บทที่ 7 เนื้อคู่ของพี่จิ
2052 Words
ชายหาดหัวหินคือสถานที่ถ่ายทำชุดออกกำลังกายคอลเลคชั่นใหม่ของดาราสาวทั้งสอง เพราะทางบริษัทไม่ต้องการรูปแบบโฆษณาเดิม ๆ ที่ออกกำลังกายอยู่แต่ในฟิตเนสจึงเปลี่ยนสถานที่มาเป็นชายหาด โดยมีแนวคิดให้หญิงสาวทั้งสองคนมาวิ่งออกกำลังกายในตอนเช้าของวันหลังจากตื่นนอนด้วยชุดที่เพิ่งออกแบบใหม่และกำลังจะวางขายในเร็ว ๆ นี้
“วันนี้ทุกคนพักตามอัธยาศัยได้เลยนะครับ พรุ่งนี้เช้าตรู่เราค่อยเริ่มงานกัน” เสียงของผู้ประสานงานบอกกล่าวทุกคน หลังจากที่เดินทางมาถึงและทางโรงแรมได้แจกจ่ายคีย์การ์ดเข้าห้องพักครบทุกคน
ทีมงานและผู้ที่เกี่ยวข้องจึงแยกย้ายไปตามอัธยาศัย เหลือเพียงจินันยากับผู้จัดการส่วนตัวเท่านั้นที่ยังไม่ได้ไปไหนเพราะเกิดปัญหาเรื่องห้องพัก
“ขอโทษนะคะคุณเมษา ทำไมจีน่าไม่ได้นอนกับพี่หวานคะ”
จินันยาเดินเข้าไปถามเลขาของชายหนุ่มด้วยความสงสัย เพราะปกติเวลาออกกองที่ต่างจังหวัดตนเองจะได้นอนกับผู้จัดการส่วนตัวตลอด แล้วทำไมคราวนี้ถึงนอนแยก
“เมก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ เป็นคำสั่งของเจ้านาย” เลขาสาวเอ่ย ก่อนจะปรายตามองไปทางมาวินที่ยืนคุยโทรศัพท์อยู่ไม่ไกล
“แล้วทำไมน้องไข่มุกไม่นอนแยกกับผู้จัดการคะคุณเม พี่หวานไม่เข้าใจค่ะ”
“เมก็ไม่เข้าใจค่ะคุณหวาน เมได้รับคำสั่งมาแบบนี้ ถ้าอยากรู้อะไรเมว่าถามเจ้านายเลยดีกว่า”
“มีอะไรรึเปล่าคุณเม” มาวินคุยโทรศัพท์เสร็จและเดินกลับมาได้ยินพอดี
“คือคุณหวานกับคุณจีน่ามีเรื่องสงสัยค่ะ ทำไมไม่ได้นอนด้วยกัน”
“ใช่ค่ะ จีน่านอนกับพี่หวานตลอดเวลาไปต่างจังหวัด ทำไมคราวนี้ถึงได้แยกห้อง”
“นั่นน่ะสิคะ พี่หวานงงมากเลย”
“ก็คุณหวานเป็นผู้ชาย ส่วนคุณจีน่าเป็นผู้หญิง จะนอนด้วยกันได้ยังไง จริงไหมครับ”
“แต่พี่หวานเขา.../ผมรู้ แต่ยังไงคุณหวานก็ยังเป็นผู้ชาย ผมว่าไม่เหมาะที่จะนอนกับคุณจีน่า คุณหวานว่ายังไงครับ”
“เอ่อ พี่หวานก็คิดเหมือนกับคุณมาวินค่ะ งั้นพี่หวานขอตัวก่อนนะคะ รู้สึกเพลีย ๆ พี่ไปก่อนนะจ๊ะน้องจีน่า”
“เมก็ต้องขอตัวไปก่อน เพลียเหมือนกัน”
ทั้งเลขาและผู้จัดการเมื่อเห็นสีหน้าของมาวินบวกกับเสียงทุ้มต่ำก็รีบขอตัวทันทีเพราะรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัยหากอยู่ต่อ จึงปล่อยให้จินันยาอยู่กับชายหนุ่มตามลำพัง ดาราสาวไม่ทันจะอ้าปากเรียก ทั้งสองคนก็หายเข้าไปในลิฟต์เรียบร้อย
“อ้าว ไปกันหมดเลย”
“ปล่อยพวกเขาไปเถอะ ส่วนคุณมากับผม เดี๋ยวผมไปส่งที่ห้องพักเอง”
“คุณมาร์จะไปส่งจีน่า?”
