DESTAN’DAN…
Çocukluğumun geçtiği evde sevdiğim adamla abimin en sevdiği hobisi olan taklacı güvercin kümesinin içindeydik. Elimde 10 yıl önce katledilen hayatımdan öylesine çekilip alınan abimin bana yazdığı mektup kalakalmıştım.
Defalarca poşetlere sarılmış mektuba bakakaldım. “Güzeller güzeli kardeşim Destan’a” diyordu.
Siz erkek kardeşinizle ya da abinizle anlaşabiliyor musunuz? Askeriyede sık sık bu tarz şikayetler duyardım. Kimi kız kardeşinden şikâyet ederdi kimi erkek kardeşinden. Oysa biz abimle bir kere bile kavga etmemiştik.
Hatta adımı bile abim koymuş. Annem bana hamileyken o 11 yaşındaymış. İlk okuldan mezun olmak üzere. Sosyal bilgiler dersinde Türk Destanlarını işlemişler. Anneme ta o zamanlardan “Adı Destan olsun” diye söylemiş. Babasızlığımızdan mıdır bilinmez evimizin
