เชลยทรายทาสชีคเถื่อน

เชลยทรายทาสชีคเถื่อน ตอนที่ 8

แต่ถึงอย่างไรก็พยายามเปล่งถ้อยคำอธิบายเพื่อปกป้องผู้เป็นอา

“อาเจ้าไม่รู้ แต่เจ้าคงรู้ล่ะสิ” เขาดักคอ

มาราตีนิ่งเงียบไม่กล้าสบตาอีก

กิริยานั้นทำให้สายตาคมดุเปล่งประกายกล้ากว่าเดิม เขาสัมผัสถึงความห่วงใยพี่สาว อาและพี่ชายในน้ำเสียงไม่มั่นคงนั้น ชายหนุ่มยิ้มน้อยๆ แต่เพียงวูบเดียวเท่านั้นโดยที่หญิงสาวไม่ทันได้สังเกต

“ที่สำคัญ เหตุใดข้าจะต้องปฏิเสธผู้หญิงสาวๆ สวยอย่างเจ้าด้วยเล่า อีกไม่นานคนของข้าก็คงจะได้ตัวพี่สาวของเจ้า แต่อย่าคิดว่าข้าจะเอานางมาบำเรอสวาทเหมือนเจ้า แต่ข้าจะจับพี่สาวของเจ้ามาทรมาน ข้อหาที่กล้าปฏิเสธหนีข้าไปเช่นนี้” อัฟฟานปล่อยร่างบอบบางจนหญิงสาวสะดุดขาตัวเองล้มลงบนพื้นแบบไม่ปรานีปราศรัย

“ปล่อยพี่ข้าไปเถิด นางไม่อยากถวายตัว ท่านไม่ควรบังคับนาง อย่างไรข้าก็มาแทนนางแล้ว” มาราตีนิ่วหน้ารู้สึกปวดสะโพก พยายามยืนขึ้นเบื้องหน้าเขาอีกครั้ง เธอจะไม่แสดงความอ่อนแอออกมาให้เขาเห็นเด็ดขาด

“เจ้ามีสิทธิ์อันใดมาต่อรองและห้ามข้า ถึงเจ้าจะมาแทนนาง แต่หากทำให้ข้าติดใจไม่ได้ พรุ่งนี้ข้าจะจับเจ้าประหารชีวิตทันที”

อัฟฟานสาวเท้าเข้าไปหาหญิงสาวอย่างคุกคาม

มาราตีสั่นสะท้านไปทั้งร่าง แม้จะทำใจมาก่อนหน้านี้เพราะรู้กิตติศัพท์ความโหดร้ายป่าเถื่อนของเขาดี แต่เมื่อเจอจริงๆ เธอกลับรู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ แต่อีกส่วนหนึ่งเธอก็สัมผัสว่ามันอาจไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เห็น

ความคิดสองฝ่ายตีวุ่นกันไปหมด จนเธอเริ่มสับสนว่าตัวเองเกิดความมั่นใจอะไรในตัวเขาขนาดนี้ คนเพิ่งเคยพบกันครั้งแรกแท้ๆ

“ท่านไม่มีสิทธิ์บังคับผู้อื่นให้ทำตามความประสงค์ทุกอย่างโดยไม่เต็มใจ ทุกคนมีสิทธิ์เท่าเทียมกัน” เธอยังเถียงไม่เลิกรา ไม่เข้าใจว่าเหตุใดผู้หญิงถึงต้องเป็นชนชั้นสอง มีสิทธิไม่เทียบเท่ากับผู้ชาย

“เจ้าพูดอันใดตลกเยี่ยงนี้มาราตี เจ้าก็รู้ว่าบ้านเมืองนี้... ผู้ชายมีอำนาจมากกว่าผู้หญิง หน้าที่หลักของผู้หญิงก็คือดูแลสามีกับลูก และหน้าที่ของเจ้าก็คือบำเรอข้าบนเตียง” เขายังสาวเท้าเข้าหาต้อนหญิงสาว  ให้จนมุม

“อย่าเข้ามานะข้าไม่เต็มใจและข้าก็ยังไม่พร้อมในตอนนี้” หญิงสาววิ่งวนหนีไปทั่วห้อง ปัดข้าวของที่อยู่ข้างๆ กายขวางเขาไว้ แต่แล้วก็ต้องตระหนกเพราะร่างสูงปลดเปลื้องอาภรณ์ออกจากกาย โยนออกไปทีละชิ้นๆ ย่างกรายเข้ามาหาเธอเชื่องช้าเหมือนราชสีห์รอตะครุบเหยื่อเนื้อหวาน แล้วก็ใจเย็นพอที่จะทำให้เหยื่อสาวหมดแรงหนี ในที่สุดต้องสยบแทบเท้าอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้

