บทที่6 โชคดีหรือเปล่า
1006 Words
บทที่6
โชคดีหรือเปล่า
ฉันลืมตาขึ้นมาก็เจอมีนานั่งถ่ายรูปเซลฟี่อยู่ข้างๆ แต่แบล็คกราวของมันคือฉันที่นอนเป็นปลาตากแห้งอยู่มันใช่หรือไง
“มึงงงง ลูกค้าที่ประมูลคือคุณปกป้องเหรอวะ”
“มึงรู้ได้ไง” ฉันมองหน้ามีนาด้วยความตกใจ
“อีนี่ ก็คุณปกป้องเขารับผิดชอบค่าใช้จ่ายให้มึง ตอนกูมาถึงเขาออกจากห้องมึงพอดี ใหญ่ขนาดมดลูกอักเสบเลยเหรอ”
แล้วฉันควรจะตอบมันยังไง เลยทำได้แค่มองไปที่ขวดน้ำเปล่าที่ตั้งอยู่ข้างเตียง แต่อีนี่มันจินตนาการล้ำเลิศค่ะนั่งน้ำลายยืดถึงพื้นแล้ว
“กรี๊ดดดด ใหญ่มาก ว่าแต่เขาสานต่อไหม แบบเรียกใช้อีกปะ รุ่นพี่กูอะกูถูกคนที่ประมูลได้เลี้ยงดูไปยาวๆ เลยนะมึงตอนนี้มีรถมีบ้านมีลูกด้วยกันหนึ่งคนแล้ว แต่ผู้ชายก็ไปๆมาๆ”
“มึงอย่าเอาไปพูดนะมีนา คุณปกป้องให้คอนโดกูให้เงินและจะรับผิดชอบดูแลค่าใช้จ่ายของกูกับแม่กูทุกอย่าง”
“ดีงามค่ะ มึงฉลาดมากต้องแบบนี้ เสียหอยทั้งทีต้องเอาให้คุ้ม”
“แต่มีข้อแม้”
“อะไรวะ?”
“คุณปกป้องเขาต้องการให้กูปั่นอีนาราให้มันปรี๊ดแตกเยอะๆ”
“เพื่อออ?”
“เขาเป็นคู่หมั้นกับอีนารา แม่งกูชีวิตนี่บันเทิงฉิบหายจบเรื่องแม่ต้องมาเจอลูกอีก!”
“ทำไมวะกูไม่เข้าใจ เขาไม่อยากหมั้นกับอีนาราเหรอมันก็สวยอยู่นะแต่ตอแหลไปหน่อยไม่หน่อยสิมากเลยแหละ”
ฉันจำใจยอมเล่าเรื่องทุกอย่างให้มันฟังจนมันเองก็หนักใจกลัวว่าจะมีปัญหาตามมาแต่เท่าที่ฟังดูเหมือนครอบครัวคุณปกป้องก็พร้อมเป็นแบล็คให้
“มึงฟังกูนะฮารุ คุณปกป้องเขามีผู้หญิงเข้าหาตลอด เขาเป็นประเภทต้องมีเซ็กส์ทุกคืนไม่งั้นนอนไม่หลับอะ แต่ส่วนใหญ่ก็จะกินเล่นๆ แล้วก็จากไปไม่ได้จริงจังอะไร”
“แต่กูนี่แหละที่จะทำให้เขาหลงกู เท่าที่กูสังเกตเขาดูพอใจกับกูไม่ใช่น้อยเลยนะ”
ความมั่นของฉันมันทำให้มีนาเบะปากใส่ อีนี่ไม่รู้จักซะแล้วรอให้ออกจากโรงพยาบาลก่อนเถอะแม่จะจัดให้ไปไหนไม่ได้เลย
“มั่นมากแม่ แต่เอาเถอะถ้ามึงคิดจะเดินทางนี้มึงต้องแข็งนะฮารุ กูไม่อยากให้มึงทำเท่าไหร่หรอกแต่ถ้ามึงรวบหัวรวบหางคุณปกป้องได้อันนี้กูสนับสนุน เดี๋ยวกูจะไปหาสืบมาให้ว่าคุณปกป้องชอบอะไรไม่ชอบอะไร”
“ขอบคุณมาก ตอนแรกนะกูคิดว่าจะเป็นเสี่ยแก่ๆ แต่พอกูเห็นคุณปกป้องเข้ามาหากูเท่านั้นแหละ กูยอมถวายหอยให้อย่างไม่มีข้อแม้เลย”
