บทที่7 ซ้ำก่อนค่อยคุยNC
1031 Words
บทที่7
ซ้ำก่อนค่อยคุยNC
ชุดมินิเดรสถูกปกป้องถอดออกอย่างรวดเร็ว ความกระหายของเขาทำให้ฮารุต้องยินยอมให้เขาเชยชมร่างกายของเธอทุกซอกทุกมุม มือหนาบีบเคล้นคลึงสองเต้า ริมฝีปากก็ตะปบดูดสลับกันทั้งสองข้าง
“อืออ”
“เป็นอะไรเสียวเหรอ”
“ค่ะ แด๊ดดี้กินเก่งจังเลยนะคะ” กินแบบนี้ขอเงินไปทำรีแพเลยดีไหม สงสารน้องหนูไม่ได้พักเลย
“หึ นี่พึ่งเริ่มเองฮารุ” ผมจับสองขาเธอแยกออกจากกันจนเผยให้เห็นกลีบสวาทที่เปียกฉ่ำ สงสัยผมทำแรงไปจริงๆ น้ำใสๆ ของเธอกำลังถูกผมจัดการดูดเลียสลับกันจนมือเล็กเริ่มกดหัวผมเอาไว้
“ฮารุถ้าไม่เสร็จอย่าดึงมือออกนะ”
“ค่ะ อ๊า!!”
ลิ้นอุ่นๆ เริ่มชอนไชเข้าไปในโพรงสาวเพื่อฉกชิงน้ำหวาน สาวน้อยนอนบิดกายกัดปากหายใจหอบ เธอเสียวจนต้องกดหัวชายหนุ่มเอาไว้
“มะ ไม่ไหวแล้วว อือออ แด๊ดดี๊!!อ๊ะๆๆ อ๊า!!!”
ผมละปากออกจากกลีบสาวเพื่อหยัดกายให้ตรง เธอนอนหอบจนเหงื่อผุดตามกรอบหน้าเห็นหน้าเธอแล้วมันเหมือนดูหนังเอวีเลย เสียงก็เพราะลีลาก็เด็ด
สวบ!
“อ๊า!”
ผมไม่รอให้เธอได้ตั้งตัว จับจ่อได้ก็ยัดมันให้มิดไปเลย ร่องรักของเธอทั้งแน่นทั้งตอดเล่นเอาผมขาอ่อนไปด้วย อยากจะทำแรงก็กลัวเธอเจ็บเลยทำได้แค่ขยับเบาๆ
“เจ็บ อืออ แด๊ดดี้ขา..”
“ขา...ฮารุจัง ผมเสียวหัวหมดแล้ว ซี๊ดดด โคตรพาแตกเลยฮารุ”
ปึก! ปึก! ปึก! เสียงเนื้อกระทบกันเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ แรงสะเทือนทำให้ร่างกายของฮารุสั่นไหวจนสองเต้ากระเพื่อมไปมา สองมือจึงต้องบีบเคล้นสองเต้าเอาไว้
ปากเธอก็หวาน หวานไปทั้งตัวหวานจนผมอดไม่ได้ที่จะประทับรอยบนร่างกายของเธอ
“อ๊า! แด๊ดดี้ไม่ไหวจะเสร็จอีกแล้วค่ะ”
ผมได้แต่หลับตาพริ้มเพราะฮารุจังเธอตอดผมถี่เกินไป ตอดจนผมอยากจะปลดปล่อยน้ำออกมาใส่ร่องเธอเหลือเกิน
“ฮารุ...ไม่ไหวแล้ว ซี๊ดดดด”
“แด๊ดดี้ฮารุก็ไม่ไหวแล้วค่ะ อืออ”
ผมรีบจับสองขาเธอพาดบ่าสองมือก็จับสะโพกเธอไว้ให้มั่น เอวผมเริ่มกระแทกใส่เธอเร็วขึ้นและแรงขึ้นจนเธอครางออกมาไม่เป็นศัพท์ ผมเร่งจนเกร็งไปทั้งตัว
“อ่า!!”
“อ๊ะ!”
