Chapter 13
1088 Words
"What the f**k are you doing here?! Get out! Go!"
"I don't. Come one, let's finish this shit." Sagot ni James na bigla-bigla na lang papasok sa sasakyan ni Sandra.
"f*****g jerk. It's my battle. Don't meddle...."
"Anything you say. Go on. He's here." Aniya at tumingin na sa daan.
Wala na akong nagawa kaya ko ito pinatakbo ng mabilis. Nakita ko sa salamin na nakasunod ang lalaki.
"f*****g asshole." Wika ko dito.
Sabi ko na nga ba'y hindi kami titigilan ng lalaking 'yon hangga't hindi niya nakukuha ang salamin. Buti na lamang at naging handa ako.
"Wear that." Ani ko sakaniya at tinuro ang salamin na nilagay ni Hiro kanina sa harap.
"Why? I don....."
"Just wear the f**k!"
Kung hindi namin siya mapapatay gamit ang armas at kapangyarihan namin ay, ang sinag ng araw na lang ang gagawa. Mag uumaga naman na.
"Just follow. Son of a b***h!"
Diniretso ko ang bundok hanggang sa marating namin ang tuktok nito. Buti na lamang at nasa silangan kami.
I feel bad about Sandra's car. Hindi ko din alam kung bakit nakayanan nitong maakyat ang bundok. It amazed me.
"So, how's the chasing?" Tanong ko ng bumaba ako sa sasakyan at hinarap siya.
Tumayo siya ng maayos atsaka naglabas ng espada. Sumugod ito saakin kaya't nilabas ko din ang espada ko atsaka ito hinarang.
"Give me back MY damn mirror." Galit na sabi niya habang ang mga espada namin ay nakaharang sa isa't isa.
"Tell me. Where and how'd you get the mirror?"
"It's none of your business."
"Then don't tell me. You won't get it, or even touch it anyway."
Itinulak niya ako ng ubod ng lakas kaya't napaatras ako. Ginamit ko ang espada ko bilang alalay para hindi ako mapahiga.
"Tally!" Sigaw ni James at tumakbo papunta saakin.
"Go back to the f*****g car."
"I won't." Aniya at sumugod sa lalaki.
Fuck this man.
Nilagyan nanaman siya ng itim na usok ng lalaki kaya't nanghina nanaman ako, ngunit pinilit ko itong hindi ipahalata.
Damn you James. Damn you!
Binato ko sakaniya ang espada ko dahilan ng pagbalik ng atensyon niya saakin. Ngunit nakuhanan niya itong iwasan kaya tumilapon ito sa likuran niya.
"What will you do now?" Nakangisi niyang sambit habang papalapit saakin.
Nanghihina akong tumayo ng maayos. "Will kill you." Sagot ko.
Bumalik agad sa kamay ko ang espada atsaka nanaman sumugod sakaniya. Nilayo ko siya sa pwesto ni James para hindi na ito madamay dahil wala nanaman siyang malay.
Kahit nanghihina ako'y hindi nito matatakpan ang galak at tuwa ng puso ko na kanina ko pa nararamdaman.
Napatingin ako sa dibdib niya, kung saan bumaon ang espada ko noon. Nagdurugo ito kaya ako napangisi.
"I'll give you the chance to escape. Umalis ka na at huwag ka ng mag papakita saakin." Sabi ko sakaniya.
"Never!" Malakas niyang sagot at sumugod ulit.
Wala na akong nagawa kaya ako tumalon ng napakataas atsaka binato ang espada ko sakaniya. Nagawa niya itong iwasan ngunit hindi niya nasundan ang galaw ko kaya siya napahiga at napadaing.
"I gave you the chance. Pinilit mo lang akong kitilin ang buhay mo." Aniko at tinaas ang kamay para bumalik ang espada ko.
"A true leader will never surrender." Nanghihina ngunit madiin niyang sagot.
Gumawa nanaman ako ng makapal na usok para hindi niya makita ang reaksyon ko. Pikit mata kong binaon ang espada ko sa ulo niya.
