“วันนี้เป็นวันแรกของเธอ ฉันจะอนุโลมให้”
แล้วก็เป็นฝ่ายออกปากเสียอย่างนั้น พอทวิชเงยหน้าขึ้นมองอย่างสงสัย เขาก็ว่ามาอีก
“ไม่ต้องปรนนิบัติอะไรให้ฉันทั้งนั้น ตอบคำถามฉันนิดๆ หน่อยๆ ก็พอ”
“อะไรเหรอครับ”
“เคยช่วยตัวเองหรือเปล่า”
“คะ...ครับ!?”
ทวิชถึงกับร้องเสียงหลง เขาแทบไม่เชื่อหูตัวเองเลยว่าจู่ๆ จะได้ยินเวหาถามอย่างนี้ ตอนแรกคิดว่าตัวเองได้ยินผิดไป แต่เมื่อถูกถามย้ำมา
“ฉันถามว่าเคยช่วยตัวเองหรือเปล่า อายุตั้งสิบเก้าแล้ว อย่าบอกฉันว่าเธอไม่เคย”
ได้ยินไม่ผิดจริงๆ ด้วย!
“ต้องให้ถามซ้ำอีกกี่ครั้ง เธอถึงจะตอบ”
น้ำเสียงครั้งนี้เจือไปด้วยความหงุดหงิดน้อยๆ เขาว่าเขาพูดตรงแล้วนะ จะทำหน้าสับสนทำไมกัน
ทวิชถึงกับหน้าร้อนผะผ่าวขึ้นมากะทันหัน เขารีบหลุบสายตาลงต่ำเพื่อหนีการจ้องมอง ก่อนจะต้องสะดุ้งเมื่อเวหาออกคำสั่ง
“ตอบฉันมา”
ให้ตอบเรื่องเคยช่วยตัวเองหรือเปล่าน่ะหรือ? ไม่เอาหรอก! น่าอายจะตาย!
