รักต้องล่า NC20++

บทที่1 ลูกเมียน้อย มหาวิทยาลัยเอกชน ฮารุ สาวสวยลูกครึ่งญี่ปุ่นพ่อของเธอเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทำให้เธอและแม่ต้องกัดฟันสู้กับโชคชะตา ต้องทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเองยอมไปเป็นเมียน้อยของเสี่ยกร เสี่ยกรเป็นนักการเมืองที่คอยส่งเสียแม่ของเธอกับเธอมาเกือบ5ปี "อีลูกเมียน้อย!!" ฉันชินแล้วล่ะตอบโต้จนเหนื่อย ตบจนมือแตกพวกมันก็ไม่หยุด เพราะอะไรก็เพราะแม่ฉันทำแบบนั้นจริงๆไง เถียงไปก็ไม่ชนะหรอกเพราะฉันตบอีพวกนี้มาตั้งแต่ปีหนึ่งจนตอนนี้ฉันเรียนปีสุดท้ายแล้ว พวกมันก็ยังไม่หยุดด่าฉันเลย “ฮารุมึงไหวแน่นะ” “ไหว มีนามึงช่วยกูหางานได้ไหม ตอนนี้แม่กูคงหาเงินส่งกูเรียนไม่ได้แล้ว” “มึงอยากได้งานแบบไหนล่ะ ถ้าเด็กเสิร์ฟเด็กเชียร์เบียร์ก็เหนื่อยหน่อย แต่ถ้างานแบบกูเหนื่อยแค่บนเตียงแต่เงินดีเจอของดีก็สบายไปอีกนาน ทำไมแม่มึงไม่กอบโกยไว้เยอะๆ วะ มักน้อยเกินไป” “เฮ้ออ กูปวดหัวมากข่าวออกขนาดนี้กูไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเลย” มีนามองเพื่อนที่กำลังเดือดร้อนเธอจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโอนเงินให้เพื่อนเอาไว้ใช้จำนวนห้าพัน ทั้งสองเป็นเพื่อนร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา ตอนปีหนึ่งมีนาถูกล้อเรื่องที่เธอเป็นเด็กไซด์ไลน์ก็มีฮารุที่ช่วยเอาไว้ เธอเข้าใจมีนาทุกอย่างเพราะแม่เธอก็อยู่ในจุดที่ไม่ต่างกับมีนา หลังจากนั้นทั้งสองก็เป็นเพื่อนรักกันมาตลอด “มันจะมีงานอยู่อย่างนึงมึงเคยได้ยินเรื่องประมูลสาวบริสุทธิ์ไหมฮารุ” “ไม่เคยว่ะ” ฮารุส่ายหน้าพร้อมกับทำตาโตสังคมไทยมันมีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ “คือแบบนี้นะกลุ่มเนี้ยมันจะส่งสาวสวยเข้าไปประมูลสมาชิกที่จะเข้าร่วมต้องมีเงินในเมมเบอร์บัตรโคตรVIPไม่ต่ำกว่า100ล้านอะ” “จริงดิ!0.0” “เออจริงๆ แต่เราจะไม่รู้นะว่าสมาชิกในกลุ่มคือใคร ถ้าประมูลแล้วจะมีคนทักมานัดและส่งโลเคชั่นให้ ส่วนเรื่องเงินหัก30%จากยอดประมูล ไม่ต้องมองแบบนี้กูไม่เคยเข้าประมูลหรอก กูเสียซิงตั้งแต่ม.3 คนที่ทำงานกูนางได้เข้าร่วมประมูล ตอนนี้มีเสี่ยเลี้ยงสบายไปแล้ว” ฮารุได้แต่คิดแล้วคิดอีกหากเงินมันดีเธอก็จ่ายค่าเทอมให้มันจบๆ ไปจะได้หมดห่วง ไหนจะค่าใช้จ่ายที่บ้านอีกช่วงนี้แม่ไปไหนก็ถูกชาวบ้านนินทาถ้าได้เงินก้อนมาครอบครัวเธออาจจะผ่านพ้นปัญหาตรงนี้ไปก็ได้ “มีนาแล้วกูต้องทำยังไงบ้างถ้ากูอยากประมูล” น้ำเสียงที่ดูจริงจังของฮารุทำให้มีนาบีบมือเพื่อให้กำลังใจเพื่อน “คืนนี้กูจะพาไปหาเฮียต้า