///ฮารุจัง///
หมดแรงค่ะอีฮารุหมดแรงชนิดที่ไม่สามารถลืมตาได้เลย ใครไหวไปก่อนเลยไม่ไหวขอนอนแป๊บนึง ฉันนอนหายใจหอบแข่งกับคนข้างๆ ที่กำลังโทรคุยกับใครไม่รู้แต่มือเขายังไม่หยุดบีบนมฉันเลย
“โอเคมึงเอามาฝากไว้ที่นิติเลยเดี๋ยวกูพาเด็กไปกินข้าวจะแวะไปดูให้ แค่นี้แหละ”
จุ๊บ! วางสายปุ๊บคุณปกป้องเขาก็จุ๊บแก้มฉันปั๊บบ้าจริงแบบนี้เขาเรียกว่าหลงหรือเปล่า ฉันได้นอนพักอีกนิดจากนั้นก็รีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อออกมาทานข้าว ร้านอาหารนี้เป็นของคุณกันต์พนักงานเลยดูแลเราสองคนจนแทบจะปูพรมแดงให้เดินอยู่แล้ว
“เมื่อวานก่อนนารามาหาผม มาคุยเรื่องแต่งงาน”
“แล้วไงต่อคะ” ฉันรีบขยับไปฟังใกล้ๆเพราะกลัวโต๊ะข้างๆจะได้ยิน
“ผมไล่ไป ไม่ได้คุยอะไรด้วย”
“แล้วฮารุต้องทำยังไงต่อคะแด๊ดดี้ บุกเลยไหมคะ”
“อยู่เฉยๆ ใช้ชีวิตปกติ เพราะคนของคุณรตีคอยตามสอดส่องผมอยู่ตลอด ไม่งั้นนาราไม่แสดงตัวให้ผมเห็นได้ทุกวัน”
งั้นเหรอน่าสนุกจัง ฉันยักไหล่ให้คุณปกป้องจากนั้นเราสองคนก็คุยกันในหลายๆ เรื่อง คุณปกป้องบอกว่าตัวเขาเองเป็นคนขี้เหงา ไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนส่วนมากผู้หญิงที่ควงหรือพาขึ้นเตียงก็เป็นคนที่คุณแทนไทหามาให้ทั้งนั้น ถ้าจับแบบกล่องสุ่มเขาไม่กิน
“ตอนนี้แด๊ดดี้มีผู้หญิงเยอะไหมคะ”
“หมายถึงอะไร”
“ก็แบบที่เลี้ยงดูเหมือนฮารุไง”
“ไม่มี ส่วนมากเข้ามาหาเพราะเรื่องบนเตียง น้ำแตกก็แยกทางแต่ที่ผมยอมลงทุนกับคุณเพราะผมเห็นว่าเราได้ประโยชน์ร่วมกัน เรื่องความปลอดภัยไม่ต้องห่วงคุณกับแม่คุณจะปลอดภัย”
น้ำเสียงยืนยันหนักแน่นของปกป้องทำให้ฮารุสบายใจขึ้นวันนี้ไม่รักวันข้างหน้าเธอจะทำให้ชายหนุ่มตกหลุมรักเธอให้ได้
“คิดอะไรอยู่ฮะ”
“คิดว่าจะทำยังไงให้แด๊ดดี้รักฮารุค่ะ อิอิ”
“ชิ! คิดอะไรเลอะเทอะคนอย่างผมรักใครไม่เป็นหรอก”
“ไม่เป็นไรตอนนี้ไม่รักวันข้างหน้าอาจจะรักก็ได้นะคะ”
“หึ!” เข้าใจคิดนะเธอ ผมกระตุกยิ้มมุมปากให้กับความคิดของเธอ ผมไม่ได้อยากใช้เธอเป็นเครื่องมือหรอก ถ้าถึงวันที่นาราทำอะไรเธอขึ้นมาผมวางแผนรับมือเอาไว้หมดแล้ว
ทานข้าวเสร็จผมก็พาเธอมาซื้อเสื้อผ้าคืนนี้ผมมีนัดกับเพื่อนที่ผับส่วนฮารุปล่อยให้เธอได้นอนพักไปก่อนกลับมาคืนนี้ค่อยปลุกมาออกกำลังกายด้วยกัน
ผมขับรถมาถึงผับก็เจอไอ้กันต์ยืนหัวเสียรอผมอยู่ที่รถของมันพอมันเห็นหน้าผมก็เบนสายตาไปหน้าผับ พาให้ผมอยากจะหมุนตัวกลับเข้ารถจังเลย นารากับเพื่อนๆ ของเธอกำลังวิ่งมาหาผมจะหนีก็หนีไม่ทันแล้ว
“พี่ปกป้องคะ วันนี้นาราพาเพื่อนๆ มาให้พี่ปกป้องรู้จักด้วยค่ะ^^”
- Writer