มาราตีตัวสั่น จ้องมองเขาด้วยความอาย ใบหน้าสวยแดงระเรื่อจนเข้มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ความกลัวที่ไม่เคยเกิดขึ้นในจิตใจทำให้เธอจิกกำมือตัวเองแน่น รวบรวมกำลังใจเอาไว้ไม่ให้กระเจิงไปมากกว่านี้

“ถอยไปนะ คนหน้าไม่อาย” หญิงสาวขว้างปาข้าวของใส่หน้าชีคหนุ่ม แต่เขาหลบได้ว่องไว แถมยังรับได้บางชิ้นแล้วโยนทิ้งอย่างไม่ไยดี ดวงตาแข็งกร้าวเรืองรองดั่งไฟแผดเผา เธอไม่เข้าใจว่าเขากำลังคิดอันใดอยู่

“คืนนี้เจ้าต้องขาดใจใต้ร่างข้า โทษฐานที่ทำข้าวของพังกระจายจนดูไม่ได้แบบนี้ ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนอาละวาดใส่ข้าแบบเจ้ามาก่อน อวดดีนักที่เรียกร้องความสนใจด้วยวิธีนี้” อัฟฟานโมโหกรุ่นโกรธจนหน้าแดงก่ำ สายตาคมดุสีเหล็กกล้าทอดมองหญิงสาวที่เอาแต่อาละวาดใส่เขาแบบไม่คิดเกรงกลัว

“ไม่ ข้ายอมตาย ดีกว่าต้องบำเรอความใคร่ให้ชีคป่าเถื่อนเช่นท่าน” คำพูดนั้นเหมือนสาดน้ำมันลงในกองเพลิง ดวงตาคมดุวาบวับด้วยความไม่ชอบใจ ปากกระด้างตวัดลิ้นออกมาไล้เลียริมฝีปากหนาด้วยกิริยาหิวกระหายอีกรอบ ก่อนถามนางบำเรอแสนสวยด้วยน้ำเสียงเข้มดุแฝงไว้ด้วยเพลิงปรารถนาเต็มเปี่ยม

“จริงเรอะ ข้าก็จะคอยดูมาราตี ว่าเจ้าจะทำอย่างที่พูดจริงหรือไม่ แต่ตอนนี้หมดเวลาสนุกแล้ว จะอาละวาดให้ข้าวของพังกว่านี้ก็ไม่เป็นผล เพราะอย่างไรเสียเจ้าก็ไม่มีวันรอดพ้นเงื้อมมือของข้าไปได้หรอก”

สิ้นคำพูด.. อัฟฟานกระโจนร่างเข้าหา เพียงไม่กี่ก้าวก็ถึงตัวร่างกลมกลึงอวบอิ่มที่กำลังวิ่งหนีด้วยความตระหนก เขาจับร่างงามพาดบ่า ฟาดบั้นท้ายงอนๆ เต็มตึงเพื่อลงทัณฑ์อย่างไม่ปรานีหลายครั้ง

“ดื้อนัก เจ้าพยศแบบนี้ข้าชอบนัก” ชีคหนุ่มคำรามแล้วฟาดอีกไม่ยั้งเพื่อหยุดอาการดิ้น แต่หญิงสาวก็หาได้สงบนิ่งไม่

“ปล่อยข้า! คนป่าเถื่อน ข้าไม่ยินยอม ท่านมันชอบรังแกผู้หญิง เห็นว่าตัวเองเป็นประมุขครองรัฐแล้วจะทำอะไรกับใครก็ได้หรือยังไงกัน คนเค้าไม่ยินยอมก็จะข่มเหง ไม่มีความเป็นลูกผู้ชาย ไม่มีความละอาย ไม่มีศักดิ์ศรี” เธอว่าเขาอย่างไม่เกรงกลัว

“ฮึฮึ รังแกผู้หญิงอย่างนั้นเรอะ งั้นข้าจะแสดงให้เจ้าดู...ว่าการรังแกผู้หญิงสนุกเยี่ยงไร โดยเฉพาะการข่มเหงเจ้าให้ร้องครวญครางกระเส่าไม่ขาดปาก ที่สำคัญ... คำที่เจ้าสบประมาทว่าข้าไม่ใช่ลูกผู้ชายช่างกระทบใจข้ายิ่งนัก”

อัฟฟานโยนร่างน้อยแต่อวบอิ่มลงบนเตียงกว้าง ดวงตาแข็งกร้าวเปล่งประกายลุกโชนไปด้วยเปลวเพลิงแห่งเสน่หา มาราตีถอยหนีด้วยความหวาดกลัว ชีคหนุ่มหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นอาการลนลานหนีของหญิงสาว

