บนรถที่มีเพียงผมเเละพี่หมอกเป็นอะไรที่น่าอึดอัดใจเล็กน้อย แผลบนใบหน้าเองก็สร้างความวิตกกังวลให้ผมไม่เเพ้กัน แค่นึกถึงตอนกินข้าวก็แสบแทนแล้ว
เอายังไงต่อดี ผมไม่รู้จะเริ่มต้นบทสนทนายังไงให้เราสองคนไม่อึดอัดหรือผมต้องรู้สึกไม่ดีกับตัวเอง
"พี่หมอก.." ผมเรียกชื่อเขาเบาๆ
"หืม" เจ้าตัวเลิกคิ้วเล็กน้อย พลางเอียงใบหน้าส่องกระจกที่มุมปากเคยมีเลือดซิบ
ผมผ่อนปรนลมหายใจเบาๆ ก่อนจะเปิดปากสนทนากับพี่หมอกก่อน
"พี่หมอกคุยอะไรกับเสี่ยองครับ"
"ความลับ"
"พี่หมอกครับ"
"เอาไว้ถึงเวลาเดี๋ยวเราก็รู้เอง"
ให้ตายเหอะ ไม่ชอบสีหน้าร้ายกาจของเขาเหมือนเมื่อกี้เลย มันเหมือนกับว่าเขากำลังถือไพ่เหนือเสี่ยอง บุคคลที่ไม่มีใครในร้านกล้าแม้แต่จะต่อปากต่อคำด้วย
ขนาดคุณอิฐลูกชายในไส้ยังไม่กล้าเลยด้วยซ้ำ ชักอยากรู้แล้วดิว่าพี่หมอกไปพูดอะไรกรอกหูเสี่ยมันกันแน่ ถึงได้ยอมจบเรื่องง่ายแบบนี้
"ถ้าไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร" ผมเชิ