"And a true leader will never let anyone to hurt her members and block her way.... and wouldn't risk her members just for the sake of her own desire." Sambit ko habang nakatitig sa itsura niya.
Inalis ko na ang usok ko atsaka tumayo na ng maayos. Pabalik na sana ako sa sasakyan ng bigla akong nawalan ng hangin. Napatingin ako sa likuran ko habang nakahawak sa dibdib at nakita ang isang kalaban na susugod sana saakin. Kagaya ko'y nanghihina din siya dahil sa kawalan ng hangin.
Bigla na lamang akong hinalikan ni James kaya't nakahinga ako. Ang halik niya ay parang enerhiyang nawala saakin kanina. Para itong nawawalang piraso sa pagkatao ko at para akong lilipad dahil sa presensya niya.
Kumalas ako sakaniya at nakitang wala ng buhay ang isang kalaban. Sinamaan ko naman siya ng tingin.
"Sumosobra ka na." Galit at madiin kong sabi ngunit tumawa lang siya.
Napatingin ako sa buwan na kung saan ay unti-unti na itong nagtatago sa kabilang bundok. Ang ilaw naman sa silangan na nanggagagling sa araw ay unti-unti na ding sumisilip.
Napatakbo kami sa sasakyan ng bigla kaming masinagan ng araw. Nasa tuktok pala kami ng bundok kaya una kaming maatatamaan ng liwanag na nanggagagaling sa araw.
Naalala ko ang katawan ng mga kalaban kaya't lumabas ulit ako.
"Iwanan mo na sila!"
"Hindi ako maruming pumatay!" Balik ko sakaniya.
Narinig ko siyang nagmura bago tumulong saakin sa pag buhat. Nilagay namin sila sa likod ng sasakyan atsaka umalis.
...
Ano nanamang palaisipan ang binigay saakin ni Alas? Bakit ganito na lang palagi. Damn it.
"Kanlurang aking minamahal.
Sakaniya isinusuko ang dalawang buhay." Wika ni Sandra.
"Anong buhay ang isinusuko?" Tanong niya.
"Pumasok ka na sa iyong silid at mag pahinga. Kami na ang bahala dito." Sambit ko sakaniya.
"Mabuti pa nga. Sabihan niyo na lang ako kung ano na ang ganap." Aniya at pumasok na sa kwarto niya.
"Ang salamin naman ay hindi gustong ipakita kung nasaan ang babaeng 'yon." Mahinang sabi ni Hiro.
"Hindi talaga niya ipapakita hangga't wala pa tayo sa labas ng lungsod na ito." Sagot ko.
Noong ginamit kasi namin ito'y saka lang niya pinakita ang dadaanan namin nang makalabas kami sa lungsod at nakaharap kami sa silangan. Ito lamang ang nagtuturo kung saan kami didiretso nang bumungad saamin ang magkakaibang daan.
"Kailangan nating lumabas sa lungsod at iharap ang salamin sa kanluran." Dagdag ko.
"Para ipakita niya ang daan papunta sa babae." Aniya.
"Ngunit ano ang tinutukoy niyang kandungang titingalain?"
Bigla kong naalala ang nakita kong bundok na kung saan ang buwan ay unti-unting tumatago doon.
"I get it." Sambit ko.
"Ano?"
"Kanlurang aking minamahal.
Sakaniya isusuko ang dalawang buhay." Pag uumpisa ko.
"Ibig sabihin lamang nito'y...."
"Sa kanluran. Doon isinusuko ng buwan at araw ang kanilang buhay o tamang sabihin nating kanilang ilaw." Sabi ni Hiro kaya ako tumango.
"Sa kandungang aking tinitingala.
Tatahakin ang matarik na daan." Aniko ulit.
"Ito'y sa bundok." Dagdag ko atsaka siya tumango.
"Tatawagin ang maganda mong ngalan.
Luluhod sa makapangyarihan mong prisensya." Pagkasabi niya ay nagkatinginan kaming dalawa.
"Ang kaniyang ngalan ay Kanlura. Nabanggit ni Alas ng magtanong kami sakaniya." Wika niya.
- Writer
