Chapter 03
1566 Words
MAY SUMILAY na ngiti sa mga labi ni Jillian nang nakita niyang papalapit sa kanya sina Sister Lorie and Sister Celestine. Tinawagan niya ang dalawa para i-treat ng dinner sa Governors Palace. It’s a fancy restaurant where well-known persons were mostly the customers. Gusto lang niya i-treat doon ang dalawa once in awhile dahil alam niyang sobra sobra ang effort nitong palakihin siya Hindi siya pinabayaan ng dalawa kahit na hindi niya totoong kadugo ang mga ito.
“How was the ride, sister – I mean mama Tine and mama Lorie?”
Mama, iyon ang sinabi ng mga ito na itawag niya dahil hindi na naman sila mga madre na. They both turned their back to their vocations and took care of her instead. It happened when the administrations wants her to be trasferred in one of the orphanage in North Carolina. Ayaw na malayo sa kanya ng dalawa kaya inako na ng mga ito ang custody niya.
“Isn’t too luxurious, anak?” tanong ni mama Tine niya sa kanya.
“Oo nga. Let’s eat in our favorite fast food instead.” Dagdag naman ni mama Lorie niya.
Inakbayan niya ang dalawa. “You deserved this because your only child got promoted today!” Masayang niyang sabi dalawa. She heard a loud gasps from her two mother. Niyakap siya ng dalawang babae. “Shall we?” tanong niya. Tumango ang mga ito sa kanya. Magkahawak kamay silang pumasok sa loob.
Sinalubong sila ng dalawang waiter na lalaki at binati. Pinakita niya sa mga ito ang reservation slip na sinend sa kanya via email nang magbook siya ng table for three persons. Giniya sila nito papapunta sa kanilang table saka binigyan ng menu. All three of them were allergic of seafoods that’s why they ordered the best sellers meat meal. Nag-order din sila ng desserts na i-se-serve kapag tapos na sila sa appetizers and main course.
“Cashmere Events promoted you again this year.” Sambit sa kanya ni mama Lorie niya.
“Yes, I’m a senior event coordinator now and guess what?” Nakangiti niyang hinawakan ang kamay ng dalawang ina. “I found – no I met him, talked to him and he drives me till my office today.” Hindi lingid sa dalawa ang pagsinta niya kay Niko. Nakonsensya pa nga ang mga ito dahil naputol ang komunikasyon nilang dalawa ng binata.
She was eighteen when they lived Atlanta and go back to the Philippines. Nabalitang nasunog ang Mary Mother of God Church tatlong buwan matapos nila umalis. All the documents and records were vanished. Nawalan sila ng pagkakataon na makakuha ng koneksyon muli sa pamilya nila Niko dahil nga hindi na sila connected sa institusyon. Nakita ng dalawa kung paano siya nalungkot ng mga panahon na iyon.
“Is it Niko?” Tanong ni mama Tine niya. Tumango siya at magkapanabay na suminghap ang dalawa. Muli siyang napangiti. “Did you tell him or introduce yourself?”
Umiling siya. “I got shy but he still remember me and he’s wondering why I’m not contacting him.”
“You’ve waited these moment to happen, anak. So, why holding back?” tanong sa kanya ni mama Lorie niya.
Why did she held back? Insecurities eats her up, that’s it. Mula nang lumipat sila sa Pilipinas, nag-research siya tungkol kay Niko. He came from a wealthy and well-known family. That the Dominguez first born wants to become a doctor and he did already. Sinubaybayan niya ito hanggang dumating iyong moment na nasa harapan na niya ito. He’s an epitome of perfection while she was a mess. Siyempre hindi niya maaring sabihin iyon sa dalawa niyang ina. Malulungkot lang ang mga ito. And she doesn’t want them to them to be sad. Not again.
Luckily, they’re order came and the topics changed. From Niko to her promotion real quick. They start to eat while talking. Madaming silang catching up na gagawin dahil pare-pareho silang mga busy na tao. Kung minsan kapag may event siya, hindi niya nagagawang umuwi. But all of her sacrifices and sleepless nights has been paid off once again. Cashmere Events wasn’t her first company she worked with. Madami na siyang pinasok na klase ng trabaho.
Hindi kasi mayaman ang pamilyang kinabibilangan nina mama Lorie at mama Tine niya. Nang bumalik sila naubos ang savings ng mga ito at dahil hindi niya nadala ang schorlaship grant niya, kinailangan niya maging barista sa gabi at estudyante sa umaga. Sa routine na iyon napagtapos niya ang sarili niya. Mahirap pero worth it lahat ng iyon nang mahawakan na niya ang kanyang diploma.
“Mag-cr lang po ako saglit.” Paalam niya sa dalawa.
