BAD FRIEND 2

851 Words

มหาวิทยาลัย H “ซิน..” เสียงเอ่ยเรียกหญิงสาวที่นั่งเหม่อลอยมองออกไปนอกหน้าต่างห้องเรียน เธอกำลังตกอยู่ในห้วงความคิดของตัวเอง “อีซิน!” วินดี้ร่างชายใจหญิงถึงกับเอ่ยเรียกเพื่อนสาวขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะยกมือขึ้นเท้าคางมองเพื่อนของตัวเอง “อะไร? ..” ซินหันกลับมาหาวินดี้ สายตาเหม่อลอยเปลี่ยนเป็นเศร้าหมอง เอ่ยขึ้นกับเพื่อนอย่างแผ่วเบา “มึงเป็นอะไร? ..อาการมันยังไงไหนบอกกูมาสิ..” วินดี้เอ่ยถามซินด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง แต่ในใจเป็นห่วงเพื่อนรักอยู่มาก ก่อนจะตั้งคำถามเอ่ยถามซินออกไปอีกครั้ง “..เรื่องใคร? ไอ้เสือ?” “เปล่า.. ไม่มีอะไรเหรอก เออ..วินดี้วันนี้ไปดูหนังกันไหม?” ซินพลางส่ายหน้าเบาๆ รีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที เธอฝืนยกยิ้มขึ้นเอ่ยชวนวินดี้ออกไป “ไปได้?” วินดี้เลิกคิ้วสูงถาม “อื้ม! ได้ดิ” ซินพยักหน้าตอบกลับ “แล้วไอ้เสือละ? เดี๋ยวก็มาอาละวาดใส่กู กูไม่เอาด้วยคนนะมึง” วินดี้ยกมือขึ้นทาบอก เขาทำท่าทางขยาดต่อหน้าซินเพราะเขารู้นิสัยของเสือดี ว่าบ้าแค่ไหน ถึงแม้ว่าเพื่อนในกลุ่มจะไม่มีใครเอ่ยว่าทั้งสองคนนั้นคบกันแต่การกระทำของทั้งคู่ก็บ่งบอกได้ดีว่ามันคืออะไร ไม่นานเสียงใสก็เอ่ยขึ้น ร่างระหงของหญิงสาวเดินเข้ามาทางซินกับวินดี้ “สองคนนี้คุยอะไรกันอะ?” ฝ้ายเอ่ยถามเพื่อนของเธอทั้งสองคน พร้อมกับทิ้งตัวลงนั่งข้างกายของซิน “เสือก!” วินดี้เชิดหน้าใส่ก่อนจะเอ่ยออกไป “อีวินดี้!” ฝ้ายชักสีหน้ามุ่ยขึ้นมาทันที ก่อนหันกลับมายกมือถือขึ้นมาเล่นอย่างอารมณ์ดี “คุยกับผู้เหรอ..ใครอะ?” “เสือก!” ฝ้ายหันกลับหาวินดี้ เธอย้อนคำของวินดี้ยกยิ้มใส่เชิดหน้าไปทางอื่นแทน “เอ้าอีนี่! ..” วินดี้ถึงกับเบ้ปากใส่ เจ้าตัวหันไปถามซินที่นั่งเงียบอยู่ เอ่ยถามออกไปด้วยความสงสัย “..เออ ซินแล้ววันนี้ไอ้เสือมันไม่มาเรียนเเหรอ?” “เมื่อคืนคงหนักแหละ..” แต่ซินไม่ได้ตอบคำถามของวินดี้แต่อย่างใด แต่กลับเป็นฝ้ายที่อยู่ๆ เธอก็เอ่ยขึ้นมา ทำซินกับวินดี้ก็หันมามองหน้าเธอกันเป็นตาเดียว “เอ่อ..ก็มึงไม่ได้ดูในไลน์กลุ่มเหรอ ว่าพวกมันไปเที่ยวผับกัน ไอ้คิวยังลงรูปในไอจีอยู่เลย มึงดูดิ..” ฝ้ายอึกอักเล็กน้อย เธอยกมือถือขึ้นโชว์บนหน้าจอให้ซินกับวินดี้ดู QQ11 : บอกมาคืนนี้อยากได้กี่ครั้ง? “ทำไมกูไม่เห็นวะ? อ่อ! เมื่อคืนกูดูซีรีย์เลยลืมดูไลน์กลุ่ม แล้วมึงอะซินไอ้เสือไม่ได้บอกเหรอ?” วินดี้เอ่ยขึ้นหลังจากที่ดูภาพจากมือถือของฝ้าย แล้วก็อีกเช่นเคยที่เขาหันไปถามเพื่อนสาว กึก.. “มีปัญหานิดหน่อยนะ แล้วเสือก็ไม่ได้กลับห้อง” ซินชะงักกับคำถามของวินดี้ ก่อนเธอเอ่ยตอบกลับด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “เอ้า! แล้วเสือมันไปนอนที่ไหนอ่า? ..” ฝ้ายดวงตาใสเบิกกว้างเอ่ยถามซินออกไปทันที เธอจ้องมองเพื่อนสาวยังรอคอยคำตอบ “ไม่รู้..โทรไปก็ไม่รับ” ซินก้มหน้าลงพร้อมกับเอ่ยตอบฝ้าย ฝ่ามือกุมเข้าหากันแน่น เพราะสิ่งที่เสือทำอยู่ ใช่ว่าเธอไม่คิด.. “ไม่เป็นไรนะมึง..มันอารมณ์ดี เดี๋ยวก็กลับมาเองแหละ” วินดี้เอ่ยปลอบใจซินที่นั่งหน้าตาเศร้าหมองจนเขาเห็นได้ชัด “อืม..” ซินพยักหน้ารับหันมองวินดี้ เธอยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย ก่อนเสียงมือถือของเธอจะดังขึ้น Line! Line! เสียงการแจ้งเตือนไลน์ดังขึ้น S : อยู่ไหนซิน? S : ตอบดิ! S : ซินกูถามว่าอยู่ไหน! SINS : มหาลัย มาเรียน S : เดี๋ยวกูไปรับ SINS : อืม “เฮ้อ..” ซินลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ เธอกดปิดหน้าจอดับสนิท พลางส่ายหน้ากับความเอาแต่ใจของชายหนุ่ม ทำไม? เธอต้องยอมเขามากขนาดนี้นะ.. “ไอ้เสือเเหรอ?” วินดี้ชะเง้อมองหน้าจอมือถือของซิน “อืม..เดี๋ยวเสือมารับน่ะ” ซินจึงเอ่ยตอบวินดี้ พร้อมกับยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยส่งให้เพื่อน “กูบอกแล้ว ว่าเดี๋ยวมันก็กลับมา แล้วไง? หนังที่ชวนกูไม่ไปดูแหละ” “อืม คงต้องกลับห้องก่อน” ซินเอ่ยตอบวินดี้ด้วยใบหน้ายิ้มเจื่อนๆ กลัวเพื่อนว่า เธอมองวินดี้คล้ายกับขอโทษเพื่อนทางอ้อม “ลำไยชะนี!” วินดี้กรอกตามองบน เขาเบ้ปากใส่ซินเล็กน้อย อย่างนี้สินะที่เขาเรียกกันว่าความรัก

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more