บทที่5 มดลูกอักเสบ
1094 Words
บทที่5
มดลูกอักเสบ
ให้ตายเถอะจะ2ทุ่มอยู่แล้วเขายังไม่หยุดเลยไปตายอดตายอยากที่ไหนมาวะเนี่ย ขาของฉันมันไม่มีแรงแล้วจริงๆ หมดแรงจนต้องคลานเข้าห้องน้ำคุณปกป้องก็ยังตามมากวนอีก กินดุกินเก่งกินจนปวดมดลูกแล้ว
“ไม่ไหวแล้วค่ะแด๊ดดี้ขา..”
“หึ!”
“ปวดท้องแล้วค่ะ ฮึก!” ฉันดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มจนคนข้างๆ ถอนหายใจก่อนจะลุกหนีเข้าห้องน้ำไป จะบ้าตาย
ไม่รู้ว่าฉันเผลอหลับไปตอนไหนตื่นมาอีกทีก็เช้าแล้ว ตื่นขึ้นมาสิ่งแรกที่ฉันต้องถามหาก็คือเงิน ใช่เงินล่ะเงินอยู่ไหน
“แด๊ดดี้คะ แด๊ดดี้ขา..” นิ้วเล็กๆ ของฉันจิ้มไปที่แก้มขาวๆ ของคุณปกป้องจนเจ้าตัวค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาช้าๆ คนบ้าอะไรหล่อไม่มีที่ติ หล่อไม่แบ่งให้ใคร หล่อจนเกิดภาวะโลกร้อน
“มีอะไร” น้ำเสียงช่างเป็นมิตรเหลือเกินไม่แดกหัวกูนะ
“เงินเท่านั้นที่เอวี่ติงค่ะ”
“ไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย!”
พรึบ!! มือหนาดึงผ้ามาคลุมโปงจนสาวน้อยอ้าปากค้าง มองตาปริบๆ
“ไม่สนิทจะมาบิดหมดไม่ได้นะแด๊ดดี้!”
“บิดหมดไม่สนลูกใคร!” นั่นดูเขาตอบฉันดึงผ้าห่มออกจากตัวเขาแต่เขาไม่ยอมให้มันได้แบบนี้สิ
“โทรสั่งโจ๊กหมูใส่เห็ดหอมไม่ใส่ขิงไข่ลวกสองฟองให้หน่อย ส่วนค่าตัวเธอคืนนี้ไปเอาที่ไอ้ต้าเพราะเงินต้องจ่ายเข้าส่วนกลางก่อนเพื่อหักเปอร์เซ็นต์”
“ค่ะ ก็ไม่บอกตั้งแต่แรกชิ!”
หลังจากที่อาหารมาส่งก็มีพนักงานเอาของใช้ขึ้นมาให้ฉันรวมถึงเสื้อผ้าด้วย แต่ฉันรู้สึกเหมือนจะไม่สบายไข้แตกแน่ๆ
“แด๊ดดี้คะ เหมือนจะเป็นไข้เลยคะ”
///ปกป้อง///
ผมมองหน้าคนตรงข้ามที่ดูซีดๆ จึงเอื้อมมือไปจับหน้าผากเธอ ตอนนี้ตัวเธอเริ่มร้อนผมเลยให้คนเอายาขึ้นมาให้ ไม่ต้องแลกใจว่าทำไมพนักงานที่นี่บริการดี โรงแรมนี้เป็นของคุณพ่อผมเองตอนนี้ผมขึ้นมาบริหารแทน โรงแรมริมแม่น้ำเจ้าพระยาวิวดีขนาดนี้หาที่ไหนไม่ได้แล้ว
ผมปล่อยให้เธอได้นอนพักส่วนผมมีประชุมเสร็จจากประชุมค่อยพาไปโยนไว้บ้านเธอ
“คุณปกป้องคะ คุณนารามาขอพบค่ะ” เลขาสาวรีบวิ่งมาแจ้งเจ้านายที่กำลังเดินเข้าห้องทำงานแต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเสียงรองเท้าส้นสูงวิ่งมาพอดี
“พี่ปกป้องคะสวัสดีค่ะ”
“เฮ้อ.. ครับ”
“คิดถึงจังเลยค่ะ คุณแม่ให้นารามาบอกพี่ปกป้องให้เตรียมตัวไปดูชุดแต่งงาน พี่ปกป้องสะดวกไหมคะ”
“ใครจะแต่ง?” ผมปิดประตูห้องทำงานแล้วหันไปมองหน้านารา จะแต่งได้ยังไงคุณย่าผมยังไม่ออกจากโรงพยาบาลเลย
“เราสองคนไงคะ คุณพ่อกับคุณแม่ของนาราบอกว่า ถ้าเราสองคนแต่งงานกันคุณย่าพี่ต้องหายแน่ๆ ค่ะ”
“ขอโทษนะโรคที่คุณย่าเป็นมันไม่หายหรอกอย่ามาพูดเหมือนคนไม่มีสมองหน่อยเลย พี่บอกแล้วว่าพี่ไม่แต่ง”
พูดจบผมก็หันไปเปิดประตูแต่นาราก็ยังไม่หยุดเดินตามผมจนเลขาต้องเข้ามากันเอาไว้
“พี่ปกป้อง พี่จะมีบ้านเล็กบ้านน้อยนาราไม่สนแต่นาราขอเป็นที่หนึ่งเงียบๆ ก็พอค่ะ นะคะพี่ปกป้อง”
“ไร้สาระ!”