“ใช่ครับ หรือคุณมีปัญหา”
“เปล่า ๆ เชิญเลยค่ะ จีน่าไม่มีปัญหา”
หล่อนจะบอกว่ามีปัญหาได้ยังไง ไม่มีทางเด็ดขาด ชายในฝันอุตส่าห์จะเดินไปส่งถึงห้องพักแบบนี้ ปฏิเสธก็โง่แล้ว ถึงแม้จะงงกับเรื่องห้องพักแต่ไม่อยากคิดมากเลยปล่อยให้มันผ่านไป และแอบคิดเข้าข้างตัวเองนิดหน่อยว่าเขาหึงจึงไม่ยอมให้นอนกับผู้จัดการชายแต่ใจหญิง
น่ารักไปอีกพ่อคูณณณณณณ ปลื้มมมม
หล่อนคิดแล้วยิ้มในขณะเดินตามหลังชายหนุ่ม
ทางด้านมาวินเองก็แอบดีใจไม่น้อยที่หญิงสาวไม่เซ้าซี้ถามถึงเหตุผลของการแยกห้องนอน เพราะเขาเองก็หาเหตุผลให้ตัวเองไม่ได้เช่นกันว่าเหตุใดจึงไม่ยอมให้จินันยานอนกับผู้จัดการส่วนตัว รู้เพียงแต่ว่าหล่อนจะนอนกับผู้ชายอื่นไม่ได้เด็ดขาด ไม่ว่าชายแท้หรือชายเทียม ยกเว้น เขา!
ห้องพักที่เขาเลือกให้เธอเป็นห้องที่อยู่ตรงข้ามกับห้องของตนเอง และเป็นห้องที่อยู่ในโซนเงียบสงบซึ่งมีเพียงสี่ห้องเท่านั้นทั้งชั้น เป็นห้องของจินันยาหนึ่งห้อง เมษาหนึ่งห้อง และตนเองหนึ่งห้อง ส่วนอีกห้องเป็นของนักท่องเที่ยวท่านอื่นซึ่งเป็นใครก็ไม่รู้เหมือนกัน
“นี่คือห้องของคุณ”
“ขอบคุณค่ะ คุณมาร์ว่างไหม จีน่าอยากไปเดินเล่น”
มีโอกาสได้อยู่สองต่อสองขนาดนี้ต้องรีบคว้า หล่อนจึงไม่พลาดที่จะชวนว่าที่สามีในอนาคตไปเดินเล่นด้วยกันแถวริมชายหาดสองคนตามลำพัง ชายหนุ่มเห็นอาการดีใจของคนตรงหน้าก็อดที่จะแกล้งไม่ได้จึงแสดงสีหน้าเคร่งเครียดคิ้วชนกันเป็นโบ จนหญิงสาวใจแป้วเกือบจะถอดใจด้วยซ้ำถ้าไม่ได้ยินคำตอบเสียก่อน
“ก็ว่างนะ”
“จริงนะคะ” หล่อนตาโตดีใจ
“อืม”
“เยสสส งั้นเราไปกันนะคะ จีน่าอยากเดินบนชายหาด นานมากเลยที่ไม่ได้มาเที่ยวทะเล”
“หึ ได้สิ วันนี้วันพักผ่อน”
“เย้ งั้นจีน่าเข้าไปเก็บของก่อนนะคะ รอสักครู่”
“ครับ เชิญตามสบาย”
หญิงสาวดีใจจนเนื้อเต้น ขณะกำลังหันหลังเสียบคีย์การ์ดเพื่อเข้าไปเก็บสัมภาระ แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรก็ได้ยินเสียงเรียกมาจากทางด้านหลังเสียก่อนจึงหันขวับกลับไปมอง หล่อนขยี้ตาครั้งแล้วครั้งเล่าก่อนจะตะโกนเรียกชื่อของคนที่มาเรียกตนเองด้วยความตกใจ
“พี่จิ! พี่มาทำอะไรที่นี่”
“สวัสดีน้องรัก สวัสดีคุณมาวิน”
“สวัสดีครับคุณจิรัช”
“เมื่อกี้พี่ได้ยินแว่ว ๆ ว่าจะไปเดินเล่นกันใช่ไหม พี่ก็ว่าง พี่พาไปเอง” จิรัชเดินออกจากห้องของตนเองที่ติดกับห้องของมาวินแล้วไปยืนอยู่ตรงหน้าน้องสาว เขาอุตส่าห์ไม่ทำงานเพื่อมาคุ้มครองน้องโดยเฉพาะ เสียเงินไปไม่รู้เท่าไหร่กับค่าห้องเพราะไม่ไว้ใจไอ้คุณมาวิน
