อาชาพยศ

พยศบทที่ 3 : I want it.

สายหมอก.. ภาพของเขาในตอนนี้กำลังรบกวนใจผมอย่างหนัก

เเม้ขณะที่ผมกำลังใช้เวลาในห้องน้ำนานยี่สิบนาที เเต่ก็ยังไม่สามารถหยุดคิดเรื่องของพี่หมอกได้เลย

ผมจะชอบเวลาที่สายน้ำไหลผ่านตัว เพื่อชโลมความน่ารังเกียจของตัวเอง ถึงจะหลอกตัวเองว่าผมไม่ได้ทำอะไรผิด เเต่ทุกสัมผัสที่เคยเเตะลงบนร่างกาย ผมก็ยังรู้สึกถึงมันได้อยู่ดี

ต่อให้อยากลบเลือนภาพความทรงเหล่านั้นมากเเค่ไหน สุดท้ายก็ต้องกลับสู่ความเป็นจริงอยู่ดี

ผมหยิบผ้าคลุมอาบน้ำมาคลุมตัวเอาไว้ สายตามองตัวเองผ่านกระจกที่ผิวเริ่มซีดหลังโดนน้ำนานจนเกินไป

ตอนนี้ผมอยู่หอครับ เเชร์กับรูมเมทอีกหนึ่งคนเรียนนิเทศศาสตร์เหมือนกัน โชคดีที่ผมได้รูมเมทไม่ติดเรื่องงานที่ผมทำ ไม่งั้นคงจะอยู่ด้วยกันยากหน่อยเเน่

ผมก้าวขาออกมาจากห้องน้ำ ก่อนจะพบว่าพุธที่เป็นรูมเมทผมกำลังนั่งเล่นมือถืออยู่บนเตียง

"ฟ้า นี่ซื้อขนมมาฝากอะ อยู่ในตู้เย็นนะ" เจ้าตัวพูดพร้อมกับชี้ไปที่ตู้เย็น

"อ่อ ขอบคุณมาก" ผมยิ้มรับ ก่อนจะเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

ทว่าเมื่อผมเหลือบมองกระจกหลังที่ยังเห็นพุธนั่งเล่นมือถืออยู่ก็อดคิดในใจไม่ได้ ว่าผมกลัวเพื่อนตัวเองจะรังเกียจหรือไม่อยากเข้าใกล้

ทั้งที่ลึกๆ ข้างในผมก็หวังว่าจะให้ใครสักคนเข้าใจในสิ่งที่ผมต้องเผชิญเหมือนกัน

"เป็นไรเปล่า" พุธถามขึ้น

"พุธคงไม่โกรธเราใช่มั้ยที่เราทำ.."

"มันเรื่องส่วนตัวของเพื่อนป่าว ทำอะไรก็ทำเถอะ เดี๋ยวนี้ใครก็ทำกันเยอะเเยะ"

"อืม ขอบใจนะ" สุดท้ายผมก็สามารถระบายยิ้มได้อย่างสบายใจ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เเล้วถามต่อ "เเล้วนี่ไปไหนมาเหรอ"

"ไปกับเที่ยวกับเเฟนมาอะ พึ่งกลับไปเมื่อกี้เอง ดีนะที่กลับมาก่อนสี่ทุ่ม ไม่งั้นหาที่นอนวุ่นเเน่" เจ้าตัวเล่าอย่างออกรส

ผมเองที่ยืนฟังก็พลอยหัวเราะให้กับบทสนทนาที่น่าขันไปด้วย

อย่างน้อยๆ มีสักคนที่เข้าใจก็ยังดีกว่าไม่เหลือใครสักคนเหมือนที่ผมเคยผ่านมา

SAIHMOK TALK

"คิดเหี้ยอะไรอยู่ ห้าล้านนะมึง!”

ผมยกเเก้วเหล้าขึ้นมากระดกลงคอ ก่อนจะไหวไหล่ใส่ไอ้โฮมที่กำลังเบิกตาโตด้วยสีหน้าตื่นตกใจ

เเค่บอกว่าน้องสายฟ้าดาวยั่วประจำบาร์ที่ผมไปมา กำลังเป็นหนี้ก้อนโตเเล้วผมก็อยากได้น้องมันมาครอง ไอ้โฮมเเม่งก็ยกมือห้ามปรามผมยกใหญ่

อะไรกัน ก็เพราะมันไม่ใช่เหรอไงที่เเนะนำน้องเขาให้ผมรู้จัก เเล้วพอผมติดใจอยากจะได้ของเล่นชิ้นใหม่ ทำไมมันมาขัดใจกันวะ

“แค่ห้าล้าน” ผมว่าพลางเอนตัวลงกับโซฟาในห้องนั่งเล่นของไอ้โฮมมัน

“แค่พ่อมึงสิหมอก มึงคิดดีๆ นะเว้ย” ไอ้โฮมทำหน้าเอือมระอา

“พ่อกูรวย” ผมตอบกลับเเล้วเเค่นหัวเราะเบาๆ

ต่อให้โดนป๊าด่า เเต่ผมก็มีลูกเล่นขอมาจนได้นั่นเเหละครับ อีกอย่างคือผมอยากได้ เข้าใจมั้ยว่าไอ้หมอกอยากได้อะครับ

