BAD FRIEND 3

1271 Words

เวลาต่อมา ร่างสูงโปร่งของผู้ชายมาดเซอร์ ใบหน้าหล่อเหลาสไตล์เกาหลี ตามแขนแกร่งมีลวดลายสักจาลึกไว้อย่างสวยงาม ใครเห็นก็ต่างพากันหลงใหลและอยากเข้าหา เขายกมวลสูบบุหรี่ ยืนพิงรถหรูคู่ใจของตัวเองอย่างสบายใจ จนเสียงเรียกชื่อของตัวเองดังขึ้นทำให้เขาเงยหน้าขึ้นดูมองผู้หญิงตรงหน้าที่รู้จักดี ก่อนเหยียดยิ้มขึ้นมุมปากเล็กน้อย “เสือ” ฝ้ายเดินเข้ามาหาร่างสูง เธอยืนหยุดอยู่ตรงหน้าเขา ฉีกยิ้มหวานให้กับชายหนุ่ม “ว่าไง..ฝ้าย” “มารับซินเหรอ?” ฝ้ายเอ่ยถามเสือ แววตาเธอจ้องมองเสืออย่างไม่ละสายตา “อืม..” เสือตอบกลับด้วยน้ำเสียงห้วนๆ จนสีหน้าของฝ้ายถึงกับเสียลงเล็กน้อย “แหม..เสือหนิเย็นชาเหมือนเดิมเลยนะ ไม่เหมือนตอน..” ฝ้ายกำลังเอ่ยขึ้นกับเสืออีกครั้ง ด้วยท่าทีเขินอายแต่แล้วเธอก็ต้องหยุดการกระทำลง เมื่อเสียงที่ดังลั่นมาจากทางด้านหลัง “ไอ้เสือ! ทำไมวันนี้มึงไม่เข้าเรียน แล้วพวกมันหายหัวไปไหนกันหมด กูขอให้พวกมึงสอบตกกันให้หมดเลยคอยดูสิ” เสียงวินดี้ดังลั่นทั่วลานหน้าคณะ นักศึกษาที่เดินไปเดินมาจึงหันมามองให้ความสนใจกันเป็นตาเดียว “เมื่อคืนหนักไปหน่อย พวกแม่ง..ก็เลยไม่ไหว” เสือเอ่ยตอบ พลางยักไหล่ใส่อย่างสนใจอะไร “อ่อ..” วินดี้พยักหน้ารับ ก่อนเขาเสมองมาทางฝ้ายที่ยืนอยู่ “..เอ้า! แล้วไหนมึงบอกมีธุระ รีบกลับไงอีชะนีฝ้าย” “กูกำลังกลับ เดินมาเจอเสือมันพอดีไง เลยหยุดทักคุยกับเพื่อน..ไม่ได้เลย?” ฝ้ายจึงตอบกลับไป โดยไม่มองวินดี้แม้แต่น้อยแต่สายตามององเธอกลับเหลือบมองเพื่อนสาวอีกคน “งั้นกูกลับก่อนนะพวกมึง” ซินที่เงียบอยู่นาน เธอเอ่ยแทรกขึ้นมา ก่อนเธอเดินไปขึ้นรถของเสือทันที “ไปละ..ไว้เจอกันนะเว้ยมาวิน” เสือกล่าวลากับทั้งสองคน เขายักคิ้วใส่วินดี้อย่างอารมณ์ดี “อร๊าย! ไอ้เสือ! ไอ้เพื่อนเวร มาวินบ้านมึงสิ..” วินดี้กรีดร้องด่าเสือลั่นลาน ด้วยท่าทีฮึดฮัด ที่เอาชื่อจริงของเขามาล้อ ทั้งที่บอกไว้แล้วว่าให้เรียกวินดี้! เดี๋ยวก็จับทำสามีซะเหรอก! เวลาต่อมา CONDO S ซินกับเสือกลับมาถึงคอนโด ทั้งสองคนเดินเข้าห้องอย่างไม่มีใครปริปากออกมาแม้แต่คำเดียว ตลอดทางที่อยู่บนรถ เสือเองก็เห็นซินนั่งเงียบจนผิดปกติ เขาจึงเป็นฝ่ายเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าก่อน “มึงเป็นอะไร?” เสือยืนเท้าสะเอว สายตาจ้องมองซินอย่างเอาเรื่อง “เปล่า..” ซินตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่เธอไม่แม้แต่จะมองเสือเลยด้วยซ้ำ “พูดแล้วมองหน้ากูด้วย อย่าให้กูโมโหนะซิน” เสือเอ่ยขึ้นด้วยอารมณ์หงุดหงิด อารมณ์เริ่มคุกรุ่นขึ้น วันนี้อุตส่าห์อารมณ์ดีๆ กลับมาแล้วแท้ๆ ซินหลับตาลง เธอลอบถอนหายใจออกมา ก่อนลืมตาขึ้นเงยมองผู้ชายตรงหน้าของเธอ อย่างหาคำตอบ “แล้วเสือหายไปไหนมา? ซินโทรหาเสือก็ไม่รับ” เธอเอ่ยถามเขาออกไปด้วยน้ำเสียงเรียบแต่ในใจเจ็บปวดกับการกระทำของเขามาก “ไปผับ..เมาแล้วนอนกับเพื่อน..” เสือเสมองไปทางอื่นก่อนเอ่ยตอบซินอย่างหน้าตาเฉย “..