นรก(กาม) (ลำดับที่ 1 ในซีรี่ส์ตระกูล 3 ห

“สั่งเต็มที่ไม่ต้องเกรงใจฉัน” บอกจบก็ตัดสายทันที เมื่อวางสายจากบุญคงชายหนุ่มก็ลุกขึ้นเดินไปยังห้องนอนที่มีประตูเชื่อมกับห้องทำงานอยู่ เหรียญทองใช้เวลาอาบน้ำเปลี่ยนชุดเพียงแค่เวลาไม่กี่นาทีก็เสร็จ ออกมาพร้อมกับกางเกงยีนส์เสื้อยืดสีกรมท่า เมื่อจัดการกับตัวเองเรียบร้อยก็พร้อมแล้วที่จะออกจากบ้าน ร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาในร้านเป็นเป้าสายตาให้กับสาว ๆ ที่มาเที่ยวคาเฟ่กับป๋า กับเสี่ยของตัวเอง จนโดนสายตาของทุกคนไม่พอใจเอาที่ทำให้เด็ก ๆ ของพวกเขาหันมาสนใจชายหนุ่มมากกว่าตัวพวกเขา สายตาคมจ้องมองหาลูกน้องของตัวเอง แล้วก็ต้องยิ้มออกมาเมื่อเห็นโต๊ะของทุกคนแล้ว พวกนั้นนั่งอยู่หน้าสุด เท้าใหญ่ก้าวยาว ๆ ไปยังทุกคน พอไปถึงก็ตบไหล่ของบุญคงแรง ๆ ให้ขยับลุกให้ตัวเองนั่งตรงที่ของมัน บุญคงรีบลุกขึ้นทันทีพร้อมเอามือปัดเก้าอี้ตัวเองแล้วเชิญนายหนุ่มนั่ง ก็ตรงที่เหรียญทองเลือกนั่งเป็นที่ที่เหมาะเห็นนักร้องบนเวทีได้ชัดตาที่สุด เสียงเพลงเป็นจังหวะสนุกสนาน มองไปรอบ ๆ ทุกคนก็ยิ้มและร้องเพลงตามนักร้องบนเวที พอเพลงจบทุกคนก็ปรบมือให้พร้อมเดินไปให้รางวัลนักร้องสาวสวย สำหรับเหรียญทองแล้วก็งั้น ๆ ไม่เห็นมีอะไรน่าตื่นเต้น ไม่รู้ทำไมทุกคนถึงชอบเอาเงินมาถลุงเล่นกับของแบบนี้ด้วย และตอนนี้เขาก็กำลังเอาเงินมาให้สถานบันเทิงแห่งนี้ด้วยเช่นกัน เชื่อสิเขาจะมาที่นี่แค่ครั้งเดียวเท่านั้น หารู้ไม่ว่าการมาเที่ยวครั้งนี้ของเขาจะเปลี่ยนความคิด ความตายด้านด้านหัวใจและร่างกายของเขาถูกปลุกเร้าขึ้นด้วยสาวน้อยในชุดสีแดงเพลิงที่กำลังขึ้นมาร้องเพลงในตอนนี้ เพราะคนร้องเพลงก่อนหน้านี้ร้องจบแล้วก็ถึงคิวของเจ้าหล่อน "ฮิ้ว ๆ ๆ ๆ" เสียงร้องทุกคนร้องปลุกสติที่หลุดลอยของชายหนุ่มให้กลับมา เขาถึงได้รู้ว่าตอนนี้บุญคงกับคนงานกำลังจ้องมองมาทางตนอยู่ “สนุกกันสิ มองฉันแล้วสนุกรึไง” สั่งลูกน้องเสียงดุพร้อมกับส่งสายตาเผด็จการให้ทุกคนเกรงกลัวตน “นายครับ ฉลองให้ผมหน่อยครับ” ไอ้หมึกชงเหล้าเข้ม ๆ ให้ผู้เป็นนายหนึ่งแก้วยื่นให้ “ได้สิ ฉันขอให้นายมีความสุขกับชีวิต และทุกอย่างก็แล้วกัน” มองเจ้าของแก้วแล้วรับมาดื่มรวดเดียวหมด "วี๊ด! วิ้ว!" “สวยเว้ยไอ้ไข่ นักร้องคนนี้มาใหม่แน่ ๆ เลยไม่เคยเห็น” บุญคงชี้นิ้วพลางตบไหล่ให้เพื่อนมองบนเวทีที่ตอนนี้ร่างน้อยกับกำลังโยกย้ายส่ายเอวตามจังหวะเพลง “อะ! โอว์! สวยจริง ๆ ไอ้คง นายครับสวยไหมครับ” ไอ้ไข่มองตามเพื่อนแล้วหันมาตะโกนถามนายหนุ่มแข่งกับเสียงดนตรี “ไปสิ นาน ๆ ที ถ้างั้นฉันเลี้ยงพวกนายเอง” เหรียญทองเอ่ย พลางหันมายกมือขึ้นตบไหล่ลูกน้องแรง ๆ “ขอบคุณครับนาย ไอ้คงไปบอกเพื่อน ๆ ก่อนนะครับ” “เออ! เดี๋ยวฉันตามพวกนายไป ว่าแต่คาเฟ่อะไร” เสียงเข้มเอ่ยถาม นานเท่าไรแล้วที่ไม่ได้เที่ยวอะไรแบบนี้ แต่ไหน ๆ ก็วันเกิดของคนงานเลยอยากไปเป็นเจ้ามือเลี้ยงวันเกิดให้สักหน่อย “บันเทิงคาเฟ่ครับนาย อยู่แถว...