บทที่9 แด๊ดดี้ไม่กลับบ้าน
935 Words
บทที่9
แด๊ดดี้ไม่กลับบ้าน
ฉันโทรรายงานให้คุณปกป้องได้รับรู้เขาก็ขำไม่หยุดเลยพอรู้ว่าฉันกับเพื่อนแท็กทีมกันรุมนารา กลับมาคอนโดฉันก็ได้รับสายจากคุณปกป้องว่าวันนี้ไม่ได้มานอนกับฉัน ฉันเลยสลัดคราบตัวเองจากนั้นก็โทรหามีนาเพื่อนัดกันไปผับอโคจร ผับในตำนานที่เป็นของนักการเมืองสืบทอดต่อๆ กันมา
“คุณปกป้องเขาไปไหนมึงถึงได้ออกมาแรดได้ฮารุ”
“ไม่รู้คงไปสังสรรค์กับเพื่อนๆ เขานั่นแหละ”
“เออ มึงก็อย่ากลับดึกล่ะ”
ฉันพยักหน้าตอบแต่ตัวเองยังสนุกสุดเหวี่ยงกับหนุ่มโต๊ะข้างๆ ถ้ามันเหมือนพล็อตนิยายเดี๋ยวต้องมีคนถ่ายรูปฉันส่งไปให้คุณปกป้องพอคุณปกป้องเห็นก็ต้องรีบบึ่งมาที่นี่ คิกๆๆ แค่คิดก็....
“ฮารุมึงเห็นเหมือนกูไหม!!” มีนาสะกิดฮารุให้มองไปยังโซนวีไอพี
“เชี่ยย หักมุมเฉย!” ใช่คุณปกป้องกำลังจูบกับสาวสวยที่โต๊ะวีไอพี แถมเพื่อนๆ เขายังมีสาวข้างกาย ทำไมมาที่นี่ผับของตัวเองก็มีทำไมไม่ไปวะ
“อย่าเข้าไปนะฮารุ การ์ดยืนคุมอยู่อีกอย่างถ้ามึงเข้าไปโวยวายมึงซวยแน่” มีนาดึงแขนฮารุให้หลบมาอีกด้านก่อนที่จะถูกจับได้ว่าแอบหนีเที่ยว
“มึงกูอยากเข้าไปกระชากหัวอีนั่นตบจังเลย”
“มึงอาจจะโดนส้นตีนการ์ดก่อนอีห่า เผลอๆ คุณปกป้องรู้จักกับเจ้าของผับหรือเปล่าเหอะ กูบอกมึงแล้วนะว่ามึงต้องแข็ง มึงยังไม่มีสถานะเขาเลี้ยงมึงเพราะมึงมีประโยชน์กับเขา”
“กูจะพยายาม แต่ตอนนี้กูเหมือนโดนนอกใจนอกกายเลยมึง”
“เฮ้อออ”
สุดท้ายมีนาก็ต้องนั่งปลอบใจเพื่อน เพราะฮารุเริ่มดื่มหนักขึ้นแต่เธอก็ไม่ได้โวยวายอะไร กลับมาถึงคอนโดก็ทิ้งตัวลงนอนและพยายามข่มตาให้หลับๆไป
ฉันตื่นขึ้นมาเพราะเสียงโทรศัพท์จากมีนาวันนี้ไม่มีเรียนมันคงเห็นฉันเงียบไม่ตอบไลน์มันถึงได้โทรถี่ขนาดนี้
การสนทนา
“ว่าไงมึงงง”
(ยังไม่ตื่นใช่ไหม มึงตื่นจัดการตัวเองได้แล้วนะฮารุ กูเจอคุณปกป้องออกมาจากคอนโดเดียวกับกู แต่มีผู้หญิงลงมาส่งกูถามพี่ยามFCกูแล้ว ผู้หญิงคนนั้นพึ่งเข้ามาอยู่ใหม่ เจ้าของห้องคือคุณปกป้อง)
“ฮะ! หมายความว่าเขามีอีหนูซุกอยู่เหรอ!”
