เหรียญทองจัดการแต่งตัวเองให้เรียบร้อยแล้วมองไปรอบ ๆ
ห้องทำงานของคนตัวเล็ก พอมองไปเห็นผ้าคลุมไหล่วางทิ้งอยู่เก้าอี้ทำงานของเธอจึงก้าวยาว ๆ ไปหยิบมันมาคลุมร่างน้อยเปลือยเปล่าที่เต็มไปด้วยตราประทับจากฝีมือตน
เหมยอี้มองการกระทำของคนตัวโตด้วยความไม่เข้าใจ บางครั้งก็เหมือนอ่อนโยนใจดี บางครั้งก็ดูใจร้าย เหมือนกับเป็นคนละคน และตอนนี้เขาเป็นแบบไหนกัน เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย หล่อนรับมือไม่ถูกแล้วนะ
“ไปนะ” เมื่อคลุมผ้าให้ร่างเล็กบนโซฟาเสร็จก็กระตุกยิ้มมุมปากส่งให้สาวเจ้า พร้อมกับก้มลงจุมพิตหน้าผากมน
“ไปตายซะ!"
นี่เหรอรัก นี่เหรอคิดถึง คิดถึงน่ะ คิดถึงร่างกายเธอต่างหาก พอหิวแล้วก็มาหา พออิ่มก็จากไป ผู้ชายระยำ!
พึมพำในใจดีดตัวลูกขึ้นพร้อมกับปาผ้าคลุมที่ชายหนุ่มคลุมร่างให้ก่อนหน้านี้ใส่ใบหน้าคมของเหรียญทอง
"เผียะ!"
มือเล็กยกขึ้นตวัดใส่ใบหน้าคมเต็มแรง จนเขาหันไปตามแรงตบของเธอ
"หึหึ"
เหรียญทองหันมาพ