ครับนาย” “อ้อ ฉันเคยขับรถผ่าน เจอกันที่นั่นนะ ฉันจะไปดึกหน่อย ขอเคลียร์งานเสร็จจะตามไป สั่งไอ้หมึกเต็มที่เลยนะ ฉันจ่ายเอง” พูดจบก็เอามือล้วงกระเป๋ากางเกงหมุนตัวเดินไปยังออฟฟิศเพื่อเอาเอกสารกลับไปทำที่บ้านของตัวเอง บุญคงมองตามหลังเจ้านายไปด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เพราะวันนี้นายของมันมาแปลก แปลกที่อยู่ ๆ เกิดอยากไปเที่ยวกลางคืนกับพวกมัน ทั้ง ๆ ที่เคยชวนก็บ่อยแต่ก็มักโดนปฏิเสธ แต่มาวันนี้เจ้านายกลับไปซะงั้น เป็นใครจะไม่ยิ้มไม่คิดว่ามันแปลกเล่า บ้านพักหลังใหญ่ในห้องทำงานที่บรรยากาศอึมครึม เจ้าของบ้านอาศัยอยู่คนเดียวและมีแม่บ้านที่มาทำความสะอาดให้แล้วก็กลับ ส่วนเรื่องอาหารการกิน แม่บ้านก็จะทำไว้ให้ ชายหนุ่มเป็นคนง่าย ๆ กินง่าย อะไรก็ได้ขอแค่อิ่มท้องและกินได้ เหรียญทองชอบอยู่คนเดียว แม้ว่าบ้านหลังนี้จะใหญ่โตโอฬารมากแค่ไหน แต่เขาก็ยังยืนยันจะอยู่คนเดียว ชอบความเป็นส่วนตัว บ้านหลังนี้จะมีชีวิตชีวาก็ต่อเมื่อครอบครัวของเขามาเท่านั้น ซึ่ง ๆ นาน ๆ ทุกคนจะมาที ส่วนใหญ่ทุกคนจะกลับไปรวมตัวที่ภูเก็ตบ้านหลังใหญ่อีกหลังมากกว่า เฮ้อ! “ชีวิตจะมีแค่นี้จริง ๆ เหรอวะ หอก” วางงานตรงหน้าเอนหลังพิงกับเก้าอี้ทำงานอย่างขบคิด เพราะทุกวันนี้ชายหนุ่มไม่รู้เลยว่าตัวเองต้องการอะไรเป็นที่สุดกันแน่ ก็วัน ๆ มีแต่งาน ส่วนเรื่องผู้หญิงนั้นตัดไปได้เลย เขาห่างจากเรื่องอย่างว่ามานานหลายปีแล้ว ห่างนานจนใคร ๆ ชอบคิดว่าเขานั้นชอบเพศเดียวกัน แต่เปล่าเลย เขาแค่เบื่อ ไม่ว่าจะผู้หญิงคนไหน ๆ ก็เหมือนกันหมด หวังแต่เงินตราที่เป็นเปลือกหุ้มรอบกายเขา หาได้รักชอบเขาที่เนื้อแท้ไม่ เขาพอแล้วกับผู้หญิงหิวเงินแบบนั้น ตื๊ด! ตื๊ด! ตื๊ด! เสียงเครื่องมือสื่อสารสั่นเตือน เขาจึงดึงสติอันลอยเคว้งกลางอากาศกลับมาได้ มือใหญ่เอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มาดูว่าใครโทร.มา ก่อนจะกดรับสาย “ว่าไงไอ้คง” “นายครับสามทุ่มจะสี่ทุ่มแล้วนะนาย นายจะมาไหมครับ” นั่นไง เขาทำงานจนลืมดูเวลาอีกแล้ว เหรียญทองเอาโทรศัพท์ออกจากหูมาดูเวลา แล้วมันก็จริงอย่างบุญคงบอก “ไปสิวะ พวกนายจะเร่งทำไม กำลังจะไปแล้วเว้ย!" บอกทั้ง ๆ ที่ยังนั่งอยู่เก้าอี้ทำงานอยู่ “ครับนาย” “สั่งเต็มที่ไม่ต้องเกรงใจฉัน” บอกจบก็ตัดสายทันที เมื่อวางสายจากบุญคงชายหนุ่มก็ลุกขึ้นเดินไปยังห้องนอนที่มีประตูเชื่อมกับห้องทำงานอยู่ เหรียญทองใช้เวลาอาบน้ำเปลี่ยนชุดเพียงแค่เวลาไม่กี่นาทีก็เสร็จ ออกมาพร้อมกับกางเกงยีนส์เสื้อยืดสีกรมท่า เมื่อจัดการกับตัวเองเรียบร้อยก็พร้อมแล้วที่จะออกจากบ้าน ​