7
831 Words
ธาวินเข้ามาทำธุระในกรุงเทพพร้อมทับทิบที่ขอมาไฟล์ทเดียวกันและเมื่อมาถึงสนามบินดอนเมือง ทับทิมติดรถเช่าของธาวินให้เขาช่วยขับไปส่งที่บ้านญาติ ก่อนเขาจะขับรถไปยังบริษัทของทรงพลคู่ค้าทางธุรกิจ มาถึงไม่เจอเลขานุการหน้าห้องจึงนั่งรอบนโซฟาอ่านหนังสือพิมพ์ไปพลางๆ พักใหญ่ได้ยินเสียงประตูห้องประธานบริษัทถูกเปิดออกมาก็ช้อนสายตาขึ้นมองเห็นเลขาสาวสวยใช้มือจับเสื้อลูบกระโปรงให้เข้ารูปปกปิดรอยยับเยินจากอะไรสักอย่าง
มุมปากคมเหยียดหยันก่อนจะวางหนังสือพิมพ์ลงหยัดกายลุกขึ้น ทำให้ฝ่ายเลขาสะดุ้งลนลานวางมือไม้ไม่ถูก “เอ่อ... สวัสดีค่ะคุณเก้า มานานหรือยังคะ”
“สักพักใหญ่ๆ แล้วครับ ผมมาขอพบคุณทรงพลกะทันหันไม่ได้นัดก่อน ไม่ทราบว่าคุณทรงพลว่างหรือเปล่า”
“ว่างถึงสี่โมงเย็นค่ะ สักครู่นะคะดิฉันขออนุญาตเข้าไปเรียนให้ท่านประธานทราบก่อน” เอ่ยเสียงหวานก่อนหมุนกายกลับเข้าไปในห้องทำงานประธานบริษัท สักพักก็เดินออกมาเชิญให้เข้าไปพบคุณทรงพลได้
“เชิญค่ะ”
ธาวินยิ้มมุมปากในขณะเดินผ่าน ผู้หญิงหิวเงินชอบจับคนมีเงิน เมียน้อยก็ยอมเป็นขอแค่ได้เงิน เขารังเกียจและขยะแขยงผู้หญิงประเภทนี้ที่สุด! ธาวินเดินเข้าไปในห้องทำงานเห็นคุณทรงพลนั่งรออยู่ก่อนหน้านี้แล้ว มองปากกากับแฟ้มตกอยู่หน้าโต๊ะ ท่าทางว่าคงจะเผลอปัดตกตอนทำกิจกรรมอย่างว่า ช่างเถอะ! ใช่ว่าเขาเองจะไม่เคยทำ ผู้หญิงมายั่ว ชายโสดอย่างเขาให้ทนเฉยก็คงจะไม่ได้ ที่สำคัญกฎของเขาคือสนุกชั่วคราวเท่านั้นใครกล้าล้ำเส้นได้มีเรื่องกับเขาแน่
“สวัสดีครับคุณทรงพล ช่วงก่อนงานยุ่งๆ ไม่มีเวลาติดต่อ ไม่เห็นคุณแวะไปไร่ก็เลยเข้ามาหา”
“เชิญนั่งก่อนสิคุณเก้า ใช่ว่าผมไม่อยากไปแต่ช่วงก่อนผมมีเรื่องปวดหัว เมียผมก็คงจะแฉให้คุณฟังไปจนหมดเปลือกแล้วก็ตามที่เมียผมบอกไปนั่นแหละครับ”
“ใครกันช่างกล้าปฏิเสธคนกระเป๋าหนักแบบคุณทรงพล” เหมือนจะถามดีแต่แฝงความแดกดันไว้เต็มเปี่ยม
ธาวินยกมือขึ้นกอดอกรอคำตอบด้วยท่าทางสบายๆ ไม่ได้เคารพอีกฝ่ายเท่าที่ควร
“อย่าไปพูดถึงนังนั่นเลยครับชวนปวดหัวเปล่าๆ ยั่วผมเองแล้วก็มาทำร้ายร่างกายผม ใจจริงผมอยากจะเอาตำรวจไปจับมันด้วยซ้ำแต่ลดโทษให้เบาะๆ แค่ส่งสายข่าวไปไม่ให้บริษัทไหนรับมันเข้าทำงานก็พอ สมน้ำหน้ามัน ทำแบบนี้ผมสะใจกว่าเยอะเลย”
แน่สิ... รู้ดีเชียวแหละว่ากษมามีภาระต้องดูแล ทั้งลูกทั้งพ่อพิการ การไม่มีงานทำคงทำให้ชีวิตหล่อนตกอับไปพักใหญ่
“โหดร้ายจังเลยนะครับ”
“แค่นี้ยังเบาะๆ นะครับคุณเก้า มันเล่นงานจนผมหัวแตกเย็บสามเข็ม เล่นงานมันกลับแค่นี้ยังถือว่าผมใจดีมาก เมียผมแค้นมากจะส่งคนไปจัดการ ผมเลยต้องเอาประวัติมันมาทำลาย สงสาร แค่นี้มันก็คงทุกข์ใจจะแย่ที่ไม่มีงานทำ พ่อมันพิการแถมยังมีลูกติดมาอีก ร่านแต่เด็กจนท้องไม่มีพ่อ พูดถึงมันแล้วผมแค้นใจชะมัด! ทำเป็นเล่นตัวหวังโก่งค่าตัวล่ะสิไม่ว่า ข่าวเขาลือมาว่ามันเป็นเมียเก็บคนมีเงินตั้งหลายคนพอถูกจับได้ก็ต้องเปลี่ยนงานไปเรื่อยๆ”
“แต่คุณก็ยังอยากได้เขามาเป็นเมียน้อย”
“ข้อนั้นผมไม่เถียง ก็ใครใช้ให้มันสวยเองล่ะ มันสวยจริงนะคุณเก้า ทั้งสวยทั้งสาวอายุแค่ยี่สิบสี่ปีเอง แต่ลูกมันสี่ขวบแล้ว ตั้งท้องตั้งแต่สิบเก้าคุณเก้าคิดดูสิว่ามันร่านมากแค่ไหน”
ธาวินยิ้มมุมปากเหยียดหยันในความเจ้าชู้ของชายวัยกลางคน อีกทั้งยังนึกสมเพชผู้หญิงเห็นแก่เงินที่เขากล่าวถึง “ผมชักจะอยากเห็นแล้วสิครับว่าสวยมากแค่ไหนคุณทรงพลถึงอยากได้”
“อย่าอยากเห็นเลยครับ ผมกลัวว่าคุณเก้าจะอยากได้มันมาเป็นเมียเก็บเหมือนผม”
“ยิ่งอยากเห็นเข้าไปใหญ่”
“ผมก็อยากให้คุณเก้าดูรูปมันนะครับ แต่ผมทิ้งประวัติมันไปแล้วเก็บไว้ก็รกเปล่าๆ เอาล่ะ มาคุยเรื่องงานของเราดีกว่า”
ทรงพลเปลี่ยนจากเรื่องส่วนตัวกลับมาเป็นเรื่องงานที่ทำร่วมกับธาวิน ตลอดการสนทนานั้นในหัวของธาวินนึกถึงผู้หญิงหิวเงินที่คุณทรงพลกล่าวถึง แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ หากผู้หญิงคนนั้นหิวเงินจริงแล้วจะปฏิเสธคุณทรงพลทำไม?
- Writer
