แวบหนึ่งผมก็สงสัยนะว่าตัวเองมาทำอะไรอยู่ที่นี่ ก็สามทุ่มเข้าไปแล้วผมยังไม่ยอมกลับห้อง นอนดูทีวีรอเจ้าของห้องอาบน้ำ ไร้เหตุผลชะมัด รู้แค่ว่าตอนนี้มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
ผมไม่รู้ว่าผมตัดสินใจถูกหรือเปล่าที่รับกรเข้ามาในชีวิตอีกครั้ง เขาว่ากันว่าอ่านหนังสือเล่มเดิม ตอนจบก็มักจะเป็นแบบเดิมเสมอ แต่เสี้ยวหนึ่งในใจผมกลับแย้งขึ้นมาว่า บางทีการเลิกกันในตอนนั้นอาจไม่ใช่จุดจบที่แท้จริงของหนังสือเล่มนี้ก็ได้
น้ำเน่าชะมัด
แต่ถึงยังไงผมก็พยายามที่จะเผื่อใจ กรพูดชัดเจนไปแล้วว่าสำหรับมันผมก็เป็นแค่แฟนเก่าที่บังเอิญกลับมารู้สึกดีอีกครั้ง แน่นอนว่าไม่มีอะไรรับประกันได้ว่าความรู้สึกดีนั้นจะเปลี่ยนเป็นความรู้สึกรักเข้าสักวัน
“เฮ้อ” ผมถอนหายใจอย่างคิดไม่ตก ละครทีวีก็อะไรก็ไม่รู้ไม่ได้ดูสนุกเลยสักนิด ผมโทรหาแม่ดีกว่า
“ฮัลโหล” ปลายสายตอบรับหลังจากปล่อยให้รอแค่ไม่กี่วินาที
“ฮัลโหลแม่”
“ว่าไงล่ะเรา เหนื่อ