“หยุด แล้วตอบคำถามจีน่าก่อน พี่จิมาได้ยังไง”
“พี่มาพักผ่อน ทำงานมาหลายเดือนไม่ได้พักเลย บังเอิญจัง ไม่คิดว่าจะเจอน้องรักของพี่ที่นี่” โกหกหน้าด้าน ๆ ถึงรู้ว่าน้องสาวไม่เชื่อก็ไม่สน นาทีนี้ต้องโกหกเอาไว้ก่อน
“เป็นเรื่องบังเอิญที่น่าเชื่อมากเลยค่ะ” หล่อนประชดพร้อมกับกลอกตามองบนใส่พี่ชาย
“เอาน่าไม่ต้องถามมาก ไหนบอกว่าจะไปเดินเล่น ไปกันเถอะ เดินกันสามคนมันต้องสนุกแน่ จริงไหมครับคุณมาวิน”
“ครับ” มาวินตอบสั้น ๆ เพราะไม่รู้จะตอบยังไง ใจหนึ่งก็ขำกับความหวงของจิรัช ใจหนึ่งก็สงสารจินันยาที่มีพี่หวงเกินเหตุ
“แต่จีน่าว่าสามคนไม่สนุก ต้องสี่คนถึงจะสนุก คุณเม คุณเม เชิญทางนี้หน่อยค่ะ” หล่อนเห็นเมษาเดินออกจากลิฟต์มาพอดีจึงโบกมือเรียก เพราะมีไอเดียดี ๆ มาจัดการพี่ชายแต่ต้องได้รับความร่วมมือจากเลขาของมาวิน
“คุณจีน่าเรียกเมต้องการอะไรคะ”
“จีน่า คุณมาร์ แล้วก็พี่ชายของจีน่า พวกเรากำลังจะไปเดินเล่นริมชายหาด อยากชวนคุณเมไปด้วย หลาย ๆ คนจะได้สนุก คุณเมไปด้วยกันนะคะ”
“ได้ค่ะ เมว่าง เมอยากไปอยู่พอดี”
“โอเค ตกลงตามนี้ อ้อ ลืมแนะนำ ผู้ชายหล่อ ๆ คนนี้คือ พี่จิ พี่ชายของจีน่าเองค่ะ ฝากคุณเมดูแลด้วยนะคะ”
“สวัสดีค่ะ คุณจิ”
“สวัสดีครับคุณ...”
“เมษาค่ะ เลขาคุณมาวิน”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณเลขา”
จิรัชยิ้มรับอย่างไม่เต็มใจนักเพราะไม่ชอบมาวินเป็นทุนเดิม พอรู้ว่าหญิงสาวตัวเล็กน่ารักที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือเลขาของมาวินก็ยิ่งไม่ชอบ ถึงแม้หล่อนจะน่ารักโดนใจก็เถอะ
เมื่อทำความรู้จักกันเสร็จเรียบร้อยจินันยาก็ขอเข้าไปเก็บของในห้องโดยมีเมษาเดินตามหลังเข้าไปอีกคนเพราะรู้สึกปวดเบาอยากเข้าห้องน้ำ จึงเป็นโอกาสให้ดาราสาวทำตามแผนของตนเองสำเร็จ
“คุณเม จีน่าขอร้องอะไรหน่อยได้ไหมคะ”
“เรื่องอะไรคะ”
“คือจีน่าอยากอยู่กับคุณมาร์สองต่อสอง คุณเมช่วยกันพี่จิออกไปหน่อยได้ไหม จีน่าไม่รู้จะขอความช่วยเหลือจากใคร”
“ได้ค่ะ เรื่องแค่นี้สบายมาก คุณจีน่าชอบคุณมาร์เหรอคะ”
“ถึงขั้นหลงรักเลยค่ะ”
“งั้นเมจะช่วยให้คุณจีน่าสมหวังเอง”
“ขอบคุณนะคะที่ยอมช่วยจีน่า”
“ยินดีค่ะ แต่พี่ชายของคุณจีน่าจะไม่หักคอเมใช่ไหม”
“ไม่หรอกค่ะ พี่จิเป็นคนใจดี แต่หวงน้องไปหน่อย”
