FALLING INTO MY ARROGANT BOSS

Chapter six

ZACH

NAKATAYO AKO ngayon sa may veranda habang tinatanaw ang babaeng papasok ng gate sa aking mansiyon. Sinalubong ito ni Mrs. Garcia. Naikuyom ko ang aking mga kamay dahil sa pagkabuhay ng galit sa aking dibdib. Limang taon na rin ang nakalipas simula noong iwan niya ako, pero hanggang ngayon sariwa pa rin ang sugat na naiwan nito sa aking puso. Napayupyop ako sa hawak kong sigarilyo. Pinaglalaruan ko muna ang aso bago ko iyon binu is it in ifga at pagkatapos pinatay ko ito sa ashtray.

Napahilamos ko ang aking dalawang palad sa aking mukha. Nang biglang uminit ang sulok ng aking mga mata ngunit kaagad ko rin pinigilan. Not this time, hindi na ako iiyak pa. She left, na hindi ko man lang alam kong ano ang dahilan. She promise me that she loves me until the rest of her life at naniwala ako sa kaniya. I gave her everything, my love and my life. But she choose to left without any single words.

I remember those day. Alas kuwatro pa lang ng hapon nang umalis na ako sa opisina. Excited akong umuwi dahil alam kong makikita ko roon ang mahal ko. Siya lang ang makakatanggal ng pagod at stress ko sa trabaho. Presensiya pa lang ni Amara napakagaan na ng pakiramdam ko. Kung puwede lang na hindi ako papasok sa opisina at hindi siya papasok sa school ginawa ko na dahil bawat oras na hindi ko siya makakasama nangungulila na ako kaagad sa kaniya.

I’m on my way home nang tumawag sa akin ang unknown number. But when I answered it was Rain’s voice. Balak ko na sanang patayin ang tawag niya. Wala namang dahilan para mag-usap pa kami. Ayaw ko rin na makipagkaibigan sa kaniya. Don’t get me wrong, wala na akong nararamdaman kahit na katiting kay Rain. Ayaw ko lang na maging cause iyon na magtampo sa akin si Amara.

Umiiyak ito sa kabilang linya. Wala naman akong pakialam sa kaniya pero ramdam ko kaniyang takot nang magsalita ito.

“Za-Zach, I' Im so- sorry to bother you. Please, help me. May mga tao sa labas ng unit ko. They trying to come inside. I'm s-scared t-that they might k-kill me,” Her voice was trembled and cried.

“Don’t go outside. Papunta na ako r’yan!” Kaagad kong pinatay ang tawag at ni U-turn ko aking sasakyan at tinahak ang daan patungong sa condo ni Rain.

Tatlong lalaking naka suot ng bonnet ang naabutan kong pilit na binubuksan ang pintuan sa unit ni Rain. Sinita ko sila pero hindi pa man ako nakahulma ng suntok may matigas na bagay ang tumama sa aking batok.

Nagising ako na nasa loob ng silid ni Rain. Nagpapasalamat ako dahil ligtas kami pareho dahil may dumating daw na mga guards kaya nagsitakbuhan ang mga lalaki. Alas nuebe na ng gabi nang makauwi ako ngunit tahimik ang buong kabahayan. Kaagad akong pumasok sa aming silid, yes, were sleeping in the same room. Walang ng rason para doon ko pa siya papatulugin sa ibang kwarto were infact kasal na lang ang kulang sa aming dalawa para tawaging tunay na mag-asawa.

Ngunit wala si Amara sa aming silid. Pinuntahan ko rin ang banyo pero wala rin kahit na ano’ng bakas na may gumagamit dito. I tried to called her number pero out of coverage area. Dumiritso ako sa kusina pero wala pa rin siya. Nasuyod ko na ang buong unit ngunit wala pa rin akong Amara na nakikita. Nagbalik ang naglakbay kong diwa nang magsalita si Mrs. Garcia.

“Sir, Monterde. Nandito na po si Ms. Locsin.” I smirked on what I have heard. Why she still using that surname? Hindi pa ba siya pinakasalan ng lalaki niya?

