ในที่สุดหลานยี่หลงก็ตัดสินใจเล่าเรื่องที่มีราชโองการให้บุตรสาวคนโตของสกุลหลานเข้าพิธีอภิเสกสมรสกับท่านอ๋องแปด ไป๋เฟยหมิง ซึ่งงานนั้นจะมีขึ้นในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้าให้หลานฮุ่ยเจินฟัง
“จะ…เจ้า เจ้าคิดว่าอย่างไรบ้าง เจ้าจะยอมรับการแต่งงานกับท่านอ๋องอัปลักษณ์ได้หรือไม่?” ฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ยถามด้วยใจหวั่นๆ ลึกๆแล้วนางก็รู้สึกสงสารหลานสาวคนโต
“คิดซะว่าอย่างไรเสียก็ได้เป็นหวางเฟย ถือว่าเป็นวาสนาของเจ้าและสกุลหลาน” หลานยี่หลงโน้มน้าวให้นางคล้อยตาม
หลานฮุ่ยเจินยืนก้มหน้านิ่งไปชั่วขณะ ก่อนที่จะค่อยๆเงยหน้าขึ้นและพูดบางอย่างออกมา
“การขัดราชโองการถือว่ามีความผิดเทียบเท่ากบฏใช่หรือไม่เจ้าคะท่านพ่อ?”
หลายยี่หลงถอนหายใจออกมาเสียงดังก่อนจะพยักหน้าช้าๆ
“ข้าไม่มีสิ่งใดขัดข้องเจ้าค่ะ เหตุใดผู้คนจึงคิดว่าการที่ท่านอ๋องมีใบหน้าที่อัปลักษณ์จะเป็นปัญหาหรืออุปสรรคในการมีชีวิตคู่ด้วยเจ้าคะ?”
“นะ…นี่ นี่เจ้าหม