ผู้จัดการผับแต่เรื่องนี้มึงอย่าพูดไปนะไม่งั้นซวยกันหมด” “อืม กูไม่พูดหรอก” สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจที่จะทำมัน ฉันนั่งรอเวลาเลิกเรียนก็รีบไปคอนโดของมีนาเพื่อยืมชุดของมันใส่ไปคืนนี้ ถ้ากลับไปเปลี่ยนชุดที่บ้านแม่ได้เฉ่งแน่ๆ “อะมึงใส่ชุดสีดำนะ ขับผิวดีจะได้เด่นๆ เราจะไม่เข้าข้างหน้าผับแต่ว่าเราจะไปประตูหลัง” “โอเค” ฉันถูกมีนาพามายังผับT&P พวกเราเดินมาที่ประตูหลังสุดวังเวงมีการ์ดหน้าโหดยืนอยู่สองคน มีนามันเดินไปคุยอะไรกับการ์ดไม่รู้การ์ดคนนึงจึงเดินไปเปิดประตูให้พวกเรา พอเข้ามาข้างในก็เจอโซฟาที่ฉันเคยเห็นในหนังAV แถมยังมีเครื่องมือมากมายในการทารุณผู้หญิง แค่เห็นฉันก็ถอดใจแล้ว “รออยู่ตรงนี้นะมึงเดี๋ยวกูเข้าไปหาเฮียต้าก่อน” ไม่นานมีนามันก็เดินมากับผู้ชายคนนึงเขาหล่อมากดูเป็นคนยิ้มแย้มเรียบร้อยไม่น่าอยู่ในวงอโคจรแบบนี้เลย นี่แหละที่เขาบอกว่าอย่าตัดสินคนที่หน้าตา “เฮียนี่เพื่อนมีนาเอง เฮียช่วยหน่อยนะมันกำลังเดือดร้อน” “สวัสดีครับ” “สวัสดีค่ะชะ..ชื่อ..ฮารุค่ะ” “เป็นลูกครึ่งเหรอครับ” “ใช่ค่ะ เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น” ฉันมองหน้ามีนาตอนนี้มันกำลังถลนตาใส่ฉันให้ฉันส่งแฟ้มเอกสารให้เขา ฉันจึงรีบส่งเอกสารประวัติคร่าวๆ รวมทั้งการศึกษาให้เขาดู “ว๊าวว น่าสนใจนะแต่น้องฮารุต้องไปตรวจร่างกาย ตรวจเยื่อพรหมจรรย์ ตรวจเลือดมาก่อนนะแล้วส่งผลเข้ามาในไลน์ อ่า...สแกนบาร์โค้ดผมไปแล้วกันเดี๋ยวที่เหลือผมจัดการเอง” ฉันยอมทำตามทุกอย่างจากนั้นเฮียต้าก็หยิบกล้องมาถ่ายรูปฉันโดยให้ฉันโพสท่ากับโซฟาตัวนั้น รวมถึงให้ฉันส่งรูปถ่ายในชุดนักศึกษามาด้วย “ไม่ต้องห่วงข้อมูลรวมถึงรูปถ่ายจะไม่มีทางหลุดออกไปง่ายๆ เพราะคนที่เข้าร่วมประมูลเป็นมหาเศรษฐีและพวกไฮโซทั้งนั้น ถ้าข้อมูลรั่วไหลก็ตายกันหมด^^” รอยยิ้มเขาน่ารักจัง “ค่ะ ขอบคุณนะคะ” “ครับ ถ้างั้นผมขอตัวนะครับ” ฉันเดินออกมาพร้อมมีนาวันนี้มันขอลางานเพื่อมาเตรียมตัวแปลงโฉมให้ฉัน แต่พอออกมาด้านนอกฉันก็เห็นผู้ชาย3คนกำลังเดินลงมาจากรถสปอร์ตหรู เห็นแล้วอยากเสียตัว แม่จ๋าหนูอยากมีผัวแล้วแงงง “ใครวะมีนา” “อ๋อ คนเสื้อขาวคุณกันต์เสื้อสีแดงคุณแทนไทส่วนเสื้อดำใส่แว่นนั่นคุณปกป้อง คุณแทนไทกับคุณปกป้องเป็นหุ้นส่วนของผับนี้ หล่อฉิบหายเทสโคตรดีแต่ไม่ชายตามองพวกเราหรอก” ฉันได้แต่มองตามจนไปสะดุดตากับคนชื่อปกป้องเหมือนเขาจะมองฉันผ่านแว่นตาสีชาที่เขาสวมใส่อยู่ ฉันรู้ว่าเขาต้องมองฉันเพราะฉันสวยมาก คิกๆๆ “ไปกันเถอะมึงอย่าไปยุ่งกับพวกเขาเลย ปล่อยให้เป็นอาหารตาของพวกเรานี่แหละดีแล้วฮ่าๆๆ”