“Dalhin mo siya rito. Dito na kami mag-uusap.”

“Okay, Sir.” Tumalikod na si Mrs. Garcia at ilang sandali lang narinig ko ang mga yabag na papalapit sa akin. I’m holding my breathe when I smelled her familiar scent. Hindi pa rin nagbago ang gusto niyang pabango. I shooked my head. Hindi ko na dapat iniisip ang mga bagay na iyon.

“Hello, good morning, Sir Pelaez,” saad nito sa aking likuran. Nilagay ko ang aking mga kamay sa loob ng sa bulsa ng suot kong gray sweet pants bago humarap sa kaniya.

“Please, have a sit Ms. Locsin o shall I say Misis?” Nakita ko ang paglaki ng kaniyang mata at bahagya itong natigilan sa pagkakita sa akin. Hindi nakatakas sa paningin ko ang takot na nababakas sa kaniyang mukha.

“Why you look so scared, Ms. Locsin? Hindi mo ba ini-expect na magkita tayong muli?” My voice cold as an ice when I told to her while I'm straight looking at her. She bow her head in a seconds ngunit nang mag-angat ito ng mukha matapang na itong tumingin sa akin.

“I’m sorry, Mister Monterde. Hindi ikaw ang gusto kong makausap kundi ang may-ari ng bahay na ito si Mr. Pelaez,” casual nitong tugon sa akin. Umupos ako sa coach paharap sa kaniya. Pinasadahan ko ang kaniyang kabuoan. She look even more beautiful and sexier kahit may anak na ito. Medyo nagkalaman na ito na mas lalong bumagay sa kaniya. Napalunok ako sa aking laway nang tumapat sa kaniyang dibdin ang aking mga mata. And I think mas lumaki pa yata ngayon. I can’t imagine my big hands molding her breast again. Mabilis akong nag-iwas ng tingin. Bakit ko ba ganoon kaagar ang pumapasok sa isip ko?

“I’m sorry, Mr. Monterde. Wala akong panahon para makipagtitigan lang sa iyo. If you don’t minde, please excuse me.” Akmang tatalikod ito sa akin nang magsalita ulit ako.

“I’m Zach Pelaez Monterde, supposibly ako ang hinahanap mo. Sit down at pag-usapan natin ang kapalpakan ng mga tauhan mo.” Diniinan ko ang pagbigkas ng huli kong sinasabi.

“I’m sorry, Mr. Monterde. Kilala ko lahat ng mga tauhan ko. Magaling silang magtrabaho at sinisgurado nila na hindi palpak ang kanilang mga ginagawa.” Nagkibit balikat ako sa kaniyang mga sinasabi.

“ Mga tauhan mo sila natural na ipinagtaggol mo sila. Pero hindi ko nakikita ang sinasabi mong magaling. Akala ko pa naman magaling at maasahan ang serbisyo ninyo but it seems i was wrong.” Nakita ang frustration sa kaniya g mukha na ikinatuwa ko.

“I’m sorry, Mr. Monterde, kung hindi mo nagustuhan ang serbisyo namin.

Siguro humanap na lang po kayo ng iba at willing akong ibigay ang paunang bayad mo.”

“Do you think ganoon lang kadali, Ms. Locsin? Nabayaran ko na kayo lagpas pa sa kalahati ng hinihingi ninyong bayad para sa serbisyo ninyo. Tapos ’yan ang sasabihin mo! Ang maghanap na lang ako ng iba? Besides, may kontrata tayong pinirmahan kaya kung ayaw mong mademanda susundin mo ang gusto ko!” galit ko saad sa kaniya.

“I want you to handle this personally, Amara. And starting tommorrow, gusto ko sisimulan na ninyo ang bahay ko.” seryoso kong muling saad sa kaniya. Tumayo na ako at kaagad siyang tinalikuran.

Hindi ako mag-aksaya ng panahon na ipahanap ka kung mawawala ka rin sa akin Amara. Hindi ko hahayaang makapagtago ka naman sa akin.