“เอออันนั้นรู้แต่เขาจะให้มึงหรอวะ” มันกระวนกระวายใจใหญ่

ผมไม่เข้าใจว่าทำไมผู้ชายตัวเล็กๆ หน้าสวยๆ อย่างสายฟ้าจะต้องไปอยู่ในที่แบบนั้น

อ่า เพราะหนี้สินงั้นสินะ

ไม่ใช่ว่าผมไม่ชอบเด็กหรอกนะ ดีซะอีก เพราะช่วงนี้ผมเริ่มไม่จอยกับอะไรเก่าๆ แบบที่มันเป็นอยู่ทุกวันนี้ก็จริง

เเต่พอได้เจอ ได้สัมผัส ได้พูดคุย ผมก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งที่เจ้าตัวพยศใส่นะ เเม่งโคตรน่ากำราบเลยจะบอกให้

“ให้สิวะ กูเป็นลูกนะเว้ย พ่อต้องให้กูอยู่เเล้ว”

“กูไม่รู้มึงและไอ้สัส เงินตั้งห้าล้าน มึงจะเอาไปจ่ายหนี้ให้น้องมันเพราะว่า..อยากได้เเค่เนี้ยะ คุ้มเหรอวะ”

“เออสิวะ อีกอย่างน้องมันยังเด็ก ..ตัวแค่นั้นแต่ต้องทำงานแบบนี้เนี่ยนะ สู้ขายให้กูคนเดียวไม่ดีกว่าเหรอ”

"ขายให้มึงกี่ครั้งวะถึงจะพอกับห้าล้าน"

"ขายจนกว่ากูจะพอใจ ไว้ค่อยให้ไปทำอย่างอื่นทีหลังละกัน"

ความคิดที่ดำดิ่งกำลังครอบงำผมจนถอนตัวไม่ขึ้นเเล้วล่ะครับ ไม่รู้สิ ตั้งเเต่เล็กจนโตยังไม่เคยมีอะไรที่ผมอยากได้เเล้วไม่เคยได้มาเเม้เเต่อย่างเดียว

"เพื่อความกามนี่มึงทุ่มขนาดนี้เลยเหรอวะ"

"เหอะ" ผมเเค่นหัวเราะเบาๆ

พ่อรวยก็ใช่ว่าผมจะผลาญสักหน่อยทุกวันนี้ก็ช่วยทำงาน หาเงินเข้าบริษัทกี่ร้อยล้านแล้วนับไม่ถ้วน

แค่ขอเบิกล่วงหน้าเดี๋ยวหามาคืนให้ก็เท่านั้นเอง ไม่ได้ใช้เสน่ห์ ไม่ได้ใช้เล่ห์กลอะไรเลยนะครับ ผมใช้แค่ความหล่อที่พ่อให้มา กับความคารมณ์ดีแค่นั้นเอง

แต่ผมเป็นเสือ ผมพร้อมจะตลบหลังเหยื่อทุกเมื่อ ถ้ามันพยศ

“ได้หรอวะ” มันทำหน้าชั่งใจยกใหญ่

แหม่ มันก็คงจะอยากเหมือนผมสิท่า ถ้าผมพูดว่าอะไรดี ของสิ่งนั้นมันต้องดีจริง เเละที่สำคัญมันก็เหมือนกับการลงทุน เเต่ลงทุนกับความใคร่ของผมก็เท่านั้นเอง

ถ้าน้องโอเค ผมโอเค คนอื่นจะเเคร์มันทำไมล่ะครับ หึ

“เออสิวะ ถ้าไม่เด็ดจริงกูไม่ทุ่มหรอกโว้ย”

"งั้นกูหารด้วย ไอ้รันกับไอ้โซลมันจะเอาด้วยป่ะวะ ส่วนไอ้เคน.. เดี๋ยวเมียเเม้งได้ฟาดกบาลเเยกเเน่ งั้นไม่นับ"

ผมส่ายหน้าปนยิ้ม "ไม่น่าได้ ถึงได้ก็ไม่น่ารอดเงื้อมือเมียมันเเน่"

ยินดีกับไอ้เคนมันด้วยก็เเล้วกันที่เจอคนที่รักมันจริง เอาไว้ผมมีบ้างเมื่อไหร่ จะเลิกของพวกนี้หมดเเน่นอน เเต่ทำไงได้อ่ะครับ ตอนนี้ผมโสดเเบบจริงจังซะด้วย

"ถ้าหารช่วยกันก็คนละสองล้านห้า เเต่กูเอาสองล้าน สามล้านกูจะออกเอง"

"เอางั้นก็ได้ เหอะ"

ผมเเสยะยิ้มน้อยๆ ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาเปิดคลิปน้องบันนี่เอวดีคลิปเดิมที่กำลังฮอตฮิตอยู่ในตอนนี้

เเม้ว่ามันจะผ่านมาเเล้วก็ตาม เเต่ดูเหมือนว่าฮอตของน้องมันจะไม่เเผ่วลงเลยเเม้เเต่นิดเดียว

"ว่าเเต่มึงทุ่มเงินตั้งหลายล้านเพื่อคนคนเดียวเนี่ย มันคุ้มแน่นะมึง”

“คุ้มไม่คุ้มกูไม่รู้ กูรู้แค่ว่ากูอยากได้น้องเขามาเป็นของกู ..เพราะงั้นกูถึงใช้เงินซื้อ”

ตอนนี้เงินพร้อม ไอ้หมอกคนนี้ก็พร้อม เหลือเพียงแค่สายฟ้าเท่านั้นแหละว่าจะเอาด้วยหรือเปล่า เเต่ถ้าไม่พร้อมขึ้นมานี่หมาแก่เลยนะครับ

แต่ผมเชื่อว่าเขาจะต้องมากับผมแน่นอน หึ