เขารู้สึกสนุกที่ได้ไล่ต้อนเธอให้จนมุม อีกไม่นานร่างอวบอัดกระชากใจชายของเธอก็จะตกอยู่ภายใต้ร่างของเขา แค่คิดความแข็งแกร่งก็ลุกโชนรวมถึงร้อนรุ่มทั้งกายทั้งใจ อยากครอบครองเสพสมร่วมรักกับหญิงสาวแสนสวยที่อยู่บนเตียงกว้างจนรวดร้าวไปหมดทั้งกาย

“ขะ..ข้าไม่เต็มใจ” มาราตีพูดเสียงสั่นสะท้าน เธอยังไม่ทันได้เตรียมตัวเตรียมใจ

..เขาเล่นจู่โจมแบบนี้เธอตั้งตัวไม่ทันเลยจริงๆ

“เจ้าไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะเถียง ฐานะของเจ้าคือนางบำเรอ คอยบำเรอความต้องการของข้าเท่านั้น ส่วนความเต็มใจหรือไม่นั้น ข้าไม่เห็นต้องการสักนิด เพราะจะเต็มใจหรือไม่เต็มใจ เจ้าก็หนีข้าไม่พ้น และไม่มีวันหนีพ้นด้วย”

อัฟฟานโถมกายเข้าหาร่างน้อย มาราตีหลบหลีก... ทำท่าจะคลานหนีลงจากเตียงกว้าง อุ้งมือใหญ่กระชากข้อเท้าเล็กเอาไว้ จนหญิงสาวเสียหลักล้มลงไม่เป็นท่า

“โอ๊ย! ปล่อยเดี๋ยวนี้ ข้าบอกให้ปล่อยยังไง ข้าเกลียดท่าน เกลียดท่านที่สุด” มาราตีดิ้นรนเมื่อร่างสูงขึ้นคร่อมทับได้สำเร็จ

..เธอไม่ชอบสถานการณ์เสียเปรียบเช่นนี้เลยสักนิด

“ฮึฮึ ปากดีแบบเจ้า รับรองว่าข้าจะตอบแทนให้สาสม เจ้าบอกว่าเกลียดข้าเช่นนั้นรึ เป็นคำพูดที่น่าฟังจริงๆ หลังจากนี้ข้าคงต้องให้รางวัลกับเจ้าอย่างสาสม ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนบอกว่าเกลียดข้า หากได้ลองรสสวาทของข้า รับรองว่าเจ้าจะต้องติดใจจนไม่อยากห่างกายข้าไปไหนเลย”

น้ำเสียงข่มขวัญกระชากโสตประสาทของหญิงสาวยิ่ง แถมยังมั่นอกมั่นใจในเสน่ห์ของตนเองจนน่าหมั่นไส้ ทำให้หญิงสาวเม้มปากด้วยความขัดใจเหลือจะกล่าว

“ช่างมั่นใจเหลือเกินนะ แต่ข้าขอบอกว่าข้าไม่มีวันเป็นอย่างนั้นเด็ดขาด ท่านอย่าฝันหวานไปเลย”

“เจ้าจะมั่นใจหรือไม่ข้าไม่สน แต่ตอนนี้...” เขาใช้มือใหญ่ลูบปลายคางหญิงสาวเบาๆ รวมถึงใช้สายตากวาดมองดวงหน้าคมหวานด้วยประกายกล้าโลมไล้ปรารถนา

“อย่า... ปล่อยข้า! ช่วยด้วย! ใครก็ได้ช่วยข้าที ยะห์นาอยู่ไหน มาช่วยข้าด้วย”

มาราตีดิ้นรนหนีจนหอบ ริมฝีปากรุ่มร้อนบดขยี้ผิวเนื้อเนียนนุ่มทั่วไหล่มนซุกไซ้ไต่ระดับลงมายังซอกคอขาวผ่อง ไรฟันขาวสะอาดขบกัดดูดเม้มจนเป็นรอยแดงทันตาเห็น

“ร้องไปเถอะคนสวย เจ้าจะร้องให้คอแตกก็ไม่มีใครมาช่วย มีข้าคนเดียวที่จะช่วยเจ้า แต่เก็บเสียงเอาไว้ร้องตอนอยู่ใต้ร่างข้าดีกว่า เพราะอย่างไรเสียคืนนี้เจ้าคงไม่ได้นอนเป็นแน่” เขากระซิบเสียงแหบห้าวข่มขู่คุกคามกลั้นแกล้งอย่างอารมณ์สุนทรีย์ยิ่ง ยิ่งเห็นอาการคนใต้ร่างก็ยิ่งอยากกลั่นแกล้งหญิงสาวเก่งกาจในตลาดในวันนั้นกำลังกลายเป็นเหยื่อเนื้อหวานให้เขาตื่นเต้นที่จะตะครุบกลืนกินดับความหิวโหยทางอารมณ์