มือถือกูปิดเสียงเลยไม่ได้ยินชัดนะ” “เหอะ” ซินถึงกับกรอกตาบน แล้วสบถขึ้นอย่างเย้ยยันตัวเองเมื่อได้ยินคำตอบของอีกฝ่ายที่ตอบกลับมาแบบขอไปที โดยไม่นึกสนใจความรู้สึกเธอเลยสักนิด “ถ้าเราหายไปบ้าง เสืออย่ามาว่าเราก็แล้วกัน” หมับ! “อึก..” ซินเอ่ยจบประโยค ก็ถูกเสือกระชากข้อมืออย่างแรง เธอได้แต่กัดฟันอดทนความเจ็บปวดเอาไว้ “มึงจะพูดอะไร? มึงคิดดีแล้วเหรอซิน” “...” ซินได้ยินเสือเอ่ยถาม เธอกลับเงียบลง เธอไม่อยากพูดกับคนข้างหน้าเธออีกแล้ว เธอเองก็มีความรู้สึกเหมือนกัน ถึงเธอพูดออกไปตอนนี้มีแต่จะทะเลาะกัน แล้วไม่พ้นทีเธอนั้นต้องฝ่ายเจ็บตัวอยู่คนเดียว “เงียบทำเหี้ยอะไร! ตอบกู!” เสือโมโหตะคอกใส่ซินดังลั่นห้อง เขาบีบข้อมือบางอย่างรุนแรงจนเธอนิ่วหน้าออกมาด้วยความเจ็บ “เราเจ็บนะเสือ..” ซินเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ น้ำตาเอ่อล้น เธอเบื่อกับสิ่งที่เป็นอยู่ อยู่ตรงหน้ามาก มันเป็นอย่างนี้มาสามเดือนแล้ว ที่เขาคอยบังคับเธอทุกๆ อย่าง ใช้กำลังกับเธอ ทั้งๆ ที่เราก็เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน เขาน่าจะเห็นใจเธอบ้าง แต่ไม่เลย.. เขากลับไม่ไยดีเธอเลยสักนิด พรึ่บ! “โอ้ย!” เสือเหวี่ยงร่างบางลงยังพื้นอย่างไม่ออมแรง เขาเดินไปคว้ากุญแจรถและเตรียมตัวเดินออกจากห้อง “เจ็บสิดี มึงจะได้จำไงซิน..” เสือปรายตามองร่างบางด้วยสายตาคุกรุ่น เดินออกไปทันที “..วันนี้กูไม่กลับ แล้วมึงไม่ต้องเสือกออกไปไหนละ” ปัง! เสียงปิดประตูดังลั่น พอเสือพูดจบเขาก็เดินออกไปทันที เสียงประตูดังลั่น ทำให้ร่างบางถึงกับสะดุ้งอย่างหวาดกลัว “ฮึก! ฮือ..” ซินปล่อยสะอื้นออกมาจนตัวโยนหลังจากที่เสือเดินออกไป เธอได้แต่ทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมาของเธอกับเขา พร้อมกับร้องไห้จนฟุบหลับลงไปกับพื้น 23.00น ซินตื่นขึ้นมาด้วยอาการวิงเวียน ดวงตาบวมช้ำผ่านจากการร้องไห้อย่างหนัก เธอลุกขึ้นเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนชำระล้างร่างกาย แล้วเตรียมตัวออกมาทำรายงานของเธอต่อให้เสร็จเพราะเธอเผลอหลับไปนานหลายชั่วโมง Line! Line! เสียงการแจ้งเตือนดังขึ้น Windy : อีซินทำไร? Windy : ออกไปเที่ยวกันมึง นะๆๆ SINS : ทำรายงานอยู่ มึงไปชวนฝ้ายเถอะ Windy : โอ้ย! ไว้ค่อยทำกูชวนชะนีแล้ว มันบอกไม่ว่างมีนัดกับผู้ SINS : แต่กูออกไม่ได้ไงมึง เข้าใจกูนะ Windy : เบื่อชะนีกลัวผัว! มึงหัดแข็งข้อกับมันบ้างนะชะนี เดี๋ยวไอ้เสือมันจะได้ใจ SINS : เออ กูไม่อยากมีปัญหาไง มึงก็รู้ เดี๋ยวกูทำรายงานต่อก่อน ครั้งหน้าสัญญาจะไปกับมึงให้ได้นะเพื่อนรัก Windy : เออๆ อย่าคิดมากนะมึง ซินนั่งพักสายตาอยู่พักหลังจากที่แชทคุยกับวินดี้ เธอจึงกดเข้าไปดูรายการแอพพลิเคชั่นต่างๆ -i********:- FAIFAI : คนนี้อะจริงจัง ใจพังเราก็ยอม Windy : @FAIFAI @SINS แรดเนอะ ติดผู้! FAIFAI : @Windy คนมันรักอะนะ อิอิ QQ11 : อูยย! มารักกันๆ FAIFAI : @QQ11 ยุ่ง! ซินเลือกที่จะปิดหน้าจอมือถือลง เธอก้มหน้าทำรายงานของเธอต่อจนกระทั่งเวลาล่วงเลยมาถึงตีสอง ก่อนจะลุกเข้าห้องนอนของตัวเอง เธอนอนไม่หลับ สายตามองบนเพดานขาวด้วยความรู้สึกที่ว่างเปล่า เธอคิดดีแล้วเหรอ? ที่อยู่แบบนี้ เธอคิดถูกแล้วใช่ไหม? ที่เลือกทำตามหัวใจของตัวเอง แล้วเธอจะทนอยู่แบบนี้ไปได้อีกนานแค่ไหนกัน..

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more