ปึ้ง! ปิดประตูใส่หน้าแม่งคนกำลังอารมณ์ดีพาให้หงุดหงิดแต่เช้า ผมอ่านแฟ้มการประชุมวันนี้อย่างละเอียดพอถึงเวลาก็รีบเข้าห้องประชุม บรรยากาศในห้องประชุมค่อนข้างตึงเครียดเพราะผมจับได้เรื่องการโยกย้ายตำแหน่งงานโดยภาระการ ทำให้หัวหน้าแต่ละฝ่ายต่างก้มหน้าคอตกกันหมด
“ผมให้เวลาพวกคุณแค่เดือนเดียวนะ หางานใหม่ทำได้เลย”
“คุณปกป้องคะฉันไม่รู้เรื่องด้วยนะคะ”
“คุณรัศมีทำงานที่นี่มากี่ปีแล้วครับ”
“10ปีค่ะ ตั้งแต่คุณท่านยังดูแลบริหารที่นี่ ดิฉันไม่เคยทำงานผิดพลาดเลย” พนักงานเก่าแก่รีบท้วงติงปกป้องจึงให้เลขาเอาใบรายชื่อพนักงานที่ถูกไล่ออกและรับเข้าอีกทั้งยังมีรายชื่อที่ถูกโยกย้ายโดยไม่มีเหตุผลสมควร ทำให้พนักงานบางส่วนทนไม่ไหวจึงลาออกไปหลายคน
“เรื่องนี้มันก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอคะ คนเดี๋ยวนี้ไม่สู้งานหนักไม่เอาเบาไม่สู้ อยู่ไม่ได้ทำไม่ได้ดิฉันก็ต้องให้ออก”
“งั้นเหรอครับ แล้วเรื่องการรับสินบนเรื่องการฝากเข้าทำงานหมายความว่ายังไงช่วยอธิบายให้ผมฟังหน่อยได้ไหม”
เลขาสาวรีบเปิดประตูเอาพนักงานใหม่เข้ามา เธอถูกปกป้องจ้างมาให้ติดต่อการเข้ามาทำงานกับคุณรัศมีทำให้ตนได้รู้ว่าถ้าหากอยากเข้าทำงานตำแหน่งที่สูงก็ต้องมีค่าขนมที่สูงหน่อยตามขั้นบันได
คุณรัศมีที่นั่งอยู่เริ่มทำอะไรไม่ถูกเพราะหลักฐานการโอนเงินและแชตที่คุยกันถูกปกป้องส่งให้เธอได้ดู
“ผมให้เวลา1เดือน สำหรับทุกคนที่นั่งอยู่ อย่าให้ผมต้องแฉหรือดำเนินการทางกฎหมายเลยนะครับ ขอให้โชคดีปิดการประชุมครับ”
ผมลงมาดูฮารุที่ห้องตอนนี้เธอยังนอนขดอยู่ในผ้าห่ม ตัวเธอร้อนเป็นไฟเดือดร้อนผมต้องพาเธอมาโรงพยาบาลอีก มาถึงเธอก็ถูกเข็นเข้าห้องฉุกเฉินทันที ผมให้ไอ้ต้าโทรหาเพื่อนของเธอที่ทำงานอยู่ที่ผับให้รีบมาดูแล จากนั้นผมก็เข้าไปติดต่อรับผิดชอบค่าใช้จ่ายให้
“ญาติคุณฮารุเชิญด้านนี้หน่อยค่ะ”
“ครับ”
“คุณเป็นแฟนของคุณฮารุใช่ไหมคะ”
“เอ่อ...คือ...ครับ”
“คราวหลังอย่ารุนแรงกับเธอขนาดนี้นะคะ ตอนนี้คนไข้มีอาการมดลูกอักเสบอย่างรุนแรงทำให้มีไข้ หมอจำเป็นต้องให้แอดมิดดูอาการก่อนนะคะ”
“ครับ” อะไรวะโดนไปแค่นี้ถึงกับมดลูกอักเสบเลยเหรอ กะว่าคืนนี้จะต่อสักหน่อย ทีนี้ก็ว้าวุ่นเลยสิผมหาที่ลงไม่ได้
- Writer