Lumakad siya papunta sa comfort rooms ngunit natigil nang makita niya ang isang lalaking nakangiti habang nakikipag-usap sa isang babae. It was Niko, her Niko. Bigla siya nakadama ng lungkot sa nakita. Because I held back, ngayon kailangan ko na makita na may kasama siyang iba. Aniya sa isipan. Napatalikod siya agad nang makita tumayo ang kausap nito.
The girl passed her by. Papunta din ito sa comfort room kaya naman sumunod siya. The girl was not her. She’s sophisticated. May kahawig ito pero hindi niya maalala kung sino. Wala din naman siya pakialam. Kung meron siyang bad side iyon ang I-don’t-care attitude niya. Hindi nga yata matatawag na bad side iyon. Mas pinipili niyang huwag intindihin ang mga tao sa paligid niya. Lalo na kapag hinaharangan ang pagkakataon na nakalaan para sa kanya.
And that fake faced girl hinders my chance to be with Niko. Sambit niya sa kabilang bahagi ng isipan.
She was about to enter the comfort when she heard a loud conversation inside.
“I don’t like Dr. Niko to be my next prospect. I told you I’m not into saintly looking guys. I want bad guys who will made me screams in bed.” She covers her mouth to conceal her gasps. “He’s good looking but not my type. Parang feeling ko kung maging kami I have to impose an innocent look, go to church, smile to everyone, mga gano’n. This would be our first and last date.” Nakuyom niya ang kanyang magkabilang kamao. Doon, marahas niya binukas ang pintuan at pumasok sa loob. Napatingin sa kanya ang babae ngunit saglit lamang.
Ginagawa niya na kung ano pakay niya doon pagkatapos ay naghugas ng kamay. Habang nasa loob siya ng cubicle dinig dinig pa niya ang mga masasakit na salitang binitiwan nito para kay Niko. Hindi niya alam kung bakit siya nasasaktan para sa binata. Gaya ng palagi sinabi ng dalawa niyang mama, you cannot please anyone in this world but your obliged to do it though. Ang kailangan lang natin i-please ay ang Diyos at wala nang iba. She hates how people could judge someone easily as if they knew that person a very long time.
KAHIT nasa labas na sila ng Governor’s Palace ay nasa isipan pa din niya ang sinabi ng babae ka-date ni Niko tungkol dito. Wala pa sila makuhang taxi o kahit ma-book sa Grab. Sobrang saya ng dalawa niyang mama dahil treat niyang iyon. Was it destiny’s game? Kinailangan niya makita na may kasama ito na iba at madinig ang lahat ng iyon para ma-realize niya na hindi siya dapat pa na mag-hold back.
“Jillian?” Napatingin siya sa kotseng tumigil sa harapan nila. Pagsilip niya, bumakas ang gulat sa mukha niya.
It was Niko. Again… Dugtong niya sa isipan.
Napatingin siya sa dalawa niyang mama na nagtataka. Nakita niyang bumaba sa sasakyan si Niko at lumapit sa kanila. “Why are you here?”
“Uhmm, I have a dinner with my two mother.” Sagot niya. Bumaling si Niko sa dalawa niya mama. Binati nito ang dalawang ginang at nagpakilala dito. Nasapo niya ang noo niya nang makita kung paano bumakas ang gulat sa mukha ng mga ito nang magpakilala si Niko.
“So, you’re all going home?” tanong nito sa kanya.
“Yeah. We just wait for a cab, I guess.” Tugon niya.
“To where?”
“White Plains.” He nodded. “But you don’t need to –“ He cut her offf.
“I live there too. Hop in. I can’t let you three take a cab,” anito.
Hindi tumanggi sina mama Lorie at mama Tine niya. Wala siyang nagawa kung ‘di sumunod. Napansin niyang iba ang dalang sasakyan ni Niko. Nagkataon lang ba o alam niyang may tatlong babae na sasabay sa kanya? Naguguluhan siya pero in-enjoy na lang niya ang moment. She didn’t knew that they both live in one subdivision. So, this is how destiny plays its game…
Habang nasa byahe sila, walang humpay ang pagtatanong nina mama Lorie at mama Tine niya kay Niko. Kung bakit ito nandon at kung nakatira ba ito kasama ang mga magulang. Niko honestly answered all the question. He did say that he’s there for a blind date and that went failed. Hindi tuloy maiwasang mag-comment ng dalawa niyang mama. For her he’s almost perfect. Hindi siya type nung babae na iyon kasi napaka-holy nito. Nakiling niya ang ulo niya nang bumalik sa isipan niya ang huling sinabi nang ka-date nito.
Bad guys who will make her screams in bed… Gusto niyang mag-antanda. She’s well preserved lady that’s why those kind of compliment – if that’s really a compliment seems foreign to her. Though half of her life was well spent in a loberated country and school. Isang tanong ang bumalong sa isipan niya.
Should I tell him or not? Decide now or forever holds you peace, Jill…
- Writer