สองสาวพูดคุยกันจนกระทั่งคุณหมอมาตรวจและให้เธอนอนพักอีกหนึ่งคืน พรุ่งนี้ก็กลับบ้านได้ ฮารุจึงไลน์บอกคุณปกป้องแต่เขายังไม่ตอบ
วันต่อมา
มีนาลงไปจัดการเรื่องยาให้ฉัน ส่วนฉันนั่งรออยู่บนห้องจนมันกลับขึ้นมาช่วยฉันขนของ เปิดดูแชตไลน์ก็ไม่มีข้อความจากคุณปกป้องเลย มีนามันรีบพาฉันมาผับก่อนเพื่อรับเงินและฉันก็แบ่งให้มันไปแสนนึงอย่างน้อยมันก็ช่วยชี้นำให้ แต่มันไม่เอาสักบาทขอเป็นเลี้ยงข้าวแทนและอยู่กับมันตลอดไป
“เงินก้อนนี้มึงคิดได้หรือยังว่าจะเอาไปทำอะไร”
“กูจะซื้อรถใหม่ฟาดหน้าอีคุณหญิงรตี ให้มันหน้าแหกไปเลยถ้ามันถามว่ากูเอาเงินที่ไหนมาซื้อ กูก็จะบอกมันไปว่าเงินจากคู่หมั้นลูกสาวป้าไงคะ ฮ่าๆๆ”
“เลวมาก ไปกันเถอะไปเตรียมตัวปั่นอีนารากัน”
ติ๊ก!
บทสนทนา
P: มาเจอผมที่คอนโดทวีสุข ผมบอกนิติไปแล้วรับคีย์การ์ดแล้วขึ้นมาเลยผมรออยู่
ฮารุจัง: ค่ะแด๊ดดี้
จบการสนทนา
“กรี๊ดดดด มีนาไปคอนโดทวีสุขเลยคุณปกป้องรออยู่”
“จริงดิ นี่เขาให้มึงเข้าไปอยู่เลยเหรอวะ ป๋าฉิบหาย”
มาถึงฉันก็พามีนาขึ้นมาด้วยแต่ไลน์บอกคุณปกป้องไปแล้วเขาไม่ได้ว่าอะไร พอแตะคีย์การ์ดเข้ามาฉันก็เห็นความหรูหราภายในที่ทำให้ฉันสองคนตาลุกวาว
“นั่งก่อนสิ”
“ค่ะ/ค่ะ” ฉันสองคนรีบเดินมานั่งที่โซฟารูปตัวแอลโดยมีคุณปกป้องนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
“คอนโดนี้ผมให้คุณอยู่ฟรี ไม่ต้องจ่ายค่าอะไรทั้งนั้นแล้วนี่เงินล่วงหน้ากับบัตรเครดิต รับไว้จะซื้ออะไรก็ซื้อแล้วแต่คุณ”
“คุณปกป้องนี่น่ารักจังเลยนะคะ” มีนาเอ่ยชมจนปกป้องยิ้มให้เธอแล้วก้มดูเอกสารที่มือต่อ
“จะให้เพื่อนมาหาก็ได้นะฮารุ เพราะผมคงไม่ได้มาอยู่กับคุณทุกวัน”
“ค่ะ”
ฉันนั่งเม้าท์มอยกับมีนาอยู่พักนึงพอผัวมันโทรตามฉันก็เดินมาส่งมันที่ลิฟต์ มันย้ำกับฉันตลอดว่าค่อยๆ ขอของมีค่าเก็บไว้เกิดวันนึงเขาเปลี่ยนใจจะได้มีเงินตั้งหลัก กลับเข้ามาในห้องฉันก็โทรหาแม่เพื่อบอกว่าฉันขอมาอยู่คอนโดมีนาสักพักใกล้เรียนจบแล้วงานมันเยอะ
แต่ระหว่างคุยกับแม่มือปลาหมึกก็ลูบไล้แขนฉันไม่หยุด ทำไมเขาไม่ถามฉันก่อนว่าฉันหายหรือยัง
“แม่แค่นี้ก่อนนะอาจารย์มาแล้ว”
“หืมม ทำไมหอมแบบนี้วะ”
“แด๊ดดี้ขา! ฮารุพึ่งออกจากโรงพยาบาลนะคะ-_-”
“ฮารุขา...ถ้าไม่หายหมอไม่ให้ออกจากโรงพยาบาลหรอกค่ะ^^”
- Writer