(ประมาณนั้น มึงห้ามงี่เง่านะทำตัวให้ปกติเดี๋ยวเขาจะเบื่อ ถ้านิ่งได้ก็นิ่งไปก่อนระวังหมาออกจากปากด้วย ส่วนอีวอกนั่นเดี๋ยวกูหาเรื่องไปสืบเอง)
“อือ!”
จบการสนทนา
ฉันพยายามสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อควบคุมอารมณ์ของตัวเอง ที่บอกว่าติดธุระคือไปอยู่กับอีกคนงั้นเหรอ ได้เดี๋ยวอีฮารุคนนี้จะจัดให้สาสมเลย
หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันก็เกินออกมาต้มมาม่านั่งเขี่ยเส้นมาม่าไปมาจนเสียงประตูห้องเปิด คุณปกป้องรีบเดินเข้าไปจัดการตัวเองในห้องน้ำโดยหันมายิ้มให้ฉันแค่นั้น หึ ฉันเบนหน้าหนีไม่สนใจอยากยิ้มก็ยิ้มไปเถอะ
“ทำไมไม่สั่งข้าวมากิน กินมาม่ามันอิ่มหรือไง”
“เมื่อคืนเมามากแฮงค์ค่ะ อยากซดน้ำร้อนๆ” ฉันตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ไม่มีดี๊ด๊าเหมือนทุกครั้ง
“ไปไหนไม่บอกกันเลยนะ”
“ไปผับอโคจรมาค่ะ สนุกดี ดนตรีเพราะผู้ชายหล่อมากค่ะ”
ชายหนุ่มแทบสำลักน้ำสายตาก็มองมายังใบหน้าขาวๆ ของเธอ แต่วันนี้เธอไม่มีรอยยิ้มเลย เก็บถ้วยล้างเสร็จก็หยิบไอแพดออกมาเปิดซีรีย์ดูเงียบๆ คนเดียวที่โซฟา
เวลาผ่านไปจนบ่ายโมงฮารุก็ยังไม่ยอมพูดด้วยนอกจากจะถามคำตอบคำทำให้บรรยากาศในห้องมันเปลี่ยนไป ปกป้องเดินมานั่งข้างแต่ฮารุก็ขยับหนี
“นารามาวุ่นวายอะไรอีกหรือเปล่า”
“เปล่าค่ะ”
“เย็นนี้อยากไปกินอะไรไหม”
“ไม่ค่ะมีมาม่าแล้ว”
///ปกป้อง///
อาการแบบนี้ชัดเจนเธอน่าจะเห็นผมอยู่กับลูกอม ลูกอมก็เป็นหนึ่งใน3ที่ผมเรียกมาบ่อยๆ แต่ผมไม่คิดว่าฮารุจะไปเจอแล้วมีอาการแบบนี้ ผมนั่งมองเธอเงียบๆ เพราะเธอกำลังด่าตัวละครในซีรีย์ที่กำลังนอกใจเมียหลวง เออด่ามันไปอย่ามาพาลใส่ผมนะ
“อยากไปเที่ยวไหมฮารุพรุ่งนี้ผมว่าง”
“ไม่ค่ะ มีนัดกับมีนาแล้ว”
“อะไรกันจะมางอแงทำไม ไหนสัญญากันแล้วว่าจะไม่เป็นแบบนี้ไงฮารุ” ผมเริ่มหงุดหงิดใส่เธอ แต่เธอไม่สนใจไม่ตอบผมเลย
“เออถ้างั้นคืนนี้ไม่กลับนะไม่ต้องรอ!”
“เชิญค่ะ ตามสบาย”
“อืม!”
ผมหยิบกระเป๋าตังกุญแจรถออกมาจากห้องแม่ง ก็ไหนคุยกันรู้เรื่องแล้วไงจู่ๆ มามีอาการเวลาผมอยู่กับคนอื่น งั้นก็ปล่อยให้เธออยู่คนเดียวไปก่อนเถอะ ผมวนรถกลับมาที่บ้านเพื่อคุยเรื่องนาราให้พ่อกับแม่ผมรับรู้ พ่อผมบอกว่าคุณรตีกำลังจี้ให้ผมแต่งงานกับนาราเร็วๆ แต่พ่อผมยังไม่ได้ตอบตกลง
“มีแต่เรื่องว่ะ!”
- Writer
