้กูได้ยิน” เสือยิ่งโมโหเมื่อซินเอ่ยชื่อรุ่นพี่ที่มาจีบเธอและพึ่งขอเธอเป็นแฟนเมื่อช่วงกลางวันที่มหาวิทยาลัย เป็นเพราะเรื่องนี้ที่เป็นสาเหตุทำให้เขาต้องดื่มอย่างหนัก ยิ่งคิดเสือก็ยิ่งเพิ่มแรงบีบเพิ่มขึ้นจนหญิงเบ้หน้าไปด้วยความเจ็บปวด “เราเป็นเพื่อนกันนะเสือ..ปล่อยเราก่อนเราเจ็บนะ อึก!” เสือเอื้อมมือขึ้นบีบลำคอขาวแน่น เขาเอ่ยขึ้นด้วยเสียงกดต่ำ สายตายากที่จะคาดเดาได้ ก่อนเลื่อนใบหน้าเข้าหาร่างบาง “ถ้ากูไม่ได้ ใครก็อย่าหวัง.." เสียงกระซิบเอ่ยขึ้นอย่างเลือดเย็น ซินไม่มีแม้แต่คำพูดใดๆ เธอได้แต่ยืนนิ่ง เสียใจกับการกระทำของชายหนุ่ม ไม่นานร่างของเธอถูกกระชากให้เข้าไปห้องนอนของเขา ตุบ! “อึก!” ซินนิ่วหน้าออกมาด้วยความจุกท้องน้อย เธอร้องออกมาไม่มีเสียง แคว่ก! แคว่ก! เสือขึ้นคร่อมร่างบางทันที เขาไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายได้รุกหนี มือหนากระชากชุดของเธอจนขาดวิ่น คว้าข้อมือของเธอยกขึ้นเหนือหัว มืออีกข้างจัดการเสื้อผ้าของเธอกับเขาออกจนหมด “ยะ..อย่านะเสือ อย่าทำ” “แล้วไง?” เสือเอ่ยออกมาโดยไม่สนใจใต้ร่างเลยสักนิด กริก..เสือปลดหัวเข็มขัดออก เขาดึงมันออกมาจากขอบกางเกง ก่อนใช้มันมัดข้อมือของซินเอาไว้แน่น “โอ้ย! เราเจ็บนะ! " ซินสะอื้นเอ่ยทั้งน้ำตา เธอส่ายหน้าร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวดเมื่อรู้ชะตากรรมว่าเธอกำลังจะเจอกับอะไร “หึ!” เสือจ้องมองใบหน้าของซินด้วยแววตาหลงใหล เพราะเขารักเธอ อยากเป็นเจ้าของเธอตั้งแต่แรกเห็น วันนี้เขาไม่มีวันปล่อยโอกาสครั้งนี้ไปเป็นอันขาด! รอยยิ้มร้ายเหยียดขึ้น เขาเอื้อมมือขึ้นปิดปากของซินไว้ ก่อนพยายามยัดเยียดตัวตนเข้าใส่ร่องรักของเธอ สวบ..ปึก! “อื้อ!” ดวงตาใสเบิกกว้าง ซินกรีดร้องอยู่ในลำคออย่างเจ็บปวด น้ำตาไหลซึมออกมาเมื่อถูกรุกล้ำเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัว ความบริสุทธิ์ของเธอที่รักษามา.. ได้พังทลายลงเพราะเพื่อนสนิทอย่างเขา เพื่อนที่แสนดี..เพื่อนที่คอยอยู่เคียงข้างเธอมาตลอด ถึงเขาจะพูดจาหยาบคาย นิสัยดิบเถื่อน แต่เขาก็ดูแลปกป้องเธอมาตลอด ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งสะอื้นร้องไห้อย่างหนัก เธอมองคนตรงหน้าด้วยความผิดหวัง เพื่อนชายของเธอทำไมถึงทำกับเธอแบบนี้ รักเธอเหรอ? รักแล้วทำไมไม่พูดกับเธอตรงๆ ละ มาทำแบบนี้กับเธอทำไม.. นับต่อจากนี้ไป..เธอคือของเขา ของเขาแค่คนเดียวเท่านั้น! “จำไว้นะซิน..ว่ามึงคือของกู” เสือก้มลงจูบปากร่างบางอย่างดูดดื่ม ถึงแม้ซินจะปิดปากเงียบ เขาก็ไม่สน ก่อนไล่ลงมาขบเม้มซอกคอขาว ไหล่บางของเธออย่างหื่นกระหาย จนซอกคอขาวช้ำขึ้นเป็นจ้ำสีแดงบ้างและม่วงบ้างจนน่ากลัว ซินได้แต่นอนเม้มริมฝีปากเอาไว้แน่น น้ำตาแห่งความเสียใจไหลรินออกมาอย่างไม่ขาดสาย เธอได้แต่นอนนิ่งให้ผู้ชายตรงหน้าย่ำยีจนพอใจ จนกระทั่งทุกอย่างดับวูบลง.. วันต่อมา 08.30 น. “อึก ฮึก..” เสียงสะอื้นดังเล็ดลอดดังขึ้น เธอนอนนิ่งอยู่บนเตียงนอนโดยมีแขนแกร่งรั้งตัวเธอเอาไว้ “จะร้องเหี้ยไรนักหนาวะ? " เสือตวาดเสียงดังลั่นห้องอย่างหัวเสีย เมื่อเขาเห็นซินนอนร้องไห้มานานนับชั่วโมงตั้งแต่ที่เธอตื่น “ฮึก ฮือ..” ซินได้ยินก็ยิ่งร้องไห้ เธอพยายามลุกขึ้นจากเตียง แต่ก็ถูกชายหนุ่มคว้าแขนกระชากเข้าหาตัวอย่างแรง หมับ! “โอ้ย!” “มึงจะลองดีกับกูใช่ไหมซิน..เงียบทำไม!” “ปล่อย! เราจะกลับห้องแล้ว” “กูไม่ให้กลับ! ..มึงต้องอยู่กับกู!” “เสือ..พอเถอะ แค่นี้เสือยังไม่พออีกเหรอ? เสือทำแบบนี้กับเราทำไม?” ซินเอ่ยถามเสือทั้งน้ำตา ความเสียใจครั้งนี้มันยากที่จะทำให้เธอลืมมันลงได้ “หึ! พอเหรอ? .." เสือสบถขำขึ้น เขาเอียงคอเล็กน้อยเอ่ยถามซินด้วยน้ำเสียงเย้ยยัน ก่อนเอ่ยขึ้นอีกครั้ง “..กูจะบอกอะไรให้นะซิน กูไม่มีวันพอ ของๆ กู ใครหน้าไหนกูก็ไม่ให้!”