“ถ้าคุณจีน่าการันตีเมก็พร้อมลุย ฮ่า ๆๆๆ”
“ฮ่า ๆๆๆ”
ภายในห้องกำลังหัวเราะอย่างสนุกสนานกับแผนการที่ร่วมกันลงมือทำต่างจากภายนอกห้องโดยสิ้นเชิง ที่ต่างคนต่างอยู่นิ่ง ๆ ในมุมของตัวเองราวกับว่ากำลังทำสงครามเย็น
สองหนุ่มไม่มีใครพูดกับใครเลยตั้งแต่สองสาวเดินเข้าไปในห้องจนพวกเธอเดินออกมา จากนั้นทั้งหมดก็พากันไปเดินเล่นตามริมชายหาดอย่างที่จินันยาต้องการ
ถ้ามองผิวเผินทั้งสี่คนเหมือนคู่รักกันมิปาน เพราะจินันยาเดินคู่กับมาวิน ส่วนเมษาก็เดินคู่กับจิรัชโดยที่ชายหนุ่มไม่อาจเข้าไปขวางน้องสาวกับว่าที่น้องเขยได้ เพราะมีคนตัวเล็กคอยตามตอแย
ตลอดริมชายหาดมีร้านค้าตั้งอยู่เรียงรายนับไม่ถ้วน ทั้งร้านขายของฝาก ร้านอาหารแห้ง ร้านอาหารสด ร้านเสื้อผ้า และอีกมากมาย เมษาจึงใช้โอกาสนี้ดึงตัวจิรัชให้อยู่ด้วยกันแล้วปล่อยให้เจ้านายหนุ่มกับดาราสาวเดินกันสองต่อสอง หล่อนเข้าร้านนี้ ออกร้านนั้น เป็นว่าเล่น แล้วแวะร้านที่ชอบพักใหญ่ ๆ โดยมีจิรัชเป็นคนคอยอย่างไม่เต็มใจ
“คุณจิช่วยเมเลือกหน่อยค่ะ ตัวไหนสวย” คนตัวเล็กเอาเสื้อต่างสีขึ้นมาสองตัวเพื่อให้ชายหนุ่มเลือก
“ตัวไหนก็เอาเถอะคุณ พวกเขาไปกันโน่นแล้ว” จิรัชชี้ไปที่น้องสาวซึ่งเดินห่างออกไปทุกที
“โธ่ นาน ๆ ทีเมจะได้มาเที่ยว ขอเลือกซื้อของสวย ๆ งาม ๆ หน่อยไม่ได้เหรอคะ” หล่อนตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จทำให้ชายหนุ่มผู้มีจิตใจอ่อนโยนกับผู้หญิงเริ่มทำตัวไม่ถูก อยากทำตัวเป็นผู้ชายนิสัยเสียก็ทำไม่ลงจึงหันมาสนใจเสื้อที่อยู่ในมือของเมษาอย่างจริงจัง
จากนั้นก็วิเคราะห์ด้วยท่าทางเอาจริงทำให้เมษาตาพร่าไปชั่วขณะ รู้สึกพี่ชายของดาราสาวหล่อและเท่อย่างบอกไม่ถูก
“ผมว่าเอาตัวนี้ คุณใส่แล้วน่ารักกว่า นี่คุณฟังผมอยู่ไหม”
“ค่ะ ฟังอยู่ ตัวนี้นะคะ” สติที่หายไปกลับเข้าร่างอย่างฉับพลันเมื่อได้ยินเสียงคนตัวโต
“อืม ๆ ตัวนี้แหละ รีบจ่ายเงินจะได้รีบไป ดูสิพวกเขาไปไหนกันแล้วก็ไม่รู้” ชายหนุ่มหน้ามุ่ยเมื่อชะเง้อคอมองไม่เห็นน้องสาวกับมาวิน ทำให้เมษาอมยิ้มน้อย ๆ ที่แผนการขวางทางจิรัชไม่ให้ไปยุ่งกับจินันยานั้นสำเร็จไปหนึ่งขั้น ส่วนสองหนุ่มสาวเมื่อหลุดจากพี่ชายจอมหวงได้ก็รีบเดินไปไกล ๆ เพื่อไม่ให้จิรัชตามทัน แต่ทุกสิ่งทุกอย่างกลับไม่เป็นไปตามที่จินันยาคิดเพราะ....
“บังเอิญจังเลยนะคะคุณมาวิน พี่จีน่า”
“ไข่มุก/คุณไข่มุก”
“ค่ะ ไข่มุกเอง